Το να γίνουν απολύσεις στο δημόσιο είναι αναγκαίο. Το να γίνονται όμως οριζόντιες απολύσεις «στα τυφλά», μόνο και μόνο γιατί το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αντέξει μια διαδικασία αξιολόγησης και εξορθολογισμού των πραγματικών αναγκών του είναι απαράδεκτο. Με τη διαδικασία που πάει να επιβληθεί εκ των πραγμάτων ένας σχολικός φύλακας, για παράδειγμα, που έκανε σωστά και ευσυνείδητα τη δουλειά του, που πρόσεχε τα παιδιά, που φρόντιζε το σχολείο, που πήγαινε ενδεχομένως και τα Σαββατοκύριακα για να δει αν είναι όλα εντάξει, θα βρεθεί στην ανεργία όπως και ο «συνάδελφός» του ο οποίος μπορεί να ήταν κοπανατζής, αδιάφορος, κακότροπος, ακόμη και σεξουαλικά ανώμαλος.
Οι οριζόντιες καρατομήσεις βολεύουν το πολιτικό σύστημα. Διότι στην περίπτωση αυτοί οι πολιτικοί πάτρωνες που όλα τα προηγούμενα χρόνια διόριζαν αφειδώς τα «δικά τους παιδιά» θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά και θα πουν στην πολιτική πελατεία: «Τι να κάνουμε, ισχύει για όλους». Αντίθετα μια διαδικασία αξιολόγησης θα σήμαινε αφόρητη πίεση στα πολιτικά γραφεία προκειμένου να υπάρξουν «παράθυρα» και «εξαιρέσεις», κάτι που το πολιτικό σύστημα προφανώς δεν μπορεί να το αντέξει.
Τρία χρόνια το πολιτικό σύστημα δεν τόλμησε να αγγίξει ούτε έναν επίορκο. Υπάρχει περίπτωση υπαλλήλου του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος κατείχε διευθυντική θέση σε οργανισμό του Δήμου και έχει συλληφθεί επ’ αυτοφώρω να τα πιάνει κι έχει πετύχει μέχρι σήμερα η δίκη του να αναβληθεί 9 φορές! Φυσικά και δεν έχει απολυθεί, φυσικά συνεχίζει να παίρνει μέρος του μισθού του. Έτσι στο τέλος του μήνα, ο κύριος αυτός θα συνεχίσει να γελάει σε βάρος των κορόιδων και θα έχουν απολυθεί μερικές χιλιάδες καθαρίστριες ή δημοτικοί αστυνομικοί.
Το σήριαλ των «επίορκων» αναδεικνύει τη μεγάλη μαύρη αλήθεια για το πολιτικό σύστημα. Οι «επίορκοι» δεν έγιναν επίορκοι από μόνοι τους επειδή κάποια μέρα ξύπνησαν και είπαν «σήμερα θα τ’ αρπάξω». Στην πλειονότητα των περιπτώσεων εμπλέκονται και πολιτικά πρόσωπα που ους καθοδηγούσαν ευθέως στην διάπραξη παράνομων πράξεων είτε για οικονομικούς λόγους είτε για πολιτικούς λόγους, είτε και τους δυο μαζί.
Το να έρχονται λοιπόν σήμερα οι Δήμαρχοι και να παριστάνουν τις «αθώες περιστερές» είναι υποκριτικό. Τάζουν δήθεν υποστήριξη στους υπαλλήλους τους αλλά αν πραγματικά το εννοούσαν θα έπρεπε εδώ και τρία χρόνια να έχουν δείξει την πόρτα της εξόδου αυτοβούλως στους υπαλλήλους εκείνους που ξέρουν πολύ καλά πως είναι «λαδιάρηδες» και πως «τα παίρνουν κάτω από το τραπέζι». Και μη μας πουν πως δεν τους ξέρουν. Απόφοιτο δημοσιογραφικής σχολής να βάλεις να κάνει το ρεπορτάζ ενός Δήμου, μέσα σε έξι μήνες θα μπορεί να σου φέρει λίστα με όσους «τα έχουν πιάσει» ή «τα πιάνουν» και οι Δήμαρχοι δεν ξέρουν τίποτα;
Το να καταδικαστεί το συμβάν με τον Καμίνη, εντάξει είναι το αυτονόητο. Αλλά η βία που μπορεί να αρχίσει να κυριαρχεί σε δρόμους και διαδρόμους δεν εξορκίζεται με λόγια αλλά με πράξεις αληθινής εξυγίανσης. Οι δημοτικές εκλογές είναι κοντά. Και το «ξύλο», εύχομαι μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά που θα πέσει, θα είναι πολύ!
ΥΓ: Αλήθεια, τα μεγαλοστελέχη της γραφειοκρατίας του Υπουργείου Οικονομικών που τρία χρόνια τώρα πέφτουν έξω σε όλες τις προβλέψεις και στα σενάρια εργασίας που κάνουν, θα μπουν σε κινητικότητα;
