ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ Ι. ΚΟΚΚΟΤΟΥ
 |
| Η ΜΙΚΡΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΕ ΦΩΤΟ: AGRINIO NEWS" |
Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΙΑ ΒΑΘΕΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΜΑΥΡΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΝ ....ΦΥΛΑΚΙΣΕ ΣΤΙΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΤΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΠΕΘΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ
........Ο Μιχάλης Παπαμαύρος προσπαθώντας να προωθήσει το βιβλίο του «Σύστημα νέας Παιδαγωγικής», φτάνει στο Αγρίνιο όπου επισκέπτεται κορυφαίους δασκάλους της εποχής εκείνης που δίδασκαν στην πόλη. ΤΟΤΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Η Χωροφυλακή Αγρινίου και η εισαγγελική Αρχή με ανακριτή τον Χρήστο Σαρτζετάκη τυλίγουν σε μια κόλα χαρτί τον επικίνδυνο παιδαγωγό (70 χρονών τότε) και τον παραπέμπουν σε δίκη με συνοπτικές διαδικασίες για τα παρακάτω αδικήματα:
1. Επιδίωξη «εφαρμογής ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του πολιτεύματος 2. Παράνομη έκδοση και διανομή εντύπων. 3. Παράλειψη αναγραφής της διεύθυνσης του συγγραφέα, του τυπογράφου κλπ.
Ο Μιχάλης Παπαμαύρος κρίθηκε ένοχος για παράβαση του ν. 509/1947, του ν. 1092/1938 και προφυλακίστηκε στις «Επανορθωτικές» φυλακές Αγρινίου. Λίγους μήνες αργότερα μετά τη διεθνή κατακραυγή νπου ξεσπά το δικαστήριο τον αθώωσε. Η υγεία του όμως έχει κλονιστεί επικίνδυνα στις φυλακές και τον επόμενο χρόνο ο παιδαγωγός πεθαίνει..........
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΜΑΥΡΟΣ
Ο Μιχάλης Παπαμαύρος γεννήθηκε στη Βολισσό της Χίου στις 20 Απριλίου 1891. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του και το Γυμνάσιο στην πόλη της Χίου. Σπούδασε τη Γερμανική γλώσσα στην Αθήνα και στη συνέχεια εργάστηκε στη Βολισσό ως δάσκαλος. Πήρε μέρος ως εθελοντής στον αγώνα για την απελευθέρωση της Xίου, το 1912.
Το 1913 πήγε για σπουδές στη Γερμανία όπου απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα της Παιδαγωγικής απ το Πανεπιστήμιο της Ιένας (υπήρξε μαθητής του Βίλχελμ Ράιν), διδακτορικό της Φιλολογίας απ το Πανεπιστήμιο της Λειψίας και της Αρχαίας Φιλολογίας απ το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα υπηρέτησε μεταξύ άλλων ως καθηγητής της Παιδαγωγικής στο «Διδασκαλείο Αρρένων» Θεσσαλονίκης, Διευθυντής του «Αρσακείου» Λάρισας, Ανώτερος Επόπτης της Δημοτικής Εκπαίδευσης Ανατολικής και Δυτικής Θράκης, υποδιευθυντής στο «Μαράσλειο Διδασκαλείο», με Διευθυντή τον Αλεξ. Δελμούζο, καθηγητής στην «Παιδαγωγική Ακαδημία» του Δημ. Γληνού και Διευθυντής στο «Διδασκαλείο Λαμίας».
Ήταν ο εισηγητής στη χώρα μας του «Σχολείου Εργασίας», της «Ενιαίας Συγκεντρωτικής Διδασκαλίας» και του θεσμού της «Σχολικής Κοινότητας».
Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και του δημοτικισμού. Ήταν μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Επανειλημμένα διώχτηκε, απο
Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Στο Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων εκλέχτηκε Εθνοσύμβουλος Χίου. Παράλληλα, μαζί με τον Κ.Δ. Σωτηρίου ανέλαβε τη διεύθυνση του «Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου της Ελεύθερης Ελλάδας».
Το 1945 εξορίζεται στη Γυάρο κι από εκεί στέλνεται στις φυλακές Αβέρωφ. Αποφυλακίζεται το 1952. Το 1961 δικάστηκε για το περιεχόμενο και τον τρόπο διακίνησης του βιβλίου «Σύστημα νέας Παιδαγωγικής» και φυλακίστηκε για 6 μήνες στις φυλακές Αγρινίου.
Το 1963 οργανώθηκε ειδική γιορτή προς τιμήν του από την Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ και από το Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας.
Άφησε πίσω του ένα αξιόλογο επιστημονικό και συγγραφικό έργο. Σημαντικότερα από τα έργα του είναι τα παρακάτω: «Προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της σχολικής διοίκησης στην Ελλάδα», «Η Σχολική Κοινότητα», «J. H. Pestalozzi – Η ζωή και η δράση του» τόμ. Α΄, «Διδακτικές αρχές του Σχολείου Εργασίας – Είκοσι γράμματα στον Έλληνα Δάσκαλο», «Ειδική Διδακτική του Σχολείου Εργασίας – Είκοσι γράμματα στον Έλληνα δάσκαλο» , «Οι γονείς και τα παιδιά τους», «Σύστημα νέας Παιδαγωγικής». Συνέγραψε επίσης μεγάλο αριθμό αναγνωστικών βιβλίων για το Δημοτικό Σχολείο.
Πέθανε στις 26 Απριλίου 1963 ως άπορος στο Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών, από ανακοπή καρδιάς.
