ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ
Έλλη Παππά: τρία χρόνια απουσίας
Του Παναγιώτη Δρέλλια
panagd@otenet.gr
Έμπροσθεν του μνημείου πεσόντων στο Μπλόκο της Κοκκινιάς είχε γίνει τιμητικά-τρία χρόνια πριν- η πολιτική κηδεία της μαχητικής δημοσιογράφου και αξιόλογης συγγραφέως Έλλης Παππά, συντρόφου του τραγικού προσώπου της Αριστεράς στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, του εκτελεσθέντος Νίκου Μπελογιάννη.
Η Έλλη Παππά(1920-2009) υπήρξε σύμβολο μιας σκληρής εποχής που αντιπροσώπευσε έναν ολόκληρο κόσμο, δεν συμβιβάστηκε ποτέ και πάλεψε σθεναρά για τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την Ισότητα όλων των ανθρώπων.
«Θα τη θυμόμαστε πάντα για τους αγώνες της, για τη σκέψη της και την ομορφιά της ψυχής της» είχε τονίσει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, «με χρόνια φυλακής, με πλούσιο συγγραφικό έργο, με στάση ζωής στην οποία όλοι υποκλινόμαστε είναι πλέον σύμβολο αυταπάρνησης, περιουσία και παράδειγμα για όλους τους Έλληνες» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Βαθιά καλλιεργημένη, στρατευμένη σε μεγάλα ιδανικά παρέδωσε ένα αξιοπρόσεκτο συγγραφικό έργο, στο οποίο ξεχωρίζουν τα βιβλία της:
Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ(Κέδρος,1981)
OI ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΞ (Σύγχρονη Εποχή,1983)
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΥΛΙΣΜΟ(Φιλιππότης,1985)
ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ(Εστία,1990)
O ΛΕΝΙΝ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟΥ(1991)
ΚΟΜΜΟΥΝΑ 1871:ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ(Δελφίνι,1992)
ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ή ΜΑΡΞ(Άγρα,2005)
το αυτοβιογραφικό ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ(Κέδρος,2005)
και το τελευταίο της, το συγκινητικό-σπαραχτικό βιβλίο
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ(Άγρα,2007) περιέχοντας μικρά κείμενα που έστελνε στο γιο της Νίκο, όταν ήταν φυλακισμένη(τον μεγάλωνε η αδελφή της Διδώ Σωτηρίου), με σκοπό να τα διαβάσει όταν αυτός γίνει 16 ετών.
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ(16 Δεκ. 2006) η Έλλη Παππά είχε διατυπώσει την άποψη:
«…στη φυλακή αποχαιρέτησα το Νίκο Μπελογιάννη, εμένα μου έδωσαν χάρη, δηλαδή ισόβια, ως μητέρα που ήμουν και δεν με εκτέλεσαν. Το τραγικό για μένα είναι ότι δεν πήγα μαζί με το Νίκο. Διότι αυτό ήθελα…. Να πεθάνω μαζί του……… Μείναμε μαζί με το παιδί μου στις φυλακές Αβέρωφ ώσπου έγινε 3 χρόνων, αυτό ήταν το όριο παραμονής παιδιών στις φυλακές. Ο χωρισμός ήταν πολύ σκληρός και για τους δυο μας. Εμένα με έκανε κομμάτια. Ήταν φρίκη να βλέπεις το παιδί σου μια φορά το μήνα για πολλά χρόνια. Έτσι έφτιαξα αυτά τα μικρά βιβλιαράκια για να γνωρίσει ο μικρός Νίκος, όταν μεγαλώσει, τον αδικοχαμένο πατέρα του…»
Η μορφή της θα μείνει αξέχαστη στις επόμενες γενιές για το γενναίο της φρόνημα, το ανήσυχο πνεύμα της, την αντίθεσή της σε κομματικές αγκυλώσεις και την αγέρωχη στάση της στην σπάνια εκείνη οικογενειακή της περιπέτεια, ένα προσωπικό δράμα που συγκλόνισε τον ευαίσθητο ψυχισμό ολόκληρου του ελληνικού λαού.
«Αποχαιρετισμός – έγραψε στον πρόλογο του τελευταίου βιβλίου της – σημαίνει αποχωρισμός, και αποχωρισμός σημαίνει ένα τέλος».
Σύσσωμη η Ελλάδα –τρία χρόνια μετά το θάνατό της-ενθυμείται την Έλλη Παππά για το μεγαλείο της ψυχής και του ήθους της.
Την Έλλη Παππά(1920-2009) της μαχητικής αριστεράς, της προοδευτικής διανόησης και της πίστης σε απελευθερωτικά ιδανικά αποχαιρέτισε ολόκληρος ο ελληνικός λαός στις 31 Οκτωβρίου 2009.
Σύντροφος- για λίγο καιρό- του αδικοχαμένου αγωνιστή Νίκου Μπελογιάννη (με τον οποίο γεννήθηκε το μονάκριβο παιδί τους, που μεγάλωσε η αδελφή της Διδώ Σωτηρίου, αφού ήταν φυλακισμένη για 13 χρόνια), σύμβολο της πνευματικής αντίστασης και της υποστήριξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, σφράγισε μια ταραγμένη εποχή.
Ισχυρή παρακαταθήκη της παραμένει η ηρωϊκή – σθεναρή της στάση στις σκληρές μετεμφυλιακές στιγμές της χώρας, η αναθεωρητική της άποψη για το αλάθητο της κομματικής ορθότητας και το πολύπτυχο συγγραφικό της έργο (φιλοσοφικού – κοινωνικού – πολιτικού περιεχομένου).
