GAIA

GAIA

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Αυτοδιοικητικές εκλογές 2014


 Το μήνυμα είναι η ανατροπή και όχι η απλή διαχείριση

url
Θα αποτελούσε κοινοτυπία να επαναλάβει κανείς την καταστρεπτική μανία των μνημονίων ενάντια στην ανάπηρη και “καχεκτική” Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» αποτέλεσε και αποτελεί ένα εξαιρετικό όχημα για την υλοποίηση και εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Και βέβαια η ηγεσία της ΚΕΔΕ συνειδητά πρόθυμη και συνεργός σ’ αυτή την προσπάθεια, είναι πλέον ξεκάθαρα οργανικό μέρος των κυβερνητικών μεθοδεύσεων. Οι νεκροθάφτες ενός λαϊκού θεσμού δεν βρίσκονται εκτός των τειχών, αλλά και εντός της ίδιας της Τ.Α.

Η προσεχής λοιπόν εκλογική αναμέτρηση στους Δήμους και τις Περιφέρειες ...
προσλαμβάνει ιδιαίτερη αξία. Τα διλήμματα είναι σαφή και ζητούν απάντηση:
  • Θα υπάρξει ένας Δήμος που θα λειτουργεί στα πλαίσια της σημερινής οικονομικής και θεσμικής καχεξίας και αδιαφάνειας ή ένας Δήμος που θα διεκδικεί, θα υπερασπίζεται τις κοινωνικές ανάγκες, θα καλυτερεύει τις υπηρεσίες στους Δημότες του και θα διεκδικεί την οικονομική του αυτοτέλεια;
  • Θα συντηρηθεί ένα σύστημα πολιτικής εξουσίας που είναι ξένο προς τους πολίτες και διαπλέκεται καθημερινά με οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ή θα εγκαθιδρυθεί ένας σύστημα νέων θεσμών αντιπροσώπευσης και έκφρασης των Δημοτών (εμβάθυνση τοπικής δημοκρατίας, υπέρβαση δημαρχοκεντρικού μοντέλου, ενίσχυση κοινωνικού ελέγχου, διαφάνεια και αντιμετώπιση τοπικών πελατειακών σχέσεων);
  • Η καλλικρατική αυτή αντίληψη σε τοπικό επίπεδο, μεταξύ άλλων, έδωσε τα “αποτελέσματά” της:
Κατάργηση του ΤΕΙ Μεσολογγίου, ως αυτόνομου Πανεπιστημιακού Ιδρύματος.
Ουσιαστική υποβάθμιση του Νοσοκομείου, με διοικητική αρχικά και πλήρη στη συνέχεια ενσωμάτωσή του στο Νοσοκομείο του Αγρινίου, με απαξίωση της Δημόσιας Υγείας.
Ουσιαστική υποβάθμιση των Κέντρων Υγείας.
Απόρριψη χρόνιων και βασικών αιτημάτων της πόλης (Εφετείο).
Κίνδυνος ακύρωσης υλοποίησης άλλων δομών (π.χ. Αρχαιολογικό Μουσείο).
Εγκατάλειψη κοινωνικών δομών του Δήμου και βασικών προγραμμάτων που έχουν μπει στην κλίνη του Προκρούστη (π.χ. «Βοήθεια στο σπίτι»).
Διακοπή λειτουργίας γραφείου ΟΑΕΕ στο Μεσολόγγι.
Προοπτική ξεπουλήματος Δημοσίων χώρων και υποβάθμιση του περιβάλλοντος (επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση Αλυκών).
Οικονομική κατάρρευση δικτύων παροχής δημόσιων αγαθών, όπως ύδρευση, αποχέτευση και καθαριότητα (επιχειρούμενη κατάργηση Δημοτικών επιχειρήσεων και ιδιωτικοποίηση αυτών).
ü  Απόλυτη εγκατάλειψη και μαρασμός πρώην Δήμων, Δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων, με αποτέλεσμα την παντελή απουσία κοινωνικής συνοχής και συναίνεσης στον ενιαίο «Καλλικρατικό» Δήμο, μεταξύ των δημοτών του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην αποτελεσματική λειτουργία του.
Έλλειψη στοιχειώδους μηχανισμού, μέσων και προσωπικού που θα στηρίζει την Τ.Α. στις νέες της αρμοδιότητες.
Οι Δημοτικές Αρχές των τελευταίων χρόνων απαξίωσαν και το θεσμό και την πόλη. Η Αυτοδιοίκηση που ζήσαμε δεν είναι σε καμιά περίπτωση η Αυτοδιοίκηση που οραματιζόμαστε. Μικροπολιτικές χωρίς όραμα και στόχευση. Επανάπαυση στις δάφνες της Ιερής Πόλης. Πολιτικές προσωπικής προβολής που πίσω δεν έχουν αφήσει τίποτε το ουσιαστικό. Η Δημοτική Αρχή κινείται μεταξύ ενός δια κοινού οφθαλμού φθηνού επικοινωνιακού παιχνιδιού και επενδύει στο “σύνδρομο του σκαντζόχοιρου”. Όμως όλα αυτά κάποια στιγμή έχουν ένα ωραίο(;) τέλος. Και τότε ο βασιλιάς είναι γυμνός αν κοιτάξουμε τους καθρέφτες. Επ’ αυτού θα επανέλθουμε αναλυτικά και με στοιχεία.
Σήμερα λοιπόν αυτό που προέχει είναι οι νέες αυτοδιοικητικές κινήσεις – παντού και στο Δήμο μας – δεν μπορεί να απευθύνονται σε κόμματα, ούτε σε εκτεθειμένους τοπικούς παράγοντες – που δεν είναι λίγοι – αλλά στην κοινωνία, στους πολίτες, σε φορείς και ομάδες που έχουν αποστασιοποιηθεί από τα μνημόνια και το «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν μια άλλη πρόταση που βρίσκεται στη βάση αυτών που περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου. Μιλάμε δηλαδή για ένα διαφορετικό μοντέλο Αυτοδιοίκησης! Ας μετατρέψουμε λοιπόν το χρόνο σε δικό μας σύμμαχο ξεκινώντας ένα ωραίο και διαφορετικό Αυτοδιοικητικό ταξίδι. Κανείς δεν έχει να χάσει. Όλοι θα κερδίσουμε!
Άρθρο του Πάνου Ε. Παπαδόπουλου