Την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 7 μ.μ. θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ (οδός Δημητρίου Βότση αρ. 2).
Ταυτόχρονα εγκαινιάζεται η έκθεση χαρακτικών του Παναγιώτη Τέτση από τη συλλογή του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας.
Τα εγκαίνια θα γίνουν παρουσία του Παναγιώτη Τέτση και του διευθυντή του ΜΙΕΤ κ. Διονύση Καψάλη.....
Τα χαρακτικά έργα της συλλογής του ΜΙΕΤ καλύπτουν χρονολογικό φάσμα δημιουργίας 20 ετών, από την πρώτη καλλιτεχνική περίοδο έως τη δεκαετία του ’80, δίνοντας έτσι στο θεατή μια ολοκληρωμένη εικόνα για το χαρακτικό έργο του Παναγιώτη Τέτση.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 2 Φεβρουαρίου 2014 και θα λειτουργεί : Τρίτη έως Σάββατο 10:00-13:00 & 18:00-20:30, Κυριακή 10:00-13:00 (Δευτέρα κλειστά), με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Παναγιώτης Τέτσης (βιογραφικό)
Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε το 1925 στην Ύδρα. Εκεί έζησε τα παιδικά και τα πρώτα εφηβικά του χρόνια και το 1937 εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Το 1940 πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη Φρισλάντερ αλλά η καθοριστική στροφή στην καλλιτεχνική ζωή του έγινε όταν γνώρισε τους «πραγματικούς δασκάλους» του, Δημήτρη Πικιώνη και Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Το 1943 ξεκίνησε σπουδές ζωγραφικής στο προπαρασκευαστικό τμήμα της ΑΣΚΤ στην Αθήνα, κοντά στους Δημήτριο Μπισκίνη και Παύλο Μαθιόπουλο. Ακολούθησε η εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής - κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη – απ’ όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου, με καθηγητή τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956 εγκαθίσταται στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στην EcoledesBeaux-Arts, διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας από τον E.J.Goerg.
Ο Παναγιώτης Τέτσης ωριμάζει στη διάρκεια της δεκαετίας του ‘50, εποχή που τα αφηρημένα κινήματα έχουν αρχίσει να επηρεάζουν τους νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Από το 1958 έως το 1976 διδάσκει στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (γνωστό αργότερα ως Σχολή Βακαλό) ενώ παράλληλα (έως το 1962) διδάσκει ελεύθερο σχέδιο στη Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου. Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης τον εκλέγει μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Ακολουθεί (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο Το Ναυπηγείο, ενώ το 1970 ορίζεται εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Βενετίας. Λόγω των ειδικών πολιτικών συνθηκών αρνείται τη συμμετοχή.
Ο Παναγιώτης Τέτσης δίδαξε από το 1976 μέχρι το 1991 στην ΑΣΚΤ και το 1989 εξελέγη Πρύτανης της Σχολής. Το 1993 έγινε Ακαδημαϊκός. Από την αρχή της καριέρας του μέχρι σήμερα έχει κάνει 60 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις, σε πινακοθήκες και σε ιδιωτικές αίθουσες τέχνης. Μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις του έχουν γίνει στην Κύπρο, τη Φλωρεντία, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο, στην Ύδρα. Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις: ΑΣΚΤ-Εθνική Πινακοθήκη (1987), Σύγχρονη Ελληνική Χαρακτική (TheFineArtsSociety-Λονδίνο 1983), Η Φυσιογνωμία της Μεταπολεμικής Τέχνης στην Ελλάδα- Εξπρεσιονισμός (Γκαλερί Νέες Μορφές-1982), Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής (Τόκιο 1964), Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής (Λουγκάνο, Ελβετία-1960), Μπιενάλε Αλεξάνδρειας (1959), Μουσείο Guggenheim (Νέα Υόρκη-1958), Μπιενάλε Σάο Πάουλο (Βραζιλία-1957). Για το έργο του Παναγιώτη Τέτση έχουν εκδοθεί 4 μονογραφίες κι ένα βιβλίο με κείμενά του για την τέχνη. Ο ίδιος μετέφρασε και προλόγισε το βιβλίο του ιταλού ζωγράφου του 14ου αιώνα, ΤσενίνοΤσενίνι, «Πραγματεία περί Ζωγραφικής», σημαντικό για τις τεχνικές της σχολής του Τζότο.
