Φαίνεται ότι μερίδα δικαστών που ο λαός τους εμπιστεύτηκε την υπόθεση ελληνική «δικαιοσύνη» έχουν βαλθεί να προκαλούν την ελληνική κοινωνία με την στάση και την συμπεριφορά τους.
Παρά την αντίθετη ελληνική και ξένη νομοθεσία και αντίθετα με το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, αυτοί συνεχίζουν το κυνήγι μαγισσών προσπαθώντας να φιμώσουν το μόνο ελεύθερο μέσο έκφρασης των πολιτών: το διαδίκτυο.
Το πρώτο που θα όφειλαν να πράξουν θα ήταν να σέβονται το μέσο που οδήγησε στην αποκάλυψη όλων των σκανδάλων κατά την τελευταία δεκαετία.
Αντίθετα, με...
γνωμοδοτήσεις εισαγγελέων που είναι αντίθετες με το νόμο επιχειρούν τον εκφοβισμό και την φίμωση.
Επειδή η στήλη γνωρίζει για υποθέσεις που εμπλέκονται και πολιτικοί, εμείς θα θέσουμε σε πρώτη φάση στους ταγούς της δικαιοσύνης κάποια ερωτήματα, ζητώντας ως πολίτες απαντήσεις:
Πώς είναι δυνατόν να ανατρέπονται πορίσματα που κρίνουν (νόμιμα) ότι δεν μπορούν να γίνουν διώξεις, άρσεις απορρήτου, καταθέσεις μαρτύρων και χρήση εγγράφων για (υποτιθέμενες μάλιστα) εξυβρίσεις και δυσφημήσεις στο διαδίκτυο;
Πώς είναι δυνατόν να δίνονται παραγγελίες για ποινικές διώξεις για αδικήματα που είναι παραγεγραμμένα ακόμα και με τον πρόσφατο νόμο 4043/2011;
Πώς είναι δυνατόν με τον ίδιο τρόπο να διατάζεται από εισαγγελέα η άρση απορρήτου όλων των πολιτών και μάλιστα για να εξακριβωθούν δήθεν πλημμελήματα, που διώκονται κατ’ έγκληση, χωρίς να υπάρχει τέτοια έγκληση κατ’ αγνώστου δράστη από τον καταγγέλλοντα και τα οποία είναι και σε κάθε περίπτωση παραγεγραμμένα; (!!!) και όταν ο ίδιος ο εισαγγελέας γνωρίζει ότι αυτό απαγορεύεται ;!!!.
Πώς είναι δυνατόν να θεωρεί εισαγγελέας ανώτερου δικαστηρίου ότι υπάρχει αδίκημα εξύβρισης και δυσφήμησης όταν οι υποτιθέμενες αναρτήσεις δεν αναφέρουν κανένα όνομα;
Πως είναι δυνατόν να αρνούνται Δικαστήρια του Κράτους να πρωτοκολλήσουν δικόγραφα και αιτήσεις ;
Πώς είναι δυνατόν να μπαίνουν σε δικογραφίες έγγραφα από το «παράθυρο», όταν οι διαδικασίες και ο νόμος το απαγορεύουν ;
Πώς είναι δυνατόν να αγνοούνται σοβαρότατα πορίσματα ανωτέρων αρμόδιων δικαστών που αποφαίνονται κατά το νόμο και το Σύνταγμα και τις ευρωπαϊκές οδηγίες ότι απαγορεύεται η άρση του απορρήτου ανώνυμων ιστότοπων για τα αδικήματα της εξύβρισης και συκοφαντικής δυσφήμησης ;
Πώς είναι δυνατόν δικαστικοί λειτουργοί να συντάσσουν πορίσματα κατά παράβαση του Συντάγματος και του νόμου, που μοιάζουν περισσότερο με κουτσομπολιό γειτονιάς, για να προσβάλλουν την ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο;
Πώς είναι δυνατόν να γίνεται παράνομη επίκληση και χρήση μη εξακριβώσιμης προέλευσης και υπόστασης εγγράφων που δήθεν έχουν ληφθεί από το διαδίκτυο, προκειμένου να κατηγορηθούν αθώοι πολίτες; Και ενώ αυτό ρητά απαγορεύεται; !.
Πώς είναι δυνατόν ανώτατοι και ανώτεροι λειτουργοί να στρέφονται παράνομα εναντίον των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών, όταν πρώτοι αυτοί οφείλουν να τα προστατεύουν ;
Οι υποθέσεις αποκτούν ιδιαίτερη αξία όταν εμπλέκονται πολιτικοί που μάλιστα εμφανίζονται ως προστάτες της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης.
Οι πληροφορίες μας κάνουν λόγο για πολύ υλικό τέτοιων συμπεριφορών και αφορά επαφές, συνομιλίες, έγγραφα κ.α. που αφορούν δικαστές και πολιτικούς. Πρόκειται για θέμα. Ένα θέμα που, αν τελικά βγει στην δημοσιότητα, θα προκαλέσει πάταγο.
Εμείς ως ενεργοί πολίτες και χρήστες του διαδικτύου περιμένουμε να δοθούν σαφείς απαντήσεις από τους εμπλεκόμενους και θα εμμείνουμε στην απαίτησή μας.
Έχουμε την απαίτηση από την δικαιοσύνη να κινείται πρώτη μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας. Αν αυτή δίνει το κακό παράδειγμα, τότε τι άραγε δικαιούται να απαιτήσει από τους πολίτες ;
Όσο για το διαδίκτυο, είναι η φωνή του λαού και έχει προσφέρει πολλά στον φιμωμένο Έλληνα πολίτη.
Την τελευταία ερώτηση θα την απαντήσουμε μόνοι μας:
Πόσα λάθη, παραβλέψεις και κατ’ εντολή κρίσεις δικαιούται να κάνει κάποιος δικαστής για να εξυπηρετήσει τον εαυτό του, φίλους του ή άλλως πως συνδεόμενους με αυτόν (φανερά ή σκοτεινά) ;
Η απάντηση είναι απόλυτη: ΚΑΝΕΝΑ!
