Ποιές αλλαγές γίνονται σε σύγκριση με το αρχικό σχέδιο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»: 325, ΤΕΛΙΚΑ, ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

Σε ακόμη λιγότερους και από τους αρχικούς 333 έως 343 δήμους σε όλη την Ελλάδα, κατέληξε τελικά το υπουργείο Εσωτερικών μετά της διαβούλευση. Όπως προβλέπεται στο κείμενο του νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη Βουλή λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι της Παρασκευής οι δήμοι σε όλη την χώρα θα είναι 325. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης, θα γίνει διάλογος με τα κόμματα στη Βουλή, προκειμένου να ληφθούν ύπ΄οψιν κάποιες παρατηρήσεις τους. Ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ και δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης, σε σχετική δήλωσή του τόνισε ότι : « Η ΚΕΔΚΕ, θα μελετήσει το κατατεθέν στη Βουλή νομοσχέδιο, θα εκτιμήσει τις όποιες τροποποιήσεις του, σε Διοικητικό Συμβούλιο που θα συγκληθεί εντός της εβδομάδας και στη συνέχεια υλοποιώντας τη σχεδόν ομόφωνη απόφαση του τελευταίου έκτακτου Συνεδρίου της, αφού ενημερωθούν τα μέλη της, με μυστική ψηφοφορία θα λάβει τις τελικές αποφάσεις». Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να καταθέσει ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης το νομοσχέδιο για τον «Καλλικράτη» στη Βουλή. Στόχος είναι να συζητηθεί την επόμενη εβδομάδα στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή και την μεθεπόμενη (τελευταία εβδομάδα του Μαΐου) να ψηφισθεί από την ολομέλεια. Σύμφωνα με πληροφορίες της αυτοδιοίκησης gr στο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση θα πραγματοποιηθούν στις 7 αντί τις 14 Νοεμβρίου που είχε ανακοινωθεί αρχικά, ημερομηνία κατά την οποία θα διεξαχθούν οι επαναληπτικές. 1. ΝΟΜΟΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ Συνιστώνται οι κατωτέρω δήμοι: 1. Δήμος Αγρινίου με έδρα το Αγρίνιο αποτελούμενος από τους δήμους α. Αγρινίου β.Παραβόλας γ. Παρακαμπυλίων δ. Στράτου ε. Νεάπολης στ. Αγγελοκάστρου ζ. Παναιτωλικούη. Αρακύνθου θ. Μακρύνειας και ι. Θεστιέων, οι οποίοι καταργούνται 2. Δήμος Άκτιου - Βόνιτσας με έδρα τη Βόνιτσα αποτελούμενος από τους δήμους α.Ανακτόριου β. Παλαίρου και γ. Μεδεώνος, οι οποίοι καταργούνται. 3. Δήμος Ξηρομέρου με έδρα τον Αστακό αποτελούμενος από τους δήμους α. Αστακού β.Φυτειών και γ. Αλυζίας, οι οποίοι καταργούνται. 4. Δήμος Ναυπακτίας με έδρα τη Ναύπακτο αποτελούμενος από τους δήμους α. Ναυπάκτουβ. Αποδοτιάς γ. Πυλλήνης δ. Πλατάνου ε. Αντιρρίου και στ. Χάλκειας, οι οποίοι καταργούνται 5. Δήμος Αμφιλοχίας με έδρα την Αμφιλοχία αποτελούμενος από τους δήμους α. Αμφιλοχίαςβ. Ινάχου και γ. Μενιδίου, οι οποίοι καταργούνται 6. Δήμος Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου με έδρα το Μεσολόγγι αποτελούμενος από τους δήμουςα. Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου β. Οινιάδων και γ. Αιτωλικού, οι οποίοι καταργούνται. Β. Στο δήμο Θέρμου δεν επέρχεται καμία μεταβολή. Γ. Ο Δήμος Θέρμου χαρακτηρίζεται ως ορεινός Πληθυσμός κάθε δήμου ξεχωριστά:1 Aγρίνιο 96.889 (15ος Δήμος σε όλη την Ελλάδα)2 Μεσολόγγι 35.805 (87ος )3 Ναύπακτος 26.840 (124ος)4 Αμφιλοχία 20.491 (162ος)5 Άκτιο-Βόνιτσα 17.872(182ος)6.Ξηρόμερο 13.358 (221ος)7.Θέρμο 7.837 (260ος)Το Αγρίνιο συγκεντρώνει το 44,2% του πληθυσμού του νομού (96.889 έναντι 122.203 των υπολοίπων 6 δήμων.

ΣΚΟΥΡΑ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΓΡΙΝΙΩΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Μετά απο τις τελευταίες εξελίξεις ο κόσμος έχει “φτάσει στο αμήν”. Έτσι άρχισαν για τα καλά τα «γιουχαΐσματα», οι ύβρεις και οι προπηλακισμοί, εναντίον των πολιτικών, κυρίως των μεγάλων κομμάτων. Η βουλευτής της ΝΔ, Φωτεινή Πιπιλή δήλωσε : «Θα κυκλοφορούμε με γυαλιά και περούκα» Επίσης σύμφωνα με βουλευτή, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας, στη μεγάλη διαδήλωση της Τετάρτης, η υπουργός Κατερίνα Μπατζελή, για να διασχίσει την απόσταση από την Ακαδημίας μέχρι τη Βουλή, χρειάστηκε να μεταμφιεστεί με τη βοήθεια ανδρών της φρουράς της. Επομένως δεν τους σηκώνει το κλίμα τους βουλευτές. Αυτά βλέπει ο Σταμάτης και λέει, κάλιο πέντε και στο χέρι παρα δέκα και καρτέρι. Τι να κάνει στην Αθήνα; Εκεί κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα έτσι σκέφτεται να κατηφορήσει στην πτωχή, μπανάλ αλλά σίγουρη επαρχία. Θα ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση το είπε και το τόνισε. Τώρα τι ακριβώς θα κάνει ούτε κι αυτός το έχει αποφασίσει ακόμα. αλλά θα το σκεφτεί και θα μας πει. Πάντως με τους νέους δήμους όλοι έχουν ενα μαράζι, όλοι θέλουν να είναι ενεργοί, αυτοδιοικητικοί και “μέσα στα πράγματα” τώρα τι έχουν μυριστεί δεν ξέρω.Το σίγουρο είναι οτι ο κόσμος είναι σαν χαμένος του ήρθαν όλα μαζί και αδυνατεί να ανταπεξέλθει νηφάλια σε όλα αυτά.Ετσι δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνουν λάθη και παραλείψεις. Υπάρχει όμως κάτι αλάνθαστο όσο και δύσκολες να είναι οι εποχές κι αυτό είναι το αισθητήριο του κόσμου. Ο κόσμος δεν κάνει ποτέ λάθος στο να καταλάβει ποιοι τον “δουλεύουν” και ποιοι προσπαθούν να προσφέρουν. Πάντως αυτοί που ξέρουν λένε οτι σε λίγο θα χοντρύνει το παιχνίδι και θα έχει πλάκα.Ίδωμεν

Ενιαίο Δήμο ζητά η Μακρυνεία

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ Παπαδάτες 6 Μαϊου 2010 ΔΗΜΟΣ ΑΡΑΚΥΝΘΟΥ Εν όψει της νέας κατάστασης που διαμορφώθηκε με το προσχέδιο νόμου για την νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της αποκεντρωμένης διοίκησης –Πρόγραμμα «Καλλικράτης» στο Δήμο Αρακύνθου συγκλήθηκε στις 4/5/2010 το Δημοτικό Συμβούλιο για να συζητήσει της 2 προτάσεις που περιλαμβάνονται στο ανωτέρω προσχέδιο και εντάσσουν τον Δήμο, η πρώτη στο Δήμο Θέρμου και η δεύτερη στο Δήμο Μεσολογγίου. Το Δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να επιμείνει στο πάγιο αίτημά του δηλ. τον ενιαίο Δήμο Μακρυνείας που θα περιλαμβάνει τον Δήμο Αρακύνθου και τον Δήμο Μακρυνείας , και σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η δημιουργία ενός ενιαίου Δήμου Μακρυνείας να ενταχθούν ενιαία οι δύο δήμοι Αρακύνθου και Μακρυνείας στο Δήμο Αγρινίου. Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΡΑΚΥΝΘΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΤΖΑΝΗΣ

Ο Γάλλος Daniel Cohn-Bendit μιλάει για τα χάλια μας Αξίζει να το διαβάσετε για να καταλάβετε τι γίνεται.

"Το δεύτερο. Θα ήθελα να καταλάβουμε κάτι : αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι σχεδόν αδύνατον. Ζητάω από το Ecofin, από τούς αρχηγούς των κρατών να σκεφτούν ότι οι ίδιοι στις χώρες τους είναι ανίκανοι να κάνουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις. Πόσον καιρό χρειάζεται η Γαλλία για να μεταρρυθμίσει τις συντάξεις; Πόσον καιρό χρειάζεται η Γερμανία; Και τώρα ζητάμε στον Παπανδρέου σε τρεις μήνες, “άλλαξε τα όλα!” Είστε τελείως τρελοί! Και η απόδειξη είναι αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα. Δεν δίνουμε στην Ελλάδα, στον κ. Παπανδρέου το χρόνο να βρει μια συναίνεση στην χώρα. Δεν υπάρχει ταύτιση του πολίτη με το κράτος στην Ελλάδα εκεί ισχύει ο καθένας για τον εαυτό του. Μπορεί να μη μας αρέσει αυτό, άλλα η ευθύνη είναι κοινή, φταίνε δεκάδες χρόνια πρακτικών διαφθοράς των πολιτικών. Αλλά χρειάζεται να δημιουργηθεί μια συναίνεση, κι αυτό δεν δημιουργείται με διατάγματα. Και θα δείτε στην Ισπανία η στην Πορτογαλία όταν αρχίσουν τα προβλήματα τι θα γίνει. Ο κύριος Μπαρόζο κάτι ξέρει, έτσι έχασε τις εκλογές. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεται να είμαστε υπεύθυνοι και να μην ζητάμε το αδύνατο. Κάποτε ακούγαμε I want my money back [από την Θάτσερ εννοεί]. Τώρα ακούμε από τις κυβερνήσεις, I want to make money on the back of the [sic] Greece. Γιατί έτσι είναι, όταν δανειζόμαστε με 1,5% και δανείζουμε με 5% και 6% αυτό κάνουμε, βγάζουμε λεφτά στη πλάτη της Ελλάδας. Είναι απαράδεκτο! Και ένα τελευταίο σημείο. Υπάρχει μια δυνατότητα να βοηθήσουμε τον ελληνικό προϋπολογισμό. Απλή : ας πάρει η Ευρωπαϊκή Ένωση μια πρωτοβουλία για τον αφοπλισμό στην περιοχή.Mια πολιτική πρωτοβουλία Ελλάδας Τουρκίας για τον αφοπλισμό, για να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα στην βόρεια Κύπρο. Λέω ένα πράγμα. Είμαστε υποκριτές.Τούς τελευταίους μήνες η Γαλλία πούλησε στην Ελλάδα 6 φρεγάτες για δυόμισι δισεκατομμύρια, ελικόπτερα για 400 εκ, και Ραφάλ, προς 100 εκατομμύρια το ένα. Δυστυχώς οι κατάσκοποί μου δεν ήξεραν να μου πουν πόσα ακριβώς, αν θα είναι 20 ή 30 Ραφάλ. Σχεδόν 3 δισεκατομμύρια. Η Γερμανία πούλησε 6 υποβρύχια για τα επόμενα χρόνια προς ένα δις ευρώ.Είμαστε πέρα για πέρα υποκριτές. Τούς δίνουμε χρήματα για ν’ αγοράζουν τα όπλα μας. Ζητάω από την Κομισιόν να υποβάλει έκθεση εδώ στο Κοινοβούλιο για τις πωλήσεις ευρωπαϊκών όπλων στην Ελλάδα και την Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Να υπάρξει διαφάνεια τουλάχιστον, να μάθουμε. Αν είμαστε σοβαροί, να εγγυηθούμε στους Έλληνες τα σύνορα τους. Έχουν 100 χιλιάδες στρατό ίσως παραπάνω, και η Γερμανία έχει 200 χιλιάδες.Είναι παρανοϊκό μια χώρα 11 εκατομμυρίων έχει 100 χιλιάδες στρατό. Αυτό να ζητήσουμε από την Ελλάδα. Είναι πιο αποτελεσματικό από το να κόβουμε τούς μισθούς κάποιου που βγάζει 1000 ευρώ. Αυτό ζητάω από την Κομισιόν. Να είμαστε στοιχειωδώς δίκαιοι."

Υπογραφή επιχειρησιακής συμφωνίας υλοποίησης του ΕΣΠΑ

Υπεγράφησαν σήμερα από την υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λούκα Κατσέλη και τους 13 γενικούς γραμματείς των περιφερειών της χώρας οι Επιχειρησιακές Συμφωνίες Υλοποίησης του ΕΣΠΑ 2007- 2010, ύψους 7,5 δις ευρώ. Οι συμφωνίες υπεγράφησαν στο περιθώριο της 2ης συνεδρίασης της διάσκεψης των προέδρων των Επιτροπών Παρακολούθησης των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ και των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιλώντας στη συνεδρίαση, η κ. Κατσέλη ανέφερε ότι τα πρώτα αποτελέσματα υλοποίησης του ΕΣΠΑ είναι πολύ αισιόδοξα, καθώς τους πρώτους έξι μήνες εφέτος έχει διπλασιαστεί το ποσοστό απορρόφησης, που πλέον κινείται πάνω από 6%. Για όλο το 2010, πρόσθεσε η υπουργός, ο στόχος είναι να ξεπεραστεί το 15%.Σχετικά με τη συνολική στρατηγική της κυβέρνησης, η κ. Κατσέλη είπε ότι αυτή εδράζεται σε τέσσερις πυλώνες. - Ο πρώτος πυλώνας αφορά στην ενίσχυση και τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων και τη ριζική αλλαγή του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, με απλούστευση όλων των γραφειοκρατικών διαδικασιών και άρση των εμποδίων και αντικινήτρων.- Ο δεύτερος πυλώνας είναι η αποτελεσματική χρήση των δημοσίων επενδύσεων και των κοινοτικών κονδυλίων, ώστε να δράσουν ως καταλύτες για την ανάπτυξη, την περιφερειακή σύγκλιση και την ενεργοποίηση των ιδιωτικών επενδύσεων. - Ο τρίτος πυλώνας είναι η αξιοποίηση όλων των χρηματοδοτικών εργαλείων για την τόνωση της αγοράς, την προώθηση των επενδύσεων, τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την ολοκλήρωση μεγάλων αναπτυξιακών παρεμβάσεων. - Ο τέταρτος πυλώνας είναι η λειτουργία της αγοράς με όρους υγιούς ανταγωνισμού, χωρίς στρεβλώσεις, χωρίς εμπόδια εισόδου και χωρίς καταχρηστικές πρακτικές που επιβαρύνουν επιχειρήσεις και καταναλωτές. Από την πλευρά του, ο υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Σταύρος Αρναουτάκης ανέφερε ότι «το πάρτι της διασπάθισης των εθνικών και κοινοτικών πόρων, τελειώνει εδώ, μια και καλή. Όσοι αποδεδειγμένα έχουν εμπλακεί σε αδιαφανείς υποθέσεις, θα λύσουν τους λογαριασμούς τους με τη Δικαιοσύνη». ΥΠΕΓΡΑΦΗΣΑΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ 404 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Υπεγράφη την Πέμπτη 06/05/2010 στο πλαίσιο της 2ης Συνεδρίασης της Διάσκεψης των Προέδρων των Επιτροπών Παρακολούθησης των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, του ΠΑΑ και του Ε.Π. Αλιείας παρουσία και εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από την Υπουργό Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κα Λούκα Κατσέλη και τον Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας κ. Αναστάσιο Αποστολόπουλο, η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ που αφορά στην υλοποίηση του ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας για το χρονικό διάστημα έως το 2015. Με την συμφωνία αυτή απελευθερώνονται πλέον όλοι οι πόροι του ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδος προς την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος πέραν όσον κατευθύνονται προς τις επιχειρήσεις μέσω των τραπεζών ή του αναπτυξιακού νόμου. Με την υπογραφή της συμφωνίας αυτής το ποσό της εκχώρησης ποσών προς την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας για διαχείριση αυξήθηκε από € 249.693.195,00 σε € 404.048.115,29 Ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας κος Αναστάσιος Αποστολόπουλος δήλωσε αμέσως μετά την εκδήλωση: «Η κυβέρνηση υλοποίησε τις εξαγγελίες της για πραγματική αποκέντρωση των πόρων προς τις περιφέρειες, τώρα εμείς σηκώνουμε τα μανίκια και υλοποιούμε»

Η «γραμμή Ρηγίλλης» έφερε τελικά δύο «γραμμές» στους νομάρχες της ΝΔ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΝΑΕ: ΕΚΑΝΑΝ ΠΙΣΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ

Μίχας: Χρειάστηκε η επιμονή μας για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους Σε «ίσως» μετατράπηκε το αρχικό «όχι» του νεοδημοκρατικού προεδρείου της ΕΝΑΕ απέναντι στον «Καλλικράτη». Μπροστά στον κίνδυνο η παράταξη της ΝΔ να οδηγηθεί σε ήττα στην ψηφοφορία ανάμεσα στους συνέδρους του έκτακτου συνεδρίου της ΕΝΑΕ, καθώς η επιμονή του «Κινήματος Αυτοδιοίκησης» (ΠΑΣΟΚ) σε περίπτωση άρνησης της τα κείμενα να τεθούν στην κρίση τους, ανάδειξε δύο απόψεις στους κόλπους της, το προεδρείο ακολούθησε την μέση λύση. Να εξουσιοδοτήσει το Δ.Σ. και να συμμετάσχει, δηλαδή, στον διάλογο και με βάση τις αποφάσεις των προηγούμενων συνεδρίων να επιχειρήσει να υπάρξουν βελτιώσεις στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών. Συγκεκριμένα: «ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΗΣ 6.5.2010 Το έκτακτο Συνέδριο της ΕΝΑΕ, το οποίο διεξήχθη στην Αθήνα, την Πέμπτη 6 Μαΐου 2010, μετά το πέρας των εργασιών του, λαμβάνοντας υπόψη έκτακτες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια της τέλεσης του, αποφασίζει τα ακόλουθα : 1. Επιβεβαιώνει και εμμένει σταθερά στις αποφάσεις όλων των προηγούμενων Συνεδρίων του σχετικά με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση της χώρας. 2. Δεδομένων των διαφορετικών θέσεων που εξέφρασαν οι παρατάξεις, το Συνέδριο εξουσιοδοτεί το Δ.Σ της ΕΝΑΕ : α) Να καταγράψει, να επεξεργαστεί και να αξιοποιήσει μέσα από τις προβλεπόμενες διαδικασίες τόσο σε επίπεδο Υπουργείου Εσωτερικών, όσο και σε επίπεδο Κοινοβουλευτικής Διαδικασίας όλες τις απόψεις και θέσεις που κατατέθηκαν στο παρόν Έκτακτο Συνέδριο της ΕΝΑΕ. β) Να προβεί σε κάθε ενέργεια που είναι αναγκαία για την τροποποίηση του Σχεδίου Νόμου «Καλλικράτης», με στόχο τη μέγιστη δυνατή βελτίωσή του. Δύο "γραμμές" Της απόφασης προηγήθηκε έντονο παρασκήνιο, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες της αυτοδιοίκησης gr τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΝΑΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ σε μεσημβρινή σύσκεψη που έγινε στο ξενοδοχείο όπου διεξαγόταν το συνέδριο χωρίστηκαν στα δύο. Από την μία πλευρά ήταν ο πρόεδρος της ΕΝΑΕ , νομάρχης Μεσσηνίας, Δημήτρης Δράκος, ο αντιπρόεδρος, υπερνομάρχης Δράμας, Καβάλας, Ξένθης, Κώστας Τάτσης και ο νομαρχιακός σύμβουλος Πέλλας Θεόδωρος Θεοδωρίδης, μέλος του Δ.Σ. που παρά τα λεγόμένα τους από το βήμα του συνεδρίου υποστήριζαν ότι «δεν μπορούμε να πούμε στεγνό ‘όχι’», καθώς, εκτός των άλλων «δεν μας βγαίνουν και τα ‘κουκιά’» (σημειωτέον ότι πέραν της ηγεσίας της ΝΔ στην ΕΝΑΕ πολλοί από τους νεοδημοκράτες συνέδρους είχαν τονίσει ότι δεν πρόκειται να υπερψηφίσουν «στεγνό όχι») και από την άλλη ο γενικός γραμματέας, νομάρχης Λάρισας, Λουκάς Κατσαρός, ο νομάρχης Τρικάλων, Ηλίας Βλαχογιάννης, μέλος του Δ.Σ. της ΕΝΑΕ και ο νομάρχης Ανατολικής Αττικής Λεωνίδας Κουρής (δεν συμμετέχει στο Δ.Σ. αλλά η άποψή του έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς είναι στενός κομματικός φίλος του προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά) που υποστήριζαν ότι οι νομάρχες έπρεπε να πουν «όχι» στον «Καλλικράτη». Μίχας: επιτέλους, ανέλαβαν όλοι τις ευθύνες τους Μετά από αυτή την εξέλιξη ο επικεφαλής του «Κινήματος Αυτοδιοίκησης», νομάρχης Πειραιά, Γιάννης Μίχας τόνισε στην αυτοδιοίκηση gr: «Χρειάστηκε η επιμονή του «Κινήματος Αυτοδιοίκησης» για να αναλάβει η πλειοψηφία της ΕΝΑΕ, έστω και την τελευταία στιγμή, τις ευθύνες που έχουμε οι νομάρχες απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Ευτυχώς, στο τέλος κατάλαβαν όλοι ότι σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές για την χώρα το μόνο που δεν χρειάζεται είναι να θέτουμε πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας μικροκομματικές σκοπιμότητες.» Να ανάψει το πράσινο φως για τον Καλλικράτη ζητά η παράταξη «Κίνημα Αυτοδιοίκησης στην ΕΝΑΕ» - Δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές ειλημμένες στα κομματικά γραφεία αποφάσεις του Προεδρείου Μετά την ολοκλήρωση της σημερινής συνεδρίασης του Δ.Σ. της ΕΝΑΕ όπου η πλειοψηφία της ΕΝΑΕ αποφάσισε να μεταβάλλει τη στάση της και ενώ είχε εγκρίνει τη μεταρρύθμιση του Καλλικράτη επί της αρχής αποφάσισε να προτείνει την καταψήφιση του σχεδίου νόμου στο έκτακτο συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στις 6/5 στην Αθήνα, ο επικεφαλής της παράταξης «Κίνημα Αυτοδιοίκησης στην ΕΝΑΕ», Νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας έκανε την ακόλουθη δήλωση : «Η χώρα εκτός από το οικονομικό αδιέξοδο, βρίσκεται εδώ και χρόνια εγκλωβισμένη σε ένα κράτος-γίγαντα το οποίο τρέφει και τρέφεται από τη γραφειοκρατία, την αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, τη σπατάλη. Ένα κράτος που ευθύνεται για την σημερινή αδυναμία σωστής εξυπηρέτησης των πολιτών και τον μαρασμό πολλών περιοχών της ελληνικής περιφέρειας. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται είναι ένα νέο διοικητικό σύστημα που δεν θα θυμίζει σε τίποτα το χθες, προϋπόθεση που πληροί το σχέδιο νόμου του «Καλλικράτη». Το σχέδιο νόμου του «Καλλικράτη» περιλαμβάνει την συντριπτική πλειονότητα των αιτημάτων μας, πάνω από το 80 % των αιτημάτων μας, όπως αυτά διατυπώθηκαν στο 14ο Τακτικό Συνέδριο της ΕΝΑΕ. Κινείται στην κατεύθυνση για λιγότερο συγκεντρωτικό κράτος αφού με την κατάργηση της κρατικής περιφέρειας και το πέρασμα των περισσοτέρων αρμοδιοτήτων της όπως και αρκετών αρμοδιοτήτων Υπουργείων στην αιρετή περιφέρεια, έχουμε εκ των πραγμάτων συρρίκνωση του συγκεντρωτικού κράτους. Οι θεσμοθετημένοι πόροι για τη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση διπλασιάζονται αφού οι ΚΑΠ των Περιφερειών δηλαδή το 4 % επί του ΦΠΑ και το 2,4 % επί του ΦΕΝΦΠ εκτιμάται ότι θα ανέλθουν περίπου στο 1 δις €, τη στιγμή που οι ΚΑΠ των Νομαρχιών φέτος δεν πρόκειται να ξεπεράσουν το μισό δις €. Στο πεδίο των αρμοδιοτήτων ικανοποιείται η βασικότερη διεκδίκησή μας, η απονομή στις αιρετές περιφέρειες του αναπτυξιακού σχεδιασμού και της διαχείρισης των ΠΕΠ, του ΕΣΠΑ και του Περιφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης ενώ στην αιρετή περιφέρεια περνά η συντριπτική πλειονότητα των αρμοδιοτήτων που μέχρι πρότινος ασκούσαν οι κρατικές περιφέρειες. Οι Νομαρχίες εξακολουθούν να λειτουργούν ως διοικητικές μονάδες του νέου θεσμού αφού συνεχίζουν να υφίστανται στην αιρετή Περιφέρεια σχεδόν αυτούσιες οι πολύ σημαντικές Διευθύνσεις Μεταφορών, Δημόσιας Υγείας, Προστασίας Καταναλωτή, Περιβάλλοντος, Ανάπτυξης, Πολεοδομίας (στις μητροπολιτικές περιφέρειες) και πολλές ακόμη. Έτσι σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ο ισχυρισμός ότι ο θεσμός απομακρύνεται από τον πολίτη. Ταυτόχρονα ενισχύεται η δημοκρατία στη λήψη αποφάσεων και αίρεται το νομαρχιακοκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης με τη θεσμοθέτηση ισχυρών οργάνων, των αιρετών αντιπεριφερειαρχών και της εκτελεστικής επιτροπής. Το προεδρείο επομένως της ΕΝΑΕ δεν έχει καμία νομιμοποιητική βάση και καμία λογικοφανή δικαιολογία, εκτός ίσως της υλοποίησης κομματικής εντολής να κάνει πίσω. Η απόρριψη δεν υπακούει σε κανένα λογικό επιχείρημα. Η παράταξή μας «Κίνημα Αυτοδιοίκησης στην ΕΝΑΕ» θεωρεί ότι οι κόκκινες γραμμές που οι αιρετοί της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης έχουμε θέσει με τις αποφάσεις μας σε καμία περίπτωση δεν έχουν ξεπεραστεί. Κάποιοι όμως φαίνεται έμπλεξαν τις μπλε γραμμές με τις κόκκινες. Δεν πρόκειται να δεχθούμε προκατασκευασμένες και ειλημμένες αποφάσεις στο έκτακτο συνέδριο των Νομαρχιών όλης της χώρας στην Αθήνα. Δεν πρόκειται να δώσουμε ισχύ σε αποφάσεις που έχουν υπαγορευθεί από συναντήσεις στα κομματικά γραφεία και δεν έχουν ληφθεί μέσα από τον θεσμοθετημένο διάλογο στα αυτοδιοικητικά έδρανα. Οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας ας το καταλάβουν, δεν έχουμε το δικαίωμα να πούμε όχι στο ξεβόλεμα, όταν ζητούνται και επιβάλλονται θυσίες στους συμπολίτες μας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε να παραμείνουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι, στάσιμοι και αντιπαραγωγικοί, όταν είναι βέβαιο ότι δεν θα ξεφύγουμε από τη δίνη της κρίσης εάν δεν γίνουμε πιο αποδοτικοί, με περισσότερη διαφάνεια και λιγότερη γραφειοκρατία. Η πρότασή μας που καταθέτουμε στο έκτακτο συνέδριο της ΕΝΑΕ είναι να εγκριθεί το σχέδιο νόμου με τις τελικές παρατηρήσεις που θα διατυπώσουν οι σύνεδροι, για να ανοίξει ο δρόμος για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση και στη δημόσια διοίκηση που έχει γίνει ποτέ στην χώρα μας».

ΑΝΑΒΟΛΗ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Σε μια περίοδο που θλιβερά γεγονότα σημαδεύουν τον αγώνα των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την προστασία βασικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, σε μια περίοδο περισυλλογής και προβληματισμού για όλους μας, ο Δήμος Αγρινίου αποφάσισε από κοινού με το Σύλλογο Δύο Ρεμάτων τη ματαίωση των εκδηλώσεων που είχαν προγραμματιστεί την Κυριακή 9 Μαΐου 2010 στη μνήμη του Πολιούχου Αγίου Χριστοφόρου, κρίνοντας ότι οι ημέρες δεν προσφέρονται για εκδηλώσεις με πανηγυρικό περιεχόμενο. Συγκεκριμένα ματαιώνονται οι εξής εκδηλώσεις: Αναβίωση εθίμου-πέταγμα αερόστατων (Πλατάνια Δύο Ρεμάτων 11.30π.μ.) Παράσταση Χορευτικών Συγκροτημάτων (Πλατεία Δύο Ρεμάτων 9:00μ.μ.) Δημοτική-Λαϊκή συναυλία (Πλατεία Δύο Ρεμάτων 10:00μ.μ.)

Aπό την Άλωση και την λεηλασία της Πόλης τον Απρίλη του 1204 στην νυν Άλωση και λεηλασία της χώρας

Σαν σήμερα που «Μπήκαν στη Πόλη οι οχτροί», σαν σήμερα που παραδόθηκε η χώρα για λεηλασία στους ξένους, τους νέους «σταυροφόρους» που αντί για σπαθί κρατάνε spread, σαν σήμερα πριν από 806 χρόνια, εκείνο τον Απρίλη του 1204, οι δυτικοί κατακτητές λεηλατούσαν για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη. Διαβάστε το χρονικό της πρώτης Άλωσης, και θα καταλάβετε τι περιμένει την χώρα. Αντισταθείτε στην λεηλασία της και στηρίξτε αυτούς που αντιστέκονται. Κατά μία τραγική ιστορική συγκυρία σαν σήμερα, στις 23 Απριλίου 1941, ο στρατηγός Τσολάκογλου υπέγραφε την παράδοση της χώρας στους Γερμανούς. Μετά από 69 χρόνια η ιδιότητα του παραδιδόμενου μόνο άλλαξε: Ο στρατηγός, έγινε πρωθυπουργός... Η Ελλάδα δεν είναι αυτοί που την πούλησαν. Η Ελλάδα είμαστε εμείς που θα αντισταθούμε. Πάντα η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες που αντιστέκονταν. Που πολεμούσαν όλους τους κατακτητές, όλων των εποχών: Φράγκους, Τούρκους, Γερμανούς, ΔΝΤ... Μην σκύψετε ποτέ το κεφάλι και μην δηλώσετε ποτέ υποταγή. Όταν οι "άρχοντες" θα μιλάνε για "κηδεμονία" και "χαμένη εθνική κυριαρχία", εσείς θα φωνάζετε "ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ". Στις δύσκολες στιγμές αυτών των καιρών που έρχονται, πάντα το γαλάζιο και το λευκό να ντύνει και να ζεσταίνει την ελληνική ψυχή σας. Και πάντα να σιγοψιθυρίζετε: "Σε γνωρίζω από την όψη του σπαθιού την τρομερή Σε γνωρίζω από την κόψη που με βία μετράει τη γη Απ'τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά Και σαν πρώτα αντρειωμένη Χαίρε ώ Χαίρε λευτεριά" Από το «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204».Τίτλος του έργου στα αγγλικά, «The fall of Constantinople being the story of the fourth Crusade», μετάφραση από το αγγλικό πρωτότυπο: Ιωσήφ Κασσετιάν – Χριστίνα Κασσετιάν, κεφ. 15ο σελ. 354-379, εκδ. Στοχαστής. "ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ στις οποίες επιδίδονταν επί αρκετές εβδομάδες οι ηγέτες, συμπληρώθηκαν στις 8 Απριλίου και η εν λόγω ημέρα επιλέχθηκε για έφοδο κατά της πόλης. Μια αξιοσημείωτη αλλαγή είχε επέλθει στο σχέδιο που είχε ακολουθηθεί πριν από εννέα μήνες. Αντί να επιτεθούν ταυτόχρονα σε ένα τμήμα των χερσαίων τειχών και σε ένα τμήμα των τειχών του λιμανιού, οι Ενετοί και οι Σταυροφόροι κατηύθηναν τις προσπάθειές τους κατά των αμυντικών έργων στην περιοχή του λιμανιού. Τα άλογα επιβιβάστηκαν για μια ακόμα φορά στα φορτηγά. Η γραμμή της επίθεσης σχηματίστηκε. Μπροστά τοποθετήθηκαν τα φορτηγά και οι γαλέρες, ενώ τα μεταγωγικά έλαβαν θέση πιο πίσω και ανάμεσα στα φορτηγά και τις γαλέρες εναλλακτικά. Το συνολικό μέτωπο των επιτιθεμένων ξεπερνούσε τη μισή λεύγα(1) και εκτεινόταν από τις Βλαχέρνες μέχρι πέρα από το Πέτριον.(2) Η σκηνή του αυτοκράτορα είχε στηθεί λίγο πέρα από το Πέτριον, σε ένα σημείο απ' όπου μπορούσε να δει τα πλοία όταν έφταναν ακριβώς κάτω από τα τείχη. Μπροστά του βρισκόταν η περιοχή που είχε καταστραφεί από τη φωτιά. Το πρωί της 9ης του μηνός, τα πλοία, παρατεταγμένα με τον τρόπο που αναφέραμε προηγουμένως, πέρασαν από το βόρειο στο νότιο τμήμα του λιμανιού. Οι Σταυροφόροι αποβιβάστηκαν σε πολλά σημεία κι επιτέθηκαν από μια στενή λωρίδα εδάφους ανάμεσα στα τείχη και τη θάλασσα. Τότε άρχισε μια τρομερή έφοδος κατά μήκος ολόκληρης της γραμμής αντιπαράθεσης. Υπό τους ήχους των αυτοκρατορικών σαλπίγγων και τυμπάνων, οι επιτιθέμενοι επιχείρησαν να υπονομεύσουν τα τείχη, ενώ ταυτόχρονα κατηύθυναν κατά των υπερασπιστών τους μια συνεχή καταιγίδα μικρών και μεγάλων βελών και λίθων. Τ α πλοία είχαν καλυφθεί με σανίδες και δέρματα, ώστε να προστατεύονται από τους λίθους που εκτόξευαν οι αμυνόμενοι και από το περίφημο ελληνικό πυρ και προστατευόμενα με αυτό τον τρόπο, κατευθύνθηκαν θαρραλέα προς τα τείχη. Τα μεταγωγικά προωθήθηκαν σύντομα στην πρώτη γραμμή και πλησίασαν τόσο πολύ στα τείχη, ώστε οι επιτιθέμενοι από τις πλευρικές θύρες ξεχύθηκαν για μια ακόμα φορά από τα πλοία και συνεπλάκησαν με τους υπερασπιστές των τειχών και των πύργων. Η επίθεση έλαβε χώραν σε περισσότερα από εκατό σημεία μέχρι το μεσημέρι ή κατά τον Χωνιάτη μέχρι το απόγευμα. Και οι δύο πλευρές πολέμησαν αποφασιστικά. Οι εισβολείς αποκρούστηκαν. Όσοι είχαν αποβιβαστεί, απωθήθηκαν και δεν μπόρεσαν να παραμείνουν στην ακτή κάτω από το χείμαρρο των λίθων που τους έπληττε. Οι επιτιθέμενοι είχαν μεγαλύτερες απώλειες από τους αμυνόμενους. Η ανύψωση των τειχών είχε καταστήσει την κατάληψή τους δυσκολότερη απ' ότι κατά την προηγούμενη επίθεση. Πριν νυχτώσει, ένα μέρος των πλοίων είχε αποσυρθεί σε απόσταση εκτός του βεληνεκούς των καταπελτών, ενώ μερικά άλλα παρέμειναν αγκυροβολημένα και συνέχισαν να βάλλουν κατά των υπερασπιστών των τειχών. Η επίθεση της πρώτης ημέρας είχε αποτύχει. Οι ηγέτες των Σταυροφόρων και των Ενετών απέσυραν τις δυνάμεις τους στην πλευρά του Γαλατά. Η έφοδος είχε αποτύχει και ήταν αναγκαίο να προσδιορίσουν το επόμενο βήμα τους. Το ίδιο βράδυ συνεκλήθη βιαστικά ένα συμβούλιο. Ενόψει της ήττας, οι παλαιές διαφορές επανήλθαν, για μια ακόμα φορά, στην επιφάνεια. Μερικοί συμβούλευσαν να γίνει η επόμενη επίθεση κατά των τειχών της πλευράς του Μαρμαρά, που δεν ήταν τόσο ισχυρά όσο εκείνα που έβλεπαν προς τον Κεράτιο. Ωστόσο, οι Ενετοί διετύπωσαν αμέσως μια αντίρρηση, που όποιος γνώριζε την Κωνσταντινούπολη θα παραδεχόταν αμέσως ότι ήταν αναμφισβήτητη. Από εκείνη την πλευρά, το ρεύμα είναι πάντα τόσο ισχυρό, ώστε να μην επιτρέπει στα σκάφη να αγκυροβολήσουν με οποιοδήποτε βαθμό σταθερότητας ή ακόμα και ασφαλείας. Η οργή του Βιλλεαρδουίνου στην εν λόγω εισήγηση, δείχνει πόσο ισχυρή εξακολουθούσε να είναι η αντίθεση. Υπήρχαν μερικοί, γράφει ο τελευταίος, οι οποίοι θα χαίρονταν πολύ αν το ρεύμα ή ο άνεμος -ή οτιδήποτε άλλο - διεσκόρπιζε τα σκάφη, αρκεί οι ίδιοι να είχαν εγκαταλείψει τη χώρα και να είχαν τραβήξει το δρόμο τους. Τελικά, αποφασίστηκε ότι οι δύο επόμενες ημέρες, η 10η και η 11η του μηνός, θα αφιερώνονταν στην επιδιόρθωση των ζημιών που είχαν υποστεί και ότι μια δεύτερη επίθεση θα πραγματοποιείτο στις 12. Η παραμονή ήταν Κυριακή και ο Βονιφάτιος και ο Δάνδολος εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευκαιρία, προκειμένου να καταπραΰνουν τη δυσαρέσκεια στους κόλπους του στρατεύματος. Για μια ακόμα φορά, όπως και στην Κέρκυρα και πριν από την πρώτη επίθεση κατά της πόλης, οι επίσκοποι και οι ηγούμενοι, επιδόθηκαν σε κηρύγματα κατά των Ελλήνων. Οι τελευταίοι, διεκήρυτταν ότι ο πόλεμος ήταν δίκαιος, γιατί ο Μούρτζουφλος ήταν προδότης και δολοφόνος και πιο άνομος από τον Ιούδα, ότι οι Έλληνες είχαν παρακούσει τη Ρώμη και ήταν ένοχοι για το σχίσμα, επειδή αρνούνταν να αναγνωρίσουν την πρωτοκαθεδρία του πάπα και ότι ο Ιννοκέντιος επιθυμούσε την ένωση των δύο Εκκλησιών. Θεωρούσαν την ήττα ως τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες των Σταυροφόρων. Οι πόρνες διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν το στρατόπεδο και για μεγαλύτερη σιγουριά επιβιβάστηκαν σε πλοία και στάλθηκαν μακριά. Οι ιερωμένοι εξομολόγησαν τους στρατιώτες, τους χορήγησαν τη Θεία Μετάληψη και εν γένει έπραξαν ό,τι μπορούσαν για να καθησυχάσουν τους δυσαρεστημένους και να τους απασχολήσουν μέχρι την επίθεση της επομένης. Στο μεταξύ οι πολεμιστές επισκεύαζαν με γοργό ρυθμό τα πλοία και τις πολεμικές μηχανές τους. Μια μικρή, αλλά καθόλου ασήμαντη αλλαγή τακτικής είχε επέλθει, σε σχέση με την έφοδο της 9ης του μηνός. Κάθε σκάφος, είχε ταχθεί απέναντι από ένα ξεχωριστό πύργο. Ο αριθμός των ανδρών που μπορούσαν να πολεμήσουν από τις εξέδρες που αναπτύσσονταν από την κορυφή, είχε διαπιστωθεί ότι δεν επαρκούσε για να αντισταθεί στα πλήγματα των υπερασπιστών της πόλης. Σύμφωνα με το τροποποιημένο σχέδιο, δύο σκάφη θα στρέφονταν κατά καθενός από τους πύργους που θα δέχονταν επίθεση, ούτως ώστε να συγκεντρωθεί μεγαλύτερη δύναμη εναντίον καθενός πύργου. Παράλληλα, το μέτωπο επίθεσης ίσως ήταν ουσιωδώς βραχύτερο από εκείνο της πρώτης εφόδου. Το πρωί της Δευτέρας 12 του μηνός, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη έφοδος. Η σκηνή του αυτοκράτορα είχε τοποθετηθεί κοντά στη μονή του Παντεπόπτου,(5) μια από τις πολλές που υπήρχαν στην περιοχή του Πετρίου, η οποία εκτεινόταν κατά μήκος του Κερατίου από το ανάκτορο των Βλαχερνών, περίπου στο ένα τέταρτο του όλου μήκους του κόλπου. Από εκείνη τη θέση, ο Βυζαντινός ηγεμόνας μπορούσε να δει όλες τις κινήσεις του στόλου. Τα τείχη ήταν γεμάτα από άνδρες που ήταν πάλι έτοιμοι να πολεμήσουν υπό τα όμματα του αυτοκράτορα. Η έφοδος άρχισε την αυγή και συνεχίστηκε με τη μεγαλύτερη αγριότητα. Και ο τελευταίος διαθέσιμος Σταυροφόρος κι Ενετός έλαβε μέρος σε αυτή. Κάθε μικρή ομάδα πλοίων είχε το δικό της τμήμα των τειχών με τους πύργους του όπου έπρεπε να επιτεθεί. Στην αρχή της ημέρας, οι πολιορκητές πραγματοποίησαν μικρή πρόοδο, αλλά σηκώθηκε ένας ισχυρός βόρειος άνεμος ο οποίος επέτρεψε στα σκάφη να πλησιάσουν στην ξηρά περισσότερο από πριν. Δύο από τα μεταγωγικά, το «Πίλγκριμ» και το «Πάρβις», που δεν ήταν προσδεδεμένα μαζί, κατάφεραν να στηρίξουν μια από τις σκαλωσιές τους σε ένα πύργο στο Πέτριον, απέναντι από τη θέση που κατείχε ο αυτοκράτορας.(6) Ένας Ενετός κι ένας Γάλλος ιππότης, ο Αντρέ ντ' Υρμπουάζ όρμησαν αμέσως και κατάφεραν να καταλάβουν μια θέση στα τείχη. Αμέσως τους ακολούθησαν και άλλοι, οι οποίοι πολεμούσαν τόσο καλά, ώστε οι υπερασπιστές του πύργου φονεύτηκαν ή τράπηκαν σε φυγή. Το συμβάν έδωσε νέο θάρρος στους εισβολείς. Οι ιππότες που ήταν στα μεταγωγικά, μόλις είδαν τι είχε συμβεί, πήδησαν στην ακτή, στήριξαν τις σκάλες τους στο τείχος και σε σύντομο χρονικό κατέλαβαν τέσσερεις πύργους. Εκείνοι που επέβαιναν στα πλοία συγκέντρωσαν τις προσπάθειές τους στις πύλες, παραβίασαν τρεις από αυτές και εισέβαλαν στην πόλη, ενώ οι άλλοι αποβίβαζαν τα άλογά τους από τα μεταγωγικά. Μόλις σχηματίστηκε ένας λόχος ιπποτών, εισέβαλαν στην πόλη μέσα από μια από αυτές τις πύλες και κατευθήνθηκαν κατά του στρατοπέδου του αυτοκράτορα. Ο Μούρτζουφλος είχε συγκεντρώσει τα στρατεύματά του μπροστά από τις σκηνές του, αλλά εκείνα ήταν ασυνήθιστα στην αντιπαράθεση με άνδρες με βαριά πανοπλία και μετά από μια αρκετά πεισματώδη αντίσταση, οι αυτοκρατορικές δυνάμεις τράπηκαν σε φυγή. Ο αυτοκράτορας, γράφει ο Χωνιάτης, ο οποίος δεν έχει κανένα λόγο να τον περιβάλει με αβάσιμους επαίνους, γιατί ο τελευταίος του είχε αφαιρέσει το αξίωμα του μεγάλου λογοθέτη, έκανε ό,τι μπορούσε για να συγκεντρώσει τα στρατεύματά του, αλλά μάταια και υποχρεώθηκε να υποχωρήσει στα ανάκτορα του Βουκολέοντα. Ο αριθμός των τραυματιών και των νεκρών ήταν «sans fin et sans mesure».[Σ,τ.Μ. Χωρίς τέλος και χωρίς μέτρο.] Άρχισε μια σφαγή χωρίς διάκριση. Οι εισβολείς δεν λυπούνταν ούτε τις γυναίκες και τους γέροντες. Προκειμένου να εξασφαλίσουν τη θέση τους, έβαλαν φωτιά στο τμήμα της πόλης που βρισκόταν στα ανατολικά τους και πυρπόλησαν τα πάντα ανάμεσα στη μονή της Ευεργέτιδος και τη συνοικία που ήταν γνωστή ως Δρουγγάριος . Η πυρκαγιά, η οποία διήρκεσε όλη τη νύχτα και μέχρι το επόμενο βράδυ, ήταν τόσο εκτεταμένη ώστε, σύμφωνα με το μαρεσάλο, κάηκαν περισσότερα οικήματα από όσα είχαν οι τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας μαζί. Οι σκηνές του αυτοκράτορα και το αυτοκρατορικό ανάκτορο των Βλαχερνών λεηλατήθηκαν και οι κατακτητές εγκατέστησαν το στρατηγείο τους στο ίδιο σημείο στον Παντεπόπτη. Ήταν βράδυ και ήδη αργά όταν οι Σταυροφόροι εισήλθαν στην πόλη και ήταν αδύνατο γι' αυτούς να συνεχίσουν το έργο της καταστροφής στη διάρκεια της νύχτας. Ως εκ τούτου, κατασκήνωσαν κοντά στα τείχη και τους πύργους που είχαν καταλάβει. Ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας διανυκτέρευσε στην πορφυρή σκηνή του αυτοκράτορα, ο αδελφός του, Ερρίκος, μπροστά από το ανάκτορο των Βλαχερνών και ο Βονιφάτιος στην άλλη πλευρά των αυτοκρατορικών σκηνών, στην καρδιά της πόλης. Η πόλη είχε ήδη καταληφθεί. Οι κάτοικοι είχαν επιτέλους ξυπνήσει από το όνειρο της ασφάλειας στο οποίο τους είχαν ρίξει δεκαεπτά αποτυχημένες απόπειρες κατάληψης της Νέας Ρώμης. Όλα τα μάγια, παγανιστικά και χριστιανικά είχαν αποβεί μάταια. Η νάρκη στην οποία είχε βυθίσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού η κατοχή αναρίθμητων ιερών κειμηλίων και η βεβαιότητα ότι απολάμβαναν της προστασίας μιας στρατιάς αγίων και μαρτύρων είχε διαλυθεί βίαια. Η Παναγία των Βλαχερνών με το κειμήλιο του χιτώνα της Παρθένου, τα αμέτρητα κεφάλια, χέρια, σώματα και ενδύματα αγίων και τεμάχια Τιμίου Ξύλου δεν αποδείχτηκαν περισσότερο χρήσιμα από το παλλάδιο που ήταν τότε, όπως και τώρα, θαμμένο κάτω από το μεγάλο κίονα που είχε κατασκευάσει ο Κωνσταντίνος. Η βίαιη ορμή των Δυτικών είχε αγνοήσει τα φυλακτά της Ελληνικής Εκκλησίας τόσο ολοκληρωτικά, όσο κι εκείνα του παγανισμού. Μάταια εκείνοι που πίστευαν στη δύναμη αυτών των φυλακτών, είχαν καταστρέψει στη διάρκεια της πολιορκίας τα αγάλματα που πίστευαν ότι ήταν φορείς κακοτυχίας. Οι εισβολείς ήταν εξίσου προληπτικοί, με τη διαφορά πως δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι εκείνοι τους οποίους θεωρούσαν σχισματικούς, θα μπορούσαν να έχουν την προστασία της επουράνιας ιεραρχίας ή να θεωρούνται ως νόμιμοι κάτοχοι τόσων ιερών κειμηλίων. Τη νύχτα μετά την άλωση, η Χρυσή Πύλη, η οποία βρισκόταν στα προς την πλευρά του Μαρμαρά χερσαία τείχη, είχε ανοίξει και το πανικόβλητο πλήθος συνωθείτο, επιζητώντας να αποδράσει από την καταληφθείσα πόλη. Άλλοι, προσπαθούσαν να θάψουν τους θησαυρούς τους. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, έχοντας καταληφθεί από πανικό ή διαπιστώνοντας ότι τα πάντα είχαν χαθεί -όπως πραγματικά είχαν χαθεί μόλις οι επιτιθέμενοι είχαν καταφέρει να αναρριχηθούν στα τείχη- απέδρασε από την πόλη. Ο Μούρτζουφλος απέδρασε επίσης από τη Χρυσή Πύλη παίρνοντας μαζί του τη χήρα του Αλέξιου, Ευφροσύνη. Ωστόσο, ο γενναίος Θεόδωρος Λάσκαρις αποφάσισε να κάνει μια ακόμα προσπάθεια. Η έκκληση που απηύθηνε στο λαό ήταν μάταιη. Όσοι δεν είχαν πανικοβληθεί, έδειχναν να είναι αδιάφοροι. Μερικοί τουλάχιστον, φαίνονταν να ονειρεύονται μια απλή αλλαγή ηγεμόνων, όπως οι πολλές που είχαν δει οι περισσότεροι από εκείνους. Ο Θεόδωρος έστρεφε την προσοχή του προς τη φρουρά των Βαράγγων αλλά, πριν καταβληθεί οποιαδήποτε προσπάθεια αναδιοργάνωσής της, ο εχθρός ήταν ενόψει και ο Θεόδωρος υποχρεώθηκε να αποδράσει και ο ίδιος. Κατά τα λεγόμενα του μαρεσάλου, οι Σταυροφόροι πίστευαν ότι θα ακολουθούσε άλλη μια ημέρα μάχης και δεν είχαν πληροφορηθεί τα της φυγής του Μούρτζουφλου. Προς έκπληξή τους, δεν συνάντησαν αντίσταση. Η ημέρα αναλώθηκε στην επιβολή της εξουσίας τους επί της αλωθείσας πόλης. Τα βυζαντινά στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων και των Βαράγγων, κατέθεσαν τα όπλα αφού έλαβαν διαβεβαιώσεις περί της προσωπικής ασφαλείας τους. Οι Ιταλοί που είχαν εκδιωχθεί, εκμεταλλεύτηκαν την είσοδο των φίλων τους και φαίνεται ότι προέβησαν σε αντίποινα σε βάρος του πληθυσμού για την απέλασή τους. Κατά τα γραφόμενα του Γκούντερ,(8) φονεύτηκαν δύο χιλιάδες κάτοικοι, οι περισσότεροι από τους οποίους έπεσαν θύματα των Ιταλών που είχαν επιστρέψει. Καθώς οι νικητές Σταυροφόροι διέσχιζαν τους δρόμους της πόλης, οι γυναίκες, οι γέροντες και τα παιδιά, που δεν είχαν μπορέσει να δραπετεύσουν, τους υποδέχτηκαν σχηματίζοντας το σημείο του σταυρού με τους δείκτες των δύο χεριών τους και ζητωκραυγάζοντας το μαρκήσιο του Μομφερρά ως βασιλιά, ενώ μια βιαστικά συγκροτημένη πομπή, με επικεφαλής το Σταυρό και τα ιερά κειμήλια του Χριστού, επεφύλαξε στον τελευταίο θριαμβευτική υποδοχή. Ο λαός τον γνώριζε ως προστάτη του Αλέξιου. Πέραν εκείνων οι οποίοι εξακολουθούσαν να πιστεύουν, ότι η μοναδική αλλαγή που επρόκειτο να επέλθει, θα ήταν εκείνη του ηγεμόνα, υπήρχαν ορισμένοι που ήταν οπαδοί του Αλέξιου και που πίστευαν ότι, ως εκ τούτου, είχαν δικαίωμα στην εύνοια ή τουλάχιστον στην ανοχή του Βονιφάτιου. Έτσι, ήταν φυσικό να τον ζητωκραυγάζουν ως βασιλιά. Ο μαρκήσιος είχε οδηγήσει το απόσπασμά του κατά μήκος της ακτής του Κερατίου, γύρω από το ανάκτορο του Βουκολέοντα. Οι κατακτητές το περικύκλωσαν. Οι κυρίες της Αυλής, συμπεριλαμβανόμενης μιας, η οποία ήταν αδελφή του βασιλιά της Γαλλίας και μιας άλλης, που ήταν αδελφή του βασιλιά της Ουγγαρίας, είχαν καταφύγει στο κάστρο των ανακτόρων μετά την κατάληψη της πόλης. Ενώ ο Βονιφάτιος κατελάμβανε το Βουκολέοντα, ο αδελφός του Βαλδουίνου, Ερρίκος, κατέλαβε τις Βλαχέρνες. Στη συνέχεια, άρχισε η λεηλασία της πόλης. Το αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο και ο ναύσταθμος τέθηκαν υπό φρούρηση, αλλά, με εξαίρεση αυτά τα δύο, οι στρατιώτες και οι ναύτες είχαν δικαίωμα να λαφυραγωγήσουν ό,τι ήθελαν χωρίς διάκριση. Ποτέ στην Ευρώπη δεν είχε πραγματοποιηθεί μια τόσο συστηματική και ανελέητη λεηλασία. Ποτέ ο στρατός ενός χριστιανικού κράτους δεν είχε λεηλατήσει μια πόλη με τόσο βάρβαρο τρόπο, όσο εκείνος με τον οποίο λεηλάτησαν την πόλη εκείνοι οι στρατιώτες του Χριστού, που είχαν ορκιστεί να παραμείνουν αγνοί, είχαν υποσχεθεί ενώπιον του Θεού να μη χύσουν χριστιανικό αίμα κι έφεραν πάνω τους το έμβλημα του Πρίγκιπα της Ειρήνης. Περιγράφοντας τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Σταυροφόροι, ο Χωνιάτης γράφει με οργή:«Πήρατε το Σταυρό και ορκιστήκατε πάνω σ' αυτόν και στα ιερά ευαγγέλια, ότι θα περνούσατε από την επικράτεια των χριστιανών χωρίς να χύσετε αίμα και χωρίς να στραφείτε προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Μας είπατε ότι είχατε πάρει τα όπλα μόνο εναντίον των Σαρακηνών και θα πνίγατε μόνο εκείνους στο αίμα τους. Υποσχεθήκατε να παραμείνετε αγνοί ενόσω φέρατε το Σταυρό, όπως άρμοζε σε στρατιώτες που υπηρετούν τη σημαία του Χριστού. Αντί να υπερασπιστείτε τον τάφο Του, βιαιοπραγήσατε σε βάρος των πιστών που είναι μέλη του. Φερθήκατε στους χριστιανούς χειρότερα απ' ότι οι Άραβες φέρονται στους Λατίνους γιατί οι τελευταίοι, σέβονται τουλάχιστον τις γυναίκες». Τεράστιοι θησαυροί βρέθηκαν στα αυτοκρατορικά ανάκτορα, καθώς και σε εκείνα των ευγενών. Κάθε βαρόνος κατέλαβε ένα κάστρο ή ανάκτορο που του παραχωρήθηκε και τοποθέτησε μια φρουρά στο θησαυρό που βρήκε εκεί. «Ποτέ από τη δημιουργία του κόσμου», γράφει ο μαρεσάλος, «δεν υπήρξαν τόσα πολλά λάφυρα σε μια πόλη. Καθένας πήρε το σπίτι που του άρεσε και υπήρχαν αρκετά για όλους. Εκείνοι που ήταν φτωχοί, βρέθηκαν ξαφνικά να είναι πλούσιοι. Κατελήφθησαν τεράστιες ποσότητες χρυσού και αργύρου, επίχρυσων σκευών και πολύτιμων λίθων, μεταξωτών και σατέν, γουναρικών και κάθε είδους πλούτου που βρίσκεται επί της γης». Η λεηλασία της πλουσιότερης πόλης της Χριστιανοσύνης, που ήταν το δέλεαρ που είχε προσφερθεί στους Σταυροφόρους, προκειμένου να παραβούν τους όρκους τους, πραγματοποιήθηκε υπό το πνεύμα ανθρώπων οι οποίοι, έχοντας άπαξ παραβεί τις δεσμεύσεις τους, καθίστανται πλέον αχαλίνωτοι. Άπαξ και εγκατέλειψαν την αποχή και την αγνότητά τους, οι τελευταίοι επιδόθηκαν σε κάθε είδους όργια. Ο Έλληνας αυτόπτης μάρτυρας συμπληρώνει την εικόνα του Βιλλεαρδουίνου. Η λαγνεία των στρατιωτών δεν φείσθηκε ούτε των κοριτσιών ούτε των αφιερωμένων στο Θεό παρθένων. Η βία και η ακολασία ήταν παρούσες παντού. Οι κραυγές, οι θρήνοι και τα βογγητά των θυμάτων αντηχούσαν σε ολόκληρη την πόλη και παντού η λεηλασία ήταν απεριόριστη και η λαγνεία αχαλίνωτη. Η πόλη είχε περιέλθει σε χάος. Ευγενείς, γέροντες, γυναίκες και παιδιά έτρεχαν εδώ κι εκεί προσπαθώντας να σώσουν τον πλούτο, την τιμή και τη ζωή τους. Ιππότες, πεζικάριοι και Ενετοί ναύτες ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο σε ένα τρελό αγώνα λεηλασίας. Οι απειλές κακοποίησης και οι υποσχέσεις ασφάλειας, αν αποκαλύπτονταν τα σημεία απόκρυψης των θησαυρών, αναμειγνύονταν με τις κραυγές των βασανιζομένων. Αυτοί οι ευσεβείς ληστές, όπως τους αποκαλεί προσφυώς ο Γκούντερ, ενεργούσαν σαν να είχαν άδεια να διαπράξουν οποιοδήποτε έγκλημα. Κράδαιναν τα ξίφη τους και λεηλατούσαν κατοικίες κι εκκλησίες. Η θρησκεία των ηττημένων υφίστατο κάθε είδους προσβολή. Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια ήταν τα μέρη όπου είχαν εναποτεθεί τα μεγαλύτερα πλούτη και ως εκ τούτου, τα πρώτα που λεηλατήθηκαν. Οι μοναχοί και οι ιερωμένοι υπέστησαν προσβλητική μεταχείριση. Οι Σταυροφόροι τοποθετούσαν τα άμφια των ιερέων στις ράχες των αλόγων τους. Οι εικόνες αποσπώνταν ανελέητα από τα πλαίσιά τους ή θρυμματίζονταν. Τα ιερά οικήματα διερευνήθηκαν επιμελώς για τα ιερά κειμήλια ή τις πολύτιμες σαρκοφάγους τους. Τα δισκοπότηρα απογυμνώθηκαν από τους πολύτιμους λίθους τους και μεταβλήθηκαν σε κρασοπότηρα. Οι ιεροί δίσκοι γέμισαν με λάφυρα. Τα καλύμματα των Αγίων Τραπεζών και τα χρυσοκέντητα και πλούσια διακοσμημένα με πολύτιμους λίθους παραπετάσματα αποσπάστηκαν από τις θέσεις τους, τεμαχίστηκαν και διαμοιράστηκαν μεταξύ των στρατευμάτων ή καταστράφηκαν για χάρη του χρυσού και του αργύρου με τον οποίο είχαν κεντηθεί. Οι Άγιες Τράπεζες της Αγίας Σοφίας, που τις θαύμαζε όλη η οικουμένη, τεμαχίστηκαν, προκειμένου να προσποριστούν οι Σταυροφόροι τα πολύτιμα υλικά τους. Άλογα και μουλάρια οδηγήθηκαν στο ναό για να μεταφέρουν τα φορτία των ιερών σκευών, των χρυσών και αργυρών πλακών του θρόνου, των αμβώνων και των θυρών και των όμορφων διακοσμήσεών του. Οι στρατιώτες βεβήλωσαν το μέγιστο ναό της Χριστιανοσύνης. Μια πόρνη κάθισε στην πατριαρχική καθέδρα και χόρευε και τραγουδούσε ένα άσεμνο τραγούδι προς τέρψη των στρατιωτών. Αναφερόμενος στη βεβήλωση του Μεγάλου Ναού, ο Χωνιάτης ομιλεί με απέραντη οργή για τους βαρβάρους οι οποίοι ήταν ανίκανοι να εκτιμήσουν και ως εκ τούτου, να σεβαστούν την ομορφιά της. Για εκείνον η Αγία Σοφία ήταν «ένας επίγειος παράδεισος, ένας θρόνος θείας μεγαλοπρέπειας, μια εικόνα του απείρου που είχε δημιουργήσει ο Παντοδύναμος». Η λεηλασία του ίδιου ναού το 1453 εκ μέρους του Μωάμεθ Β', δεν ήταν τόσο εκτεταμένη όσο εκείνη εκ μέρους των Σταυροφόρων το 1204. Η λεηλασία της πόλης συνεχίστηκε επί τρεις ημέρες μετά από την άλωσή της. Οι ηγέτες του στρατού εξέδωσαν, πιθανώς την τρίτη ημέρα, μια διαταγή για την προστασία των γυναικών. Τρεις επίσκοποι είχαν εξαγγείλει τον αφορισμό όλων όσοι θα λεηλατούσαν κάποιο ναό ή μοναστήρι. Ωστόσο, πέρασαν πολλές ημέρες ώσπου να καταστεί δυνατό να επανέλθει ο στρατός στην προηγούμενη πειθαρχία του. Ανακοινώθηκε σε όλο το στρατό ότι τα λάφυρα θα συγκεντρώνονταν, προκειμένου να διαμοιραστούν δίκαια στους κατακτητές. Τ ρεις ναοί επιλέχθηκαν ως αποθήκες και έμπιστοι φρουροί των Ενετών και των Σταυροφόρων τοποθετήθηκαν, προκειμένου να φυλάσσουν τα όσα μεταφέρονταν εκεί. Ωστόσο, πολλοί απέκρυψαν πολλά από όσα είχαν κλέψει. Χρειάστηκε να εφαρμοστούν σκληρά μέτρα, προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη. Πολλοί Σταυροφόροι απαγχονίστηκαν. Ο κόμης του Σαιν Πολ απαγχόνισε έναν από τους ιππότες του με την ασπίδα του κρεμασμένη γύρω από το λαιμό του, επειδή δεν απέδωσε τα όσα είχε κλέψει. Ένας συγγραφέας της εποχής, ο συνεχιστής της ιστορίας του Γουλιέλμου της Τύρου, αντιπαραθέτει πειστικά τη συμπεριφορά των Σταυροφόρων πριν από την άλωση με εκείνη μετά από την άλωση. Όταν οι Λατίνοι δεν είχαν ακόμα καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, κρατούσαν την ασπίδα του Θεού μπροστά τους. Μόνο όταν εισήλθαν στην πόλη, την πέταξαν και καλύφτηκαν με την ασπίδα του διαβόλου. Ανέφερα ήδη ότι οι Ιταλοί πάροικοι της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι επέστρεψαν στην πόλη μαζί με τους συμπατριώτες τους, έδειχναν μεγάλο μίσος κατά των Ελλήνων. Ωστόσο, μέσα στη γενική απέχθεια υπήρξαν κάποιες εξαιρέσεις που έδειχναν ότι οι παλαιές φιλίες δεν είχαν λησμονηθεί. Η διάσωση του ίδιου του Χωνιάτη, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο τελευταίος, είχε το αξίωμα του μεγάλου λογοθέτη,(14) αλλά είχε παυθεί από τον Μούρτζουφλο. Όταν οι Λατίνοι εισήλθαν στην πόλη, είχε αποσυρθεί σε μια μικρή κατοικία κοντά στην Αγία Σοφία, η οποία ήταν παράμερη και ήταν πολύ πιθανό να διαφύγει της προσοχής των εισβολέων. Το μεγάλο οίκημα που πιθανώς αποτελούσε και την επίσημη διαμονή του και που, όπως φροντίζει ο ίδιος να μας πει, ήταν πολυτελώς διακοσμημένο, είχε καεί κατά τη δεύτερη πυρκαγιά. Πολλοί από τους φίλους του κατέφυγαν κοντά του, θεωρώντας προφανώς την κατοικία του ως κατάλληλο κρυψώνα. Ωστόσο, τίποτε δεν μπορούσε να διαφύγει από την ορδή των εισβολέων που ερευνούσαν προσεκτικά και την τελευταία γωνία. Όταν οι Ιταλοί είχαν εκδιωχθεί από την πόλη, ο Χωνιάτης είχε προσφέρει άσυλο σε έναν Ενετό έμπορο και την οικογένειά του. Ο τελευταίος, φόρεσε στολή στρατιώτη και υποκρινόμενος ότι ήταν ένας από τους εισβολείς, απέτρεπε τους συμπατριώτες του και τους υπόλοιπους Λατίνους από του να εισέλθουν στο κτήριο. Για ένα διάστημα υπήρξε επιτυχής, αλλά στο τέλος ένα πλήθος αποτελούμενο κυρίως από Γάλλους στρατιώτες, τον απώθησε και όρμησε μέσα στο σπίτι του ιστορικού. Από εκείνη τη στιγμή η παροχή προστασίας κατέστη ανέφικτη. Ο Ενετός συμβούλευσε τον Χωνιάτη να τραπεί σε φυγή, προκειμένου να μη συλληφθεί αιχμάλωτος και να σώσει την τιμή των θυγατέρων του. Ο Χωνιάτης και οι φίλοι του δέχτηκαν. Φόρεσαν δέρματα ή ράκη και άφησαν το φίλο τους να τους οδηγήσει μέσα από τους δρόμους της πόλης σαν να ήταν αιχμάλωτοί του. Τα κορίτσια και οι κοπέλες τοποθετήθηκαν στη μέση της συνοδείας και μουτζουρωσαν τα πρόσωπα τους για να φαίνεται ότι ανήκουν στη φτωχότερη τάξη. Καθώς έφταναν στη Χρυσή Πύλη, ένας Σταυροφόρος άρπαξε ξαφνικά και απήγαγε την κόρη ενός ανώτερου αξιωματούχου, ο οποίος ήταν μέλος της συνοδείας. Ο πατέρας της, που ήταν γέροντας και αδύναμος και είχε κουραστεί από τη μακρά πορεία, έπεσε στο έδαφος και δεν μπορούσε να κάνει τίποτε περισσότερο από το να φωνάζει ζητώντας βοήθεια. Ο Χωνιάτης φώναξε μρικούς στρατιώτες που περνούσαν και, αφού τους θερμοπαρακάλεσε και τους υπενθύμισε την εντολή που απαγόρευε το βιασμό των γυναικών, κατάφερε τελικά να σώσει την κοπέλα. Οι παρακλήσεις θα είχαν πάει χαμένες αν ο επικεφαλής της ομάδας δεν είχε τελικά απειλήσει να απαγχονίσει το δράστη. Μετά από λίγα λεπτά οι φυγάδες βρέθηκαν έξω από την πόλη και γονάτισαν για να ευχαριστήσουν το Θεό για τη σωτηρία τους. Στη συνέχεια εκίνησαν μια επίπονη πορεία προς τη Σηλυμβρία. Ο δρόμος ήταν γεμάτος με ομοιοπαθείς τους. Μπροστά τους πορευόταν ο ίδιος ο πατριάρχης «χωρίς σάκο, χρήματα, ράβδο και υποδήματα, αλλά μόνο με έναν επενδύτη», γράφει ο Χωνιάτης, «σαν ένας πραγματικός απόστολος ή μάλλον σαν ένας πραγματικός οπαδός του Ιησού Χριστού, καθώς καθόταν σε ένα γαϊδούρι, με τη διαφορά ότι εκείνος δεν εισερχόταν θριαμβευτικά στη νέα Σιών αλλά την εγκατέλειπε». Πολλά από τα λάφυρα συγκεντρώθηκαν στις τρεις εκκλησίες που είχαν οριστεί γι' αυτό το σκοπό. Ο ίδιος ο μαρεσάλος γράφει, ότι πολλά από τα κλοπιμαία δεν έφτασαν ποτέ στα σημεία συγκέντρωσης. Ωστόσο, οι ποσότητες που συγκεντρώθηκαν, διαμοιράστηκαν κατά τα συμφωνηθέντα πριν από την άλωση. Οι Ενετοί και οι Σταυροφόροι πήραν από μισά. Τα χρεωστούμενα στους Ενετούς πενήντα χιλιάδες ασημένια μάρκα, πληρώθηκαν από τη λεία των στρατιωτικών. Δύο πεζοί λοχίες έλαβαν όσα ένας έφιππος λοχίας και δύο έφιπποι λοχίες πήραν όσα ένας ιππότης. Πέραν των όσων κλάπηκαν και του ποσού που καταβλήθηκε στους Ενετούς, ο στρατός έλαβε συνολικά 400.000 μάρκα και 10.000 πανοπλίες.(15) Τα συνολικά ποσά που διανεμήθηκαν στους Σταυροφόρους και τους Ενετούς, δείχνουν, ότι οι σχετικές με τα πλούτη της Κωνσταντινούπολης εκτιμήσεις, δεν ήταν υπερβολικές. Τα ποσά αυτά είχαν συγκεντρωθεί σε μετρητά, σε μια πόλη της οποίας οι κάτοικοι ήταν εχθροί και είχαν πρόσφορες κρυψώνες για τα χρήματα και τα τιμαλφή τους -τα πηγάδια τους και τις δεξαμενές τους, παραδοσιακά μέρη απόκρυψης θησαυρών στην Ανατολή. Μάλιστα, αυτή η πόλη είχε πρόσφατα καταστραφεί τρεις φορές από πυρκαγιές. Όπως είδαμε, οι στρατιώτες οικειοποιήθηκαν μεγάλες ποσότητες λαφύρων τα οποία δεν κατέληξαν ποτέ στα σημεία συγκέντρωσης. Ο Σισμόντι υπολογίζει ότι ο πλούτος της πόλης σε χρήμα και κινητά αγαθά πριν από την άλωση, δεν ήταν λιγότερος από είκοσι τέσσερα εκατομμύρια στερλίνες. Ο διαμοιρασμός έγινε στα τέλη του Απριλίου. Πολλά ορειχάλκινα έργα τέχνης στάλθηκαν στο χυτήριο για να μετατραπούν σε νομίσματα. Πολλά αγάλματα τεμαχίστηκαν για να αφαιρεθούν τα μέταλλα που τα κοσμούσαν. Οι κατακτητές δεν γνώριζαν τίποτε και δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για την τέχνη που είχε προσθέσει αξία στο μέταλλο. Το βάρος του ορείχαλκου ήταν το μόνο που τους ενδιέφερε. Τα έργα τέχνης που κατέστρεψαν, θυσιάστηκαν όχι σε κάποιο συναίσθημα, όπως εκείνο των μουσουλμάνων κατά των εικόνων, για τις οποίες οι τελευταίοι πίστευαν ότι ήταν είδωλα ή φυλαχτά. Οι χριστιανοί της Δύσης δεν έχουν καμία ανάλογη δικαιολογία. Το κίνητρο που τους ώθησε να καταστρέψουν τόσα πολύτιμα αντικείμενα, δεν ήταν ούτε φανατισμός ούτε θρησκευτική πεποίθηση. Ήταν απλή απληστία και φιλοκέρδεια. Κανένα αίσθημα δεν συγκράτησε τη φιλαργυρία τους. Το άγαλμα της Παρθένου που κοσμούσε τον Βουν στάλθηκε στην κάμινο, τόσο αδίστακτα όσο και η μορφή του Ηρακλή. Κανένα αντικείμενο δεν ήταν αρκετά ιερό ή αρκετά όμορφο ώστε να θεωρηθεί άξιο να διασωθεί, αν μπορούσε να μετατραπεί σε χρήμα. Ανάμεσα σε τόσα πολλά που καταστράφηκαν, είναι αδύνατο να μην υπήρχε ένας αξιόλογος αριθμός έργων τέχνης των καλύτερων περιόδων. Ο μοναδικός σχετικός κατάλογος που διαθέτουμε, εκείνος του Έλληνα λογοθέτη, ισχυρίζεται, ότι απαριθμεί μόνο τα μεγαλύτερα αγάλματα που στάλθηκαν στο χυτήριο. Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε ποια ήταν τα κυριότερα αντικείμενα που καταστράφηκαν με αυτό τον τρόπο. Πριν προβώ στο εν λόγω εγχείρημα, θα επισημάνω για μια ακόμα φορά, ότι η Κωνσταντινούπολη ήταν η μεγάλη παρακαταθήκη έργων τέχνης και χριστιανικών λειψάνων, με τα τελευταία να είναι τοποθετημένα σε θήκες, με όλη την επιδεξιότητα που ο πλούτος μπορούσε να αγοράσει και η τέχνη να προσφέρει. Η τελευταία, είχε έναντι της Ρώμης το μεγάλο πλεονέκτημα του ότι δεν είχε ποτέ λεηλατηθεί από ορδές βαρβάρων. Οι δρόμοι και οι δημόσιοι χώροι της διακοσμούνταν επί αιώνες με ορειχάλκινα ή μαρμάρινα αγάλματα. Διαβάζοντας τα έργα των ιστορικών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο αναγνώστης δεν μπορεί να μην εκπλαγεί τόσο από την αφθονία των έργων όσο και από την εκτίμηση την οποία έτρεφαν γι' αυτά οι συγγραφείς. Πρώτη ανάμεσα στα κτίσματα όπως και ανάμεσα στα έργα ήταν η Αγία Σοφία. Η τελευταία ήταν η κατεξοχήν Μεγάλη Εκκλησία. Με οποιοδήποτε κριτήριο, είναι μια από τις πιο όμορφες ανθρώπινες δημιουργίες. Τίποτε στη Δυτική Ευρώπη ακόμα και σήμερα δεν δίνει στο μορφωμένο παρατηρητή, που είναι σε θέση να συλλάβει έστω και εν μέρει το παλαιό της μεγαλείο, μια τόσο βαθιά εντύπωση ενότητας, αρμονίας, πλούτου και ομορφιάς στη διακόσμηση, όσο το εσωτερικό του αριστουργήματος του Ιουστινιανού. Όλα όσα μπορούσε να αγοράσει ο πλούτος και να προμηθεύσει η τέχνη, είχαν συσσωρευτεί στο εσωτερικό της, που τόσο εκείνη την εποχή όσο και για πολύ μετά, ήταν το μοναδικό τμήμα μιας εκκλησίας που ήταν άξιο να τύχει αρχιτεκτονικής μελέτης. «Τουλάχιστον όσον αφορά στο εσωτερικό της», γράφει μία μεγάλη αυθεντία επί της αρχιτεκτονικής, «είναι αναπόφευκτο να αποφανθεί κανείς ότι η Αγία Σοφία είναι η τελειότερη και η ομορφότερη εκκλησία που έχει ανεγείρει μέχρι σήμερα οποιοσδήποτε χριστιανικός λαός». Όταν ο διάκοσμός της ήταν πλήρης, η σχετική κρίση θα ήταν ακόμα ευνοϊκότερη γι' αυτήν.(17) Είδαμε, ότι για τον Χωνιάτη, ο οποίος τον γνώρισε και τον αγάπησε στις καλύτερες ημέρες του, ο ναός της Αγίας Σοφίας ήταν υπόδειγμα ουράνιας ομορφιάς, ένα κομμάτι από τον ίδιο τον ουρανό. Κατά τον πιο συγκροτημένο Άγγλο παρατηρητή «τα μωσαϊκά του από ποικιλόσχημα και ποικιλόχρωμα τεμάχια μαρμάρου, οι τρούλοι, οι οροφές και οι καμπύλες επιφάνειές του με τα επίχρυσα μωσαϊκά... είναι υπέροχα μεγαλόπρεπα και ευχάριστα». Η Αγία Σοφία ήταν για την Κωνσταντινούπολη ό,τι είναι ο Άγιος Μάρκος για τη Βενετία. Ωστόσο, παρ' ότι έχει εμπλουτιστεί με μερικά λάφυρα από το μεγάλο πρότυπό του, ο Άγιος Μάρκος, τουλάχιστον όσον αφορά στο εσωτερικό του, δεν είναι παρά ένα ισχνό αντίγραφο. Η Αγία Σοφία δικαίωσε τη ρήση του ιδρυτή της: «Νενίκηκά σε, Σολομών» και επί επτά αιώνες μετά από τον Ιουστινιανό, οι διάδοχοί του προσέθεταν ο καθένας τη δική του συμβολή στον πλούτο και τη διακόσμησή της. Ωστόσο, αυτός, ο ασύγκριτα ωραιότερος ναός της Χριστιανοσύνης απογυμνώθηκε και λεηλατήθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα από κάθε διακοσμητικό στοιχείο που ήταν δυνατό να μεταφερθεί. Οι εξοργισμένοι Έλληνες πίστεψαν ότι εκείνοι οι εισβολείς που δεν είχαν ιερό και όσιο, θα έβγαζαν ακόμα και τις πέτρες από τους τοίχους.•Γύρω από τη Μεγάλη Εκκλησία υπήρχαν άλλα αντικείμενα που μπορούσαν να μετατραπούν άμεσα σε ορείχαλκο και που η καταστροφή τους υπήρξε ανεπανόρθωτη. Ο τεράστιος Ιππόδρομος ήταν γεμάτος αγάλματα. Η Αίγυπτος είχε προσφέρει έναν οβελίσκο για το κέντρο. Οι Δελφοί είχαν δώσει το περίφημο ορειχάλκινο ανάθημα της νίκης των Πλαταιών. Τα όψιμα έργα των ειδωλολατρών γλυπτών ήταν άφθονα, ενώ οι χριστιανοί καλλιτέχνες είχαν συνεχίσει τις παραδόσεις των προγόνων τους, με μια τεχνοτροπία που δεν ήταν κατ' ουδένα τρόπο ευκαταφρόνητη, όπως πίστευαν μέχρι πρόσφατα οι Δυτικοί συγγραφείς. Οι καλλιεργημένοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης εκτιμούσαν αυτά τα έργα τέχνης και τα φρόντιζαν. Παραθέτοντας ένα κατάλογο των σημαντικότερων έργων που κατέληξαν στο χυτήριο, ο Χωνιάτης τονίζει κατ' επανάληψη, ότι τα εν λόγω έργα καταστράφηκαν από βαρβάρους που αγνοούσαν την αξία τους. Ανίκανοι να εκτιμήσουν το ιστορικό ενδιαφέρον τους ή την αξία που τους είχε προσδώσει η εργασία των καλλιτεχνών, οι Σταυροφόροι γνώριζαν μόνο την αξία των μετάλλων που τα συνέθεταν.(20) Οι αυτοκράτορες είχαν ταφεί στον περίβολο του ναού των Αγίων Αποστόλων, μια θέση που επέλεξε μετέπειτα ο Μωάμεθ Β' για να ανεγείρει το τέμενος που φέρει το όνομά του. Οι τάφοι, με πρώτο εκείνον του Ιουστινιανού, λεηλατήθηκαν σε αναζήτηση θησαυρών. Μόνο αφού λεηλάτησαν τα ανάκτορα των ευγενών, τους ναούς και τους τάφους, οι ευσεβείς ληστές έστρεψαν την προσοχή τους στα αγάλματα. Ένα κολοσσιαίο άγαλμα της Ήρας, που είχε μεταφερθεί από τη Σάμο και ήταν στημένο στην αγορά του Κωνσταντίνου, στάλθηκε στο χυτήριο. Μπορούμε να κρίνουμε το μέγεθός του από το γεγονός ότι χρειάστηκαν τέσσερα βόδια για να μεταφέρουν την κεφαλή του στα ανάκτορα. Ακολούθησε το άγαλμα του Πάρι που προσέφερε το μήλο της Έριδος στην Αφροδίτη. Το Ανεμοδούλιον, ήταν ένας μεγαλόπρεπος οβελίσκος, που οι πλευρές του καλύπτονταν από πανέμορφα ανάγλυφα που αναπαριστούσαν σκηνές της αγροτικής ζωής και αλληγορικές απεικονίσεις των εποχών, ενώ στην κορυφή του υπήρχε μια γυναικεία μορφή, η οποία περιστρεφόταν με τον άνεμο και προσέδινε στο όλο μνημείο το όνομά του. Τα ανάγλυφα αποσπάστηκαν και μεταφέρθηκαν στα ανάκτορα για να λειωθούν. Ένα όμορφο έφιππο άγαλμα μεγάλου μεγέθους, που αναπαριστούσε το Βελερεφόντη και τον Πήγασο ή - κατά τη λαϊκή πεποίθηση- τον Ιωσία έφιππο να διατάζει τον ήλιο να σταθεί, στάλθηκε επίσης στο χυτήριο. Το άλογο φαινόταν να χλιμιντρίζει στον ήχο μιας σάλπιγγας, ενώ όλοι οι μύες του σώματός του ήταν τεντωμένοι από την ένταση της μάχης. Ο κολοσσιαίος Ηρακλής του Λυσίππου, ο οποίος κοσμούσε τον Τάραντα και είχε μεταφερθεί από εκεί στην Παλαιά Ρώμη και στη συνέχεια στον Ιππόδρομο της Νέας Ρώμης, είχε την ίδια τύχη. Ο καλλιτέχνης είχε απεικονίσει με ένα τρόπο που προκαλούσε το θαυμασμό του θεατή, την οργή του ήρωα για τα ανάξια έργα που του είχαν ανατεθεί. Ο Ηρακλής ήταν καθιστός χωρίς φαρέτρα, τόξο ή ρόπαλο. Η λεοντή ήταν ριγμένη χαλαρά στους ώμους του και το δεξιό χέρι και πόδι του ήταν τεντωμένα, ενώ το κεφάλι του ακουμπούσε στο αριστερό του χέρι που στηριζόταν με τον αγκώνα στο λυγισμένο γόνατό του. Η όλη μορφή ήταν γεμάτη αξιοπρέπεια, το στέρνο βαθύ, οι ώμοι πλατείς, τα μαλλιά κατσαρά, οι βραχίονες και οι κνήμες μυώδεις. Το ορειχάλκινο άγαλμα ενός γαϊδουριού και του αναβάτη του, το οποίο είχε κατασκευαστεί κατ' εντολήν του Αυγούστου, σε ανάμνηση της είδησης της νίκης του στο Άκτιο, είχε την ίδια τύχη. Με σκοπό να κόψουν νομίσματα, οι βάρβαροι έλειωσαν επίσης το αρχαίο άγαλμα της λύκαινας που θήλαζε τον Ρωμύλο και τον Ρώμο. Τα αγάλματα μιας σφίγγας, ενός ιπποπόταμου, ενός κροκοδείλου, ενός ελέφαντα και άλλα που αναπαριστούσαν ένα θρίαμβο επί της Αιγύπτου, το τέρας Σκύλα και άλλα, που τα περισσότερα ήταν δημιουργήματα της προ Χριστού εποχής, καταστράφηκαν επίσης. Στην ίδια περίοδο ανήκε ο αετός που πάλευε με το φίδι και που αποδιδόταν στον Απολλώνιο Τυανέα. Ο Χωνιάτης περιγράφει με μεγάλο θαυμασμό το άγαλμα της Ελένης. «Τι να πω για την Ελένη, με το κομψό παράστημα, τους χιονόλευκους βραχίονες και την κομψή κορμοστασιά; Πώς δεν μπόρεσε να μαλακώσει τις καρδιές των βαρβάρων; Εκείνη που μέχρι τότε σκλάβωνε όσους την έβλεπαν; Ένα άγαλμα τυλιγμένο με ένα χιτώνα, που τόνιζε μάλλον, παρά απέκρυπτε τις χάρες του, με τα καθαρά φρύδια, με τα μαλλιά της να ανεμίζουν ανάλαφρα στον άνεμο, με τα χαριτωμένα χείλη της μισάνοιχτα λες και ήταν έτοιμη να μιλήσει, με τα καμπυλωτά της βλέφαρα, μία μορφή γεμάτη αρμονία, κομψότητα και ομορφιά, χαρά των θεατών, ευχαρίστηση των οφθαλμών σε βαθμό που είναι αδύνατο να δώσει κανείς μια επαρκή περιγραφή για τις μελλοντικές γενιές». Αυτό το άγαλμα καταστράφηκε από ανθρώπους που δεν γνώριζαν τίποτε για το πρωτότυπό του. Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί η λεπτή μορφή μιας γυναίκας που κρατούσε στο δεξί χέρι της έναν ένοπλο έφιππο άνδρα. Εξάλλου, κοντά στα ανατολικά σημεία τερματισμού του Ιπποδρόμου, που ήταν γνωστά ως «ερυθρά», υπήρχαν τα αγάλματα των νικητών των αρματοδρομιών. Οι μορφές των τελευταίων στέκονταν ορθόστητες στα ορειχάλκινα άρματά τους, σε μία στάση ανάλογη με εκείνη των πρωτοτύπων τη στιγμή της νίκης, σαν να εξακολουθούσαν να κατευθύνουν τα άτια τους προς τα σημεία τερματισμού. Εκεί κοντά βρισκόταν κι ένα άγαλμα του Νείλου υπό τη μορφή ταύρου, που πάλευε με έναν κροκόδειλο. Όλα αυτά τα αγάλματα στάλθηκαν εσπευσμένα στις καμίνους και μετατράπηκαν σε νομίσματα. Μπορούμε να κρίνουμε από τα εναπομείναντα δείγματα, την καλλιτεχνική αξία των ορειχάλκινων αγαλμάτων που καταστράφηκαν. Τα τέσσερα άλογα που ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος είχε φέρει από τη Χίο και είχε εγκαταστήσει στον Ιππόδρομο σώθηκαν κατά τύχη από τη γενική λεηλασία και μεταφέρθηκαν στη Βενετία όπου εξακολουθούν να κοσμούν την πρόσοψη του Αγίου Μάρκου. Η λεηλασία των ιερών λειψάνων της Κωνσταντινούπολης διήρκεσε σαράντα χρόνια. Ωστόσο, περισσότερα από τα μισά αντικείμενα που αρπάχτηκαν, μεταφέρθηκαν στη Δύση μεταξύ των ετών 1204 και 1208. Στη διάρκεια των πρώτων ημερών μετά την άλωση της πόλης, οι επίσκοποι και οι ιερείς που συνόδευαν τους Σταυροφόρους έσπευσαν να οικειοποιηθούν αυτά τα ιερά λάφυρα και η δήλωση ενός συγγραφέα της εποχής ότι οι ιερωμένοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας προτιμούσαν να παραδίδουν αυτά τα αντικείμενα στους ομοίους τους παρά στους αγροίκους στρατιώτες ή στους περισσότερο αγροίκους Ενετούς ναύτες, είναι αληθοφανής. Από την άλλη πλευρά, οι ανώτεροι ιερωμένοι που συνόδευαν το στρατό -άνθρωποι που αρνούνταν να πάρουν μερίδιο από την επίγεια λεία- έσπευδαν να οικειοποιηθούν τα ιερά λάφυρα, χωρίς ενδοιασμό σχετικά με τα μέσα που έπρεπε να μετέλθουν, προκειμένου να τα αποκτήσουν. Ο Τίμιος Σταυρός τεμαχίστηκε προσεκτικά από τους επισκόπους, προκειμένου να διαμοιραστεί στους βαρόνους. Ο Γκούντερ μας δίνει ένα δείγμα του τρόπου με τον οποίο ενήργησε ο αββάς Μάρτιν, στη φροντίδα του οποίου είχαν ανατεθεί οι Γερμανοί Σταυροφόροι. Ο αββάς πληροφορήθηκε ότι οι Έλληνες είχαν κρύψει πολλά λείψανα σε μια εκκλησία. Το εν λόγω κτήριο υπέστη γενική λεηλασία. Εκείνος, ως ιερωμένος, ερευνούσε για τα λείψανα, ενώ οι στρατιώτες ασχολούνταν με κοινότερα λάφυρα. Ο αββάς βρήκε ένα γέροντα ορθόδοξο ιερέα με μακριά μαλλιά και γενειάδα και του απευθύνθηκε με σκαιότητα: «Δείξε μου πού είναι τα λείψανα γιατί θα πεθάνεις». Ο γέροντας ιερέας, βλέποντας να του μιλάει ένας συνάδελφος και πιθανώς τρομοκρατημένος από την απειλή, σκέφθηκε, γράφει ο Γκούντερ, ότι ήταν προτιμότερο να παραδώσει τα λείψανα σε εκείνον παρά στα βέβηλα και αιματοβαμμένα χέρια των στρατιωτών. Ο ορθόδοξος ιερωμένος άνοιξε ένα σιδερένιο κιβώτιο και ο αββάς βύθισε ενθουσιασμένος τα χέρια του στο πολύτιμο περιεχόμενό του. Ο αββάς και ο εφημέριός του γέμισαν τα ράσα τους κι έτρεξαν βιαστικά στο λιμάνι για να κρύψουν τη λεία τους. Το ότι κατάφεραν να τη διαφυλάξουν κατά τις θυελλώδεις ημέρες που ακολούθησαν, θα μπορούσε να αποδοθεί μόνο στην δύναμη των ίδιων των λειψάνων". Τμήμα ιστορικής έρευνας defencenet.gr

Ψέκασαν σχολείο στην Αμφιλοχία με επικίνδυνο χημικό

Αναστάτωση έχει προκαλέσει σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές της Αμφιλοχίας η ενέργεια αγνώστων να ψεκάσουν με το επικίνδυνο χημικό κρεολίνη το σχολειο!Η κρεολίνη είναι ένα ισχυρό απολυμαντικό που μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα σε όσους το εισπνεύσουν. Χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στην κτηνιατρική και ξεχωρίζει για την άσχημη μυρωδιά της, η οποία διατηρείται για πολλές ημέρες.Σήμερα όπως πληροφορηθήκαμε διαπιστώθηκε ότι άγνωστοι δράστες είχαν ψεκάσει με το χημικό αυτό τις αίθουσες και τον προαύλιο χώρο του ΕΠΑΛ Αμφιλοχίας, με αποτέλεσμα το σχολείο να παραμείνει κλειστό προκειμένου να γίνει καθαρισμός και απόσμηση του χώρου.

ΜΕ ΛΟΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΦΥΡΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΑΝ ΒΑΡΙΑ ΣΤΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ-ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ Η ΛΗΣΤΕΙΑ

Δολοφονικό ξυλοδαρμό υπέστη νιόπαντρο ζευγάρι στην Κεφαλονιά το Σάββατο.Ο 40χρονος λογοθεραπευτής Σπύρος Καπνιάρης από Αγρίνιο και η 30χρονη σύζυγός του, Αιμιλία Καβαδάαπό την Πάτρα, είχαν πάει για ταξίδι του μέλιτος στην Κεφαλονιά.Το ζευγάρι έμενε σε ξενοδοχείο του Αργοστολίου και το βράδυ του Σαββάτου, όπως λένε μάρτυρες, βγήκαν βόλτα στην πεζογέφυρα Δεβοσέτου, όπου διερχόμενοι τους βρήκαν χτυπημένους με πρωτοφανή αγριότητα και αναίσθητους πάνω στη γέφυρα.Ειδοποίησαν αμέσως την Αστυνομία και οι νιόπαντροι διακομίστηκαν με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλληνίας, όπου διαπιστώθηκε ότι έφεραν πολύ σοβαρά θλαστικά τραύματα στο κεφάλι. Λόγω της ιδιαίτερα σοβαρής κατάστασής τους, οι τραυματίες μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο στην Αθήνα και εισήχθησαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας, ο άνδρας στο Θριάσιο Νοσοκομείο Ελευσίνας και η γυναίκα στον Αγιο Σάββα.Οι τραυματίες δεν είναι σε θέση να μιλήσουν στους αστυνομικούς, οι οποίοι περιμένουν να δοθεί έγκριση από τους γιατρούς για να τους πάρουν κατάθεση. Όπως έγινε γνωστό από την αστυνομία, έχει σχεδόν αποκλειστεί η εκδοχή της ληστείας, γιατί δίπλα τους στο σημείο που βρέθηκαν ήταν οι τσάντες τους με τα χρήματά τους και, όπως φαίνεται δεν τους έχουν κλέψει κάτι, άρα μάλλον πρόκεται για πράξη εκδίκησης.Η κοινωνία στο Αργοστόλι είναι ανάστατη.Ο λογοθεραπευτής εργάζονταν μέχρι περσι στο ΚΑΚΦΑ της Αμφιλοχίας και δεν του ανανεώθηκε η σύμβαση, ενώ παλιότερα και για πέντε χρόνια εργάζονταν σε ιδρυμα στην Κεφαλλονιά

Απο το Βlog του Κεραμιδόγατου

Πρόταση ίδρυσης ενός εξειδικευμένου Πανεπιστημίου της Πληροφορικής στο Αγρίνιο, αυστηρά προσανατολισμένο στην Παγκόσμια Πληροφοριακή Αγορά

Γράφει ο Ιωάννης Γ. ΝεραντζήςΔιδάκτωρ Πανεπιστημίου ΚρήτηςΠάρεδρος ε.θ. Παιδαγωγικού ΙνστιτούτουΣχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων Ν. Αιτωλ/νίας Η εισηγητική πρόταση που ακολουθεί αποτελεί την Εισήγησή μου στη "Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης" με θέμα: "Μετεξέλιξη των Πανεπιστημιακών Τμημάτων που εδρεύουν στο Αγρίνιο σε Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Αγρινίου", που οργάνωσαν από κοινού ο "Σύλλογος των εν Αθήναις Αγρινιωτών", και ο "Σύλλογος των Αγρινιωτών Φοιτητών και Νέων της Αθήνας", στο ''Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου'', στις 25-04-2006. Σήμερα, που μπήκαμε στην τελική φάση αυτονόμησης του επωνομασθέντος "Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Αγρίνιον", δια της ορισθείσας "Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής" αυτού, η ακολουθούσα εισηγητική μου πρόταση περί του περιεχομένου σπουδών του Πανεπιστημίου τούτου όχι μόνον παραμένει απολύτως επίκαιρη, αλλά συνάμα έρχεται να δώσει νέα διάσταση και αξία στην ύπαρξή του: Επιτέλους ήρθε η ώρα να πάψουμε να είμαστε η πανεπιστημιακή αερογέφυρα μεταξύ Ιωαννίνων και Πατρών. Δικό μας είναι το πνευματικό περιβόλι με τόσους άξιους πνευματικούς ανθούς μαθητιώσας νεολαίας. Δικοί μας, ως εκ τούτου, πρέπει να είναι και οι πνευματικοί καρποί του. Δεν ζητάμε χάρη από την Πολιτεία. Ζητάμε τα ανταποδοτικά πνευματικά οφέλη που χρωστάει στην πόλη μας και στον Νομό Αιτωλο-Ακαρνανίας. Ζητάμε να ανοίξουν νέες προοπτικές με την αυτονόμηση του Πανεπιστημίου Αγρινίου. Ζητάμε διέξοδο επαγγελματική στο ντόπιο επιστημονικό δυναμικό, ζητάμε εν ολίγοις το αυτονόητο. ΄Ηδη η μαγιά υπάρχει. Τα υπάρχοντα Πανεπιστημιακά Τμήματα προϊδεάζουν ότι το Πανεπιστήμιο Αγρινίου θα ανταπεξέλθει επιτυχώς και στους δύο βασικούς όρους που πρέπει να πληροί ένα σύγχρονο Πανεπιστημιακό ΄Ιδρυμα, και οι οποίοι είναι:Πρώτον, να απορροφά υποψηφίους και από τις τρεις εισαγωγικές κατευθύνσεις, ήτοι την θετική, την τεχνολογική και την θεωρητική. Με άλλα λόγια να συνδυάζει διεπιστημονική γνώση και επαγγελματική εξειδίκευση.Και δεύτερον να φέρει τους πτυχιούχους των Σχολών του σε άμεση επαφή και σχέση με την αγορά εργασίας. Ως προς τον πρώτον όρο, θα σας φέρω ένα παράδειγμα από τον επιστημονικό χώρο που κατέχω καλώς και που αφορά στο υπάρχον Πανεπιστημιακό "Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών" που ιδρύθηκε και εδρεύει στην πόλη μας: Είναι αφάνταστες οι επιστημονικές και επαγγελματικές προοοπτικές που ξανοίγονται για τους πτυχιούχους του Τμήματος αυτού: Οι Νέες Τεχνολογίες έχουν γίνει αναπόσπαστο σκέλος κάθε επιστημονικής εξειδίκευσης. Είναι υποχρεωτικό πλέον άπαντες οι φοιτητές, όλων των επιστημονικών κατευθύνσεων και επιστημονικών πεδίων, Θεωρητικής, Θετικής, Τεχνολογικής, Φιλόλογοι, Αρχαιολόγοι, Μουσειολόγοι, Διευθυντές Πινακοθηκών, Σκηνοθέτες, Κινηματογραφιστές, Γραφίστες, Αρχιτέκτονες-Αναστηλωτές, Συντηρητές Αρχαιοτήτων και ΄Εργων Τέχνης, Διακοσμητές, Πολεοδόμοι, Οικονομολόγοι, Περιβαλλοντολόγοι, Ανθρωπολόγοι, Γεωλόγοι, Χημικοί, Εθνολόγοι, Ιστορικοί, Δημοσιογράφοι, Τεχνολόγοι πάσης φύσεως, να κατέχουν και να χρησιμοποιούν Προγράμματα Λογισμικού που παρέχουν βέβαια μόνον οι Νέες Τεχνολογίες. Πανευρωπαϊκώς, αλλά και παγκοσμίως δεν υπάρχει Πανεπιστημιακό ΄Ιδρυμα, Ερευνητικό Ινστιτούτο, Μουσείο, Βιβλιοθήκη, Υπηρεσία, που να μην χρησιμοποιεί Λογισμικό και Συστήματα Πληροφορικής.Καταλαβαίνετε, συνεπώς, πόσες επιστημονικές ειδικότητες και πόσες επαγγελματικές θέσεις εργασίας θα εξασφαλίζει ένα και μόνον Τμήμα του δικού μας Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου Αγρινίου. Ξεφυλλίστε από περιέργεια τα τεύχη του ελληνικού περιοδικού ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ, που ένα του κεφάλαιο το αφιερώνει πάντα στην Πληροφορική: Διαβάζω ενδεικτικά ορισμένους τίτλους: "Φορητοί υπολογιστές για την ξενάγηση σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους". "Ο Πολιτισμός στην Κοινωνία της Πληροφορίας". "Αρχαιολογία στο Διαδίκτυο". "Η Αρχαιομετρία στα προγράμματα Σπουδών ΑΕΙ". "Μνημεία της Φύσης και Γεωλογική Κληρονομιά". "Οι Φυσικές Επιστήμες στην Αρχαιολογία". "Πηγές για τη διδασκαλία της Αρχαιολογίας στο Διαδίκτυο". "΄Εντυπες και ηλεκτρονικές δημοσιεύσεις στον χώρο της Αρχαιολογίας και των Επιστημών του Ανθρώπου". "Διεπιστημονικές Μελέτες Αρχαιολογικής Ανασκαφής". "Μουσεία και ψηφιακές Τεχνολογίες". "Αρχαιολογικά Περιοδικά στο Διαδίκτυο". Αναλογιστείτε, λοιπόν, πόσες επιστημονικές ειδικότητες πρέπει να χρησιμοποιηθούν, πόσοι επιστήμονες διαφορετικών κλάδων πρέπει να συνεργαστούν, ώστε να προκύψει ένα και μόνον επιστημονικό προϊόν. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται να καλυφθούν όλες οι προαναφερθείσες επιστημονικές ανάγκες, πόσο μάλλον όταν προκύπτουν από τη ζήτηση και όχι από τον κορεσμό. Και όμως αυτή τη στιγμή δεν τις έχουμε. Να η απόλυτη αξία ενός και μόνον Τμήματος του Πανεπιστημίου Αγρινίου που θα αποβεί φυτώριον και θερμοκήπιον όλων αυτών των νέων επιστημονικών ειδικοτήτων. Και όχι μόνον. Αυτή ταύτη η ύπαρξη "Τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών" μου δίνει την ευκαιρία να καταθέσω μία πρότασή μου πέραν αυτής της αυτονόμησης του Πανεπιστημίου Αγρινίου:Συγκεκριμένα, η πρότασή μου έχει να κάνει με το ευρύτερο περιεχόμενο σπουδών του νέου Πανεπιστημίου Αγρινίου. Είναι ήδη γνωστό πως η στρατηγική ίδρυσης νέων Πανεπιστημίων δεν κινείται μόνον στην περιφερειακή εξακτίνωση των Ανωτάτων ιδρυμάτων. ΄Εχει να κάνει και με το περιεχόμενο των Σπουδών τους. ΄Ετσι έχουμε πλέον Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, ενώ μόλις διαβάσαμε στον Τύπο ότι μελετάται η ίδρυση Ιατρικού Πανεπιστημίου στην Αθήνα. Προς αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, πρέπει να κινηθεί η φιλοσοφία και ο προβληματισμός για το ποιόν του περιεχομένου σπουδών του νέου Πανεπιστημίου Αγρινίου. Σεμνύνομαι να σας αναφέρω ότι είμαι ο δεύτερος που καταθέτω αυτήν την πρόταση για την ανάγκη ίδρυσης ενός Πανεπιστημίου με περιεχόμενο σπουδών που δεν καλύπτουν ακόμη τα άλλα Πανεπιστήμια. Πρώτος που συνέλαβε την ιδέα αυτή είναι ο αείμνηστος πανεπιστημιακός καθηγητής και μέχρι τον αδόκητο θάνατό του Διευθυντής του Εργαστηρίου της Επιστήμης των Υπολογιστών του Μ.Ι.Τ. (Εμ, Αϊ, Τι) - πατρίδα του παγκοσμίου Ιστού και γενέτειρα πολλών προϊόντων και διαδικασιών υψηλής τεχνολογίας που μας περιβάλλουν σήμερα, ο έλληνας Μιχάλης Δερτούζος, επί δύο δεκαετίες προφήτης τεχνολογικών εξελίξεων, αφού το 1980, ο Μιχάλης Δερτούζος προέβλεψε την εξέλιξη του σημερινού κόσμου της πληροφορικής με εκπληκτική ακρίβεια. Επαναφέρω, λοιπόν, στο προσκήνιο επίκαιρη πρότασή του, να ιδρυθεί στην Ελλάδα, και εγώ συμπληρώνω στο Αγρίνιο, Ανώτατο Τεχνολογικό Πανεπιστημιακό ΄Ιδρυμα με αποκλειστικό περιεχόμενο Σπουδών αντίστοιχο με αυτό του Μ.Ι.Τ. (Εμ, Αϊ, Τι) των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, περιεχόμενο στραμμένο στους τρόπους που η τεχνολογία των πληροφοριών θα μεταβάλλει κάθε πλευρά της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, με άλλα λόγια σπουδές συσχετισμένες με τις μελλοντικές κατευθύνσεις της τεχνολογίας των πληροφοριών και τον αντίκτυπό τους. Η πρότασή μου, ως εκ τούτου, εστιάζεται στην ίδρυση ενός εξειδικευμένου Πανεπιστημίου της Πληροφορικής στο Αγρίνιο, αυστηρά προσανατολισμένο στην Παγκόσμια Πληροφοριακή Αγορά του νέου αιώνα, που αυτή καθεαυτή ήδη επηρεάζει το ήμισυ των παγκόσμιων βιομηχανικών οικονομιών.Και βέβαια εδώ ευλόγως θα προβάλλετε το ερώτημα: Και τι γνωστικό αντικείμενο θα περιέχει αυτό το Πανεπιστήμιο Πληροφορικής; Πώς θα επιμερίζονται οι εξειδικεύσεις του; Τι υπηρεσίες και προϊόντα πληροφορικής θα παρέχουν και θα παράγουν οι πτυχιούχοι του; Και αυτό το είχε προβλέψει ο Μιχάλης Δερτούζος στην πρότασή του που περιέχεται στο βιβλίο του με τίτλο "Τι μέλλει γενέσθαι": Οι μελλοντικοί απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Πληροφορικής Αγρινίου θα μπορούν να κάνουν παρεμβάσεις σ' όλο το κοινωνικό φάσμα, με τεχνολογικά προϊόντα που θα αναφέρονται τόσο στην καθημερινή μας ζωή, όσο και στον εκβιομηχανισμένο κόσμο μας που γέννησε ήδη τον Παγκόσμιο Ιστό (World Wide Web) των Υπολογιστών. Θα παρεμβαίνουν εκεί όπου ο άνθρωπος συναντά τη Μηχανή, με οπτικο-ακουστικο-σωματικά ερεθίσματα, μιλώντας στον Υπολογιστή μας, συγκατοικώντας σε Σωματοδίκτυα και έξυπνα Δωμάτια, ζώντας σε μια Εικονική και Επαυξημένη Πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας Ηλεκτρονικές Μύτες και Απτικές Διασυνδέσεις.Θα μας παρέχουν, συνάμα Νέα Εργαλεία Αυτοματοποίησης, Νέο Λογισμικό, Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο, Τηλε-εργασία, Συστήματα Διασφάλισης Υπολογιστών και νέες Πληροφοριακές Υποδομές. Στην καθημερινή μας ζωή, οι μελλοντικοί επιστήμονες του Πανεπιστημίου μας θα μας εξασφαλίζουν Υποδοχές Δεδομένων (Data Sockets) για τους Οικιακούς Ιατρούς μας, Αυτόματο Μάγειρα, Ενημερωμένα Αυτοκίνητα, και γιατί όχι και Επί Παραγγελία Εκδότης μας. Θα φροντίσουν επίσης η αναψυχή μας να ξεκινάει από την Ηλεκτρονική Αναπαυτική σας Πολυθρόνα και θα εκτείνεται σε Εικονικές Γειτονιές, σε Παιγνίδια και Περιπέτειες, σε Τέχνη, σε Δημιουργίες και Αναδρομές στο Παρελθόν. Η προσφορά των επιστημόνων του δικού μας Πανεπιστημίου εξακοντίζεται και στην Μάθηση, αφού θα μας εξασφαλίζουν Προσομοιωτές πάσης Φύσεως, Αυτόματους Εκπαιδευτές και Δασκάλους, νέες Εμπειρίες και νέες Προοπτικές, άμεσα συνδεδεμένες με την Εργασία για το Σπίτι.Θα δημιουργηθούν βεβαίως και νέες Ειδικότητες σε Επιχειρήσεις και Οργανισμούς που θα επιφέρουν αλλαγές και στον Επιχειρησιακόν Τομέα, καθώς και στο Ηλεκτρονικό Εμπόριο. Μπορείτε να φανταστείτε Αγρότες με Ηλεκτρονικές Μπουλντόζες, Αλέτρια και Ηλεκτρονικό Προγραμματισμό της Ρομποτικής Παραγωγής τους; Δεν είναι μακρυά η ημέρα αυτή. Συγκεφαλαιώνω: Το Πανεπιστήμιό μας θα εκπαιδεύει Στελέχη/Τεχνολόγους Πληροφορικής ειδικά για κάθε Επιχειρησιακόν Τομέα: Βιομηχανία, Ναυτιλία, Γεωργία, Αλιεία, Γεωλογία, Δημόσια Διοίκηση, Οικονομία. Αβίαστα, τώρα, προκύπτει και η πλήρωση του δευτέρου όρου, που είναι, είπαμε, να φέρει τους πτυχιούχους των Σχολών του Πανεπιστημίου Αγρινίου σε άμεση επαφή και σχέση με την αγορά εργασίας. Πρόκειται για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και νέων επαγγελματικών κατευθύνσεων. Δεν στενοχωρούμε τις ήδη υπάρχουσες ειδικότητες και επαγγέλματα. Αντιθέτως, τόσο οι υπάρχουσες Σχολές, όσο και οι νέες υπό ίδρυση στο Πανεπιστήμιο Αγρινίου, αποσυμφορίζουν την αγορά εργασίας, πολλαπλασιάζουν τις επαγγελματικές κατευθύνσεις, δίνουν διέξοδο στις επαγγελματικές αναζητήσεις της μαθητιώσας νεολαίας, μειώνουν την ανεργεία των νέων επιστημόνων. Και το κυριότερο, τα παιδιά μας μένουν κοντά μας. Περιορίζεται στο ελάχιστο η οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών του Νομού μας. Επέρχεται ραγδαία ανάπτυξη, πολιτισμική, οικονομική, κοινωνική, τόσο σε επίπεδο πόλης, όσο και σε επίπεδο Νομού. Ο πνευματικός ανθός της μαθητιώσας νεολαίας μας ευωδιάζει πλέον στο δικό μας περιβόλι, στη εστία τους, στο σπίτι τους. Ιωάννης Γ. Νεραντζής (δ.φ.)

Πολλές οι απόψεις για τον Καλλικράτη στις διαβουλεύσεις της ΤΕΔΚ

Ολοκληρώθηκαν οι συσκέψεις στους Δήμους από την ΤΕΔΚ Νομού Αιτωλοακαρνανίας σχετικά με το σχέδιο Καλλικράτης και της Διοικητική Μεταρρύθμιση. Η μεγάλη πλειοψηφία των αιρετών του νομού, αλλά και φορέων όπως οο πρόεδροι: του δικηγορικού συλλόγου, της ΕΑΣ Αγρινίου, του Εμποροβιομηχανικού επιμελητηρίου, του ΤΕΕ, των εργαζομένων στους δήμους του νομού του νομαρχιακού παραρτήματος της ΑΔΕΔΥ και ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας επαγγελματοβιοτεχνών πρότειναν την συνένωση του Αγρινίου με τους πέριξ επτά δήμους και τάχθηκαν υπερ της ενδυνάμωσης του Αγρινίου και της δημιουργίας ενός ισχύρου Δήμου Αγρινίου. Υπήρξαν όμως και αντίθετες φωνές όπως αυτή του Δημάρχου Θεστιέων κ. Τραπεζιώτη και άλλων αυτοδιοικητικών λειτουργών που θέλουν την δημιουργία του Δήμου Τριχωνίδας, και στήριξαν αυτή την άποψη με επιχειρήματα.Ο Δήμαρχος Παραβόλας κ. Καπέρδας εξέφρασε την άποψη με την οποία συμφώνησε η πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο για προσάρτηση του Δήμου Παραβόλας στον Δήμο Αγρινίου. Επίσης και ο Δήμαρχος Παρακαμπυλίων επιθυμεί την συνένωση με το Αγρίνιο. Υπερ της συνένωσης με το Αγρίνιο τάχθηκε και ο κ. Γιαννοκώστας, δήμαρχος Παναιτωλικού.Επίσης ο Δήμαρχος Νεάπολης κ. Καπελλάκης σύμφωνει με τη συνένωση με το Δήμο Αγρινίου. Αντίθετα ο Δήμαρχος Θέρμου κ. Πορφύρης στηρίζει συνένωση είτε με όμορα δημοτικά διαμερίσματα άλλων δήμων, αλλιώς πρότεινε τη συνένωση με τους τρείς όμορους δήμους και με "αδιαπραγμάτευτη έδρα το Θέρμο".Ο δήμαρχος Αρακύνθου κ. Ντζάνης τόνισε ότι "…εάν δεν δημιουργηθεί ενιαίος Δήμος Μακρυνείας τότε θέλουμε να πάμε στο Δήμο Αγρινίου.."Στις συσκέψεις ο πρόεδρος της ΤΕΔΚ Αποστόλης Κοιμήσης, έδωσε αρκετές ενδιαφέρουσες διευκρινήσεις σχετικά με το προσχέδιο των 300 σελίδων που έχει ήδη διανείμει το Υπουργείο Εσωτερικών και έκανε αναφορές στις αρμοδιότητες, τον τρόπο εκλογής των συμβούλων, τον τρόπο λειτουργίας των νέων δήμων.Ενδιαφέρουσα ήταν η ομιλία του Δημάρχου Αγρινίου κ. Παύλου Μοσχολιού που τόνισε την ανάγκη να διευρυνθεί ο Δήμος Αγρινίου και να γίνει ένα ισχυρό αναπτυξιακό κέντρο τονίζοντας σε κάποιο σημείο: “... Ζητάει τη νομιμοποίηση της υπάρχουσας κατάστασης . Κατά την άποψη μου, όπως είπε και ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ κ. Κακλαμάνης, σε όλη αυτή τη συζήτηση που κάνουμε υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές. Κατά την άποψη μου η υπέρβαση της κόκκινης γραμμής είναι να λέμε ότι είναι σωστό να έρθει η Χούνη και ο Αγαλιανός στο Αγρίνιο και να μην έρθει το Παναιτώλιο και η Αβόρανη ή η Στράτος και το Αγγελόκαστρο. Η υπέρβαση της κόκκινης γραμμής είναι να θέλουμε να παραμείνει το στρεβλό μοντέλο που υπάρχει σήμερα δηλαδή ο Δήμος Αγρινίου με το 25% του πληθυσμού του νομού και να έχει το 40% του μαθητικού δυναμικού. Με αποτέλεσμα να έχουμε 130 μισθωμένες αίθουσες.Αυτά λοιπόν είναι τα ζητήματα που πρέπει να λύσει ο Καλλικράτης. Αν δε λύσει αυτά τα ζητήματα νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει η μεταρρύθμιση. Ήγκηκεν η ώρα να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις ως υπεύθυνοι άνθρωποι που ζούμε στις τοπικές κοινωνίες. Λ.Μ.

Θετική έκβαση για το Εφετείο

Η σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για το θέμα της ίδρυσης εφετείου στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας είχε θετική έκβαση. Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε παρουσία των Βουλευτών του του νομάρχη, των δημάρχων, φορέων και μάλιστα φορέων της Πάτρας οι οποίοι υποχώρησαν όταν έλαβαν διαβεβαίωση από τον Υπουργό πως δεν θα αποδυναμωθεί το εφετείο της Πάτρας. Οι εκπρόσωποι του νομού και των δυο πόλεων Μεσολογγίου και Αγρινίου παρέθεσαν τα επιχειρήματά τους για την ίδρυση του Εφετείου σε Μεσολόγγι ή Αγρίνιο και ο κ. Καστανίδης ξεκαθάρισε πως πρόθεση του είναι να συνεχίσει και να ολοκληρώσει ότι παρέλαβε μισό και μετέωρο από την προηγούμενη κυβέρνηση.Η θέση των βουλευτών του νομού που παρέστησαν και του νομάρχη Θύμιου Σώκου ήταν ενιαία και ζήτησαν από τον κ. Καστανίδη να προωθήσει το θέμα. Απομένει αν το Συμβούλιο της Επικρατείας ζητήσει επικαιροποιημένη γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου, ως προς τα στοιχεία που υπάρχουν για τα πρωτοδικεία, τις υποθέσεις κλπ, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει καθυστέρηση. Οι εκπρόσωποι της πόλης του Αγρινίου εκφράζουν την ικανοποίησή τους και λένε ότι εάν δεν υπάρξει εμπλοκή του Αρείου Πάγου, τότε το εφετείο μπορεί να λειτουργήσει στα μέσα Σεπτεμβρίου. ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΑΡΧΗ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΘΥΜΙΟΥ ΣΩΚΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΕΦΕΤΕΙΟY "Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Χάρη Καστανίδη να συμμετάσχω ως Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας σε μια ενημερωτική σύσκεψη για το θέμα του Εφετείου.Μου δόθηκε η δυνατότητα να επαναλάβω τη δέσμευση που έχω απέναντι στο λαό της Αιτωλοακαρνανίας καθ' όλη μου τη διαδρομή, ως δήμαρχος Αγρινίου και ως υποψήφιος νομάρχης, να αγωνιστώ για να ιδρύσει η κυβέρνηση όπως οφείλει Εφετείο στην Αιτωλοακαρνανία και θα υποστηρίξω την απόφαση αυτή όποια και αν είναι η πόλη η οποία θα επιλεγεί.Η απόφαση της κυβέρνησης και του Υπουργού Δικαιοσύνης για την ίδρυση Εφετείου στην Αιτωλοακαρνανία με βρίσκει σύμφωνο και την υπερασπίζομαι με σθένος.Επιτέλους, με την απόφαση αυτή λυτρώνεται ο λαός της Αιτωλοακαρνανίας, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει πολλά άλλα ζητήματα για το μέλλον και την ανάπτυξή του, σε ένα πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης των φορέων και του λαού σε όλα τα μήκη και πλάτη του νομού". Επιστολή Αναγνωστόπουλου στον Χ. Καστανίδη "ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ" "Αξιότιμε Κύριε ΥπουργέΜε την παρούσα θέλω να σας μεταφέρω την οργή και την αγανάκτηση των κατοίκων της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου και της ευρύτερης περιοχής για την απόφασή σας να προβείτε χωρίς την απαιτούμενη διαβούλευση, στην σύνταξη του ΠΔ για την ίδρυση στο Αγρίνιο του Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.Η ενέργειά σας, αυτή προσβάλει και περιφρονεί την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, κοιτίδα της Δικαιοσύνης στη χώρα μας, αφού κατά της διάρκεια της Επανάστασης λειτούργησε το Δικαστήριο των Εκκλήτων και στην συνέχεια αποτέλεσε την έδρα εκ των πρώτων Πρωτοδικείων της χώρας, στην οποία υπηρέτησαν οι εξέχοντες δικαστικοί, Αναστάσιος Πολυζωΐδης και Γεώργιος Τερτσέτης.Η προσβολή και η περιφρόνηση εκπορεύεται όμως και από το γεγονός της παράκαμψης του σημερινού θεσμικού ρόλου της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου, ως Πρωτεύουσας του μεγαλύτερου νομού της χώρας. Παντού και πάντα τα Εφετεία ιδρύονται στις πρωτεύουσες των νομών, για την Αιτωλοακαρνανία όμως δεν ίσχυσε ο κανόνας αυτός, για καθαρά μικροπολιτικούς λόγους, μιας και δεν συντρέχουν γεωγραφικοί ή άλλοι λόγοι.Είμαι σίγουρος ότι αν είχε προηγηθεί διαβούλευση, τότε η απόφασή σας θα ήταν εντελώς διαφορετική και γι' αυτό ζητώ την άμεση ανάκλησή της." Με εκτίμηση Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Μνημόσυνο των εκτελεσθέντων και απαγχονισθέντων τη Μεγάλη Παρασκευή 14 Απριλίου 1944 Πρόσκληση Ο Δήμος Αγρινίου και η ΠΟΑΕΑ τιμώντας τη μνήμη εκείνων που εκτελέστηκαν τη Μεγάλη Παρασκευή του 1944,τελούν την Κυριακή 25 Απριλίου 2010 και ώρα 10:00 το πρωϊ,στον Ιερό Ναό της Αγιας Τριάδας Αγρινίου,ΕΠΙΣΗΜΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΜετά το μνημόσυνο, στον τόπο της θυσίας (Πλατεία 120),θα ψάλλει επιμνημόσυνη δέηση και θα γίνει κατάθεση στεφάνων από το Δήμο Αγρινίου,Αντιστασιακές Οργανώσεις, επισήμους και συγγενείς των θυμάτων.θα το θεωρήσουμε ξεχωριστή τιμή να παραστείτε, για να τιμήσουμε εκείνους που θυσιάστηκαν για την πατρίδα μαςΟ ΔΗΜΑΡΧΟΣΠΑΥΛΟΣ Π. ΜΟΣΧΟΛΙΟΣΠρόγραμμαΏρα 9.45 π.μ.Πέρας προσέλευσης επισήμων στον Ι.Ν. Αγίας ΤριάδαςΏρα 10.00 π.μ. Τέλεση μνημόσυνουΏρα 10.15 π.μ.Επιμνημόσυνη δέηση στον τόπο της θυσίαςκαι κατάθεση στεφάνων.Απόδοση τιμών από τη Φιλαρμονική του Δήμου Αγρινίου.Σημείωση: Όσοι επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι, πρέπει υποχρεωτικά να το δηλώσουν μέχρι το μεσημέρι της 22ας Απριλίου 2010. Τηλ.: 26413 60300 \ 60303

ΤΡΙΧΩΝΙΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ

Στα πλαίσια της επικείμενης διοικητικής μεταρρύθμισης με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» για τη δημιουργία ισχυρών και βιώσιμων Δήμων, προτείνουμε : ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ που πρέπει να αποτελείται από όλους τους Παρατριχώνιους Δήμους Θεστιέων, Παραβόλας, Θέρμου, Μακρυνείας και Αρακύνθου. · Ο προτεινόμενος Δήμος Τριχωνίδας έχει κρίσιμο πληθυσμιακό μέγεθος που ανέρχεται σε 33.930 κατοίκους, έκταση 793.536 στρέμματα, είναι συμπαγής περιοχή, χωρίς έντονες κοινωνικές διαφοροποιήσεις και ανισότητες, με κοινή ιστορία (Κοινό των Αιτωλών), κοινή ταυτότητα με αναφορά στη μεγαλύτερη λίμνης της Ελλάδας, την Λίμνη Τριχωνίδα και οι ανωτέρω Δήμοι που θα συνενωθούν έχουν παραγωγική συνάφεια ως κατ’ εξοχήν αγροτικές περιοχές. · Η Λίμνη Τριχωνίδα και η γύρω απ’ αυτήν περιοχή αποτελεί ένα ενιαίο οικοσύστημα και έχει μία ενότητα προβλημάτων, αναγκών, στόχων και αναπτυξιακής προοπτικής και ως εκ τούτου χρειάζεται ενιαία προσέγγιση, συνολική πολιτική και ολιστική μεταχείριση και διαχείριση. Οποιαδήποτε άλλη λύση και εκδοχή θα κατακερματίσει την περιοχή, θα τεμαχίσει το οικοσύστημα της Λίμνης Τριχωνίδας και θα υπονομεύσει το αναπτυξιακό μέλλον του τόπου μας. Ακολουθούν ονόματα δημοτικών λειτουργών που σύμφωνα με τελευταία ενημέρωση που έχουμε, προτείνουν τη δημιουργία του ενιαίου Δήμου Τριχωνίδας που θα απαρτίζεται και από τους πέντε (5) Παρατριχώνιους Δήμους. 1. Νικόλαος Ψηλός, δημοτικός σύμβουλος, π. Πρόεδρος Δ.Σ. Δήμου Θεστιέων 2. Παναγιώτης Μυζήθρας, δημοτικός σύμβουλος, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Θεστιέων 3. Ιωάννης Παπανίκος, Πρόεδρος Δ.Σ. Δήμου Θεστιέων 4. Ανδρέας Γκορόγιας, Πρόεδρος Παιδικών Σταθμών Δήμου Θεστιέων 5. Δημήτρης Τραπεζιώτης, Δήμαρχος Θεστιέων 6. Γεώργιος Παλαιοδήμος, Πρόεδρος Δημοτικής Επιχείρησης Θεστιέων 7. Μαρίνος Ψειμάδας, δημοτικός σύμβουλος, π. Πρόεδρος Δ.Σ. Δήμου Θεστιέων 8. Ελευθέριος Καρράς, δημοτικός σύμβουλος, Αντιδήμαρχος Δήμου Θεστιέων 9. Κων/νος Καζάκος, Πρόεδρος Τ.Δ. Παναιτωλίου Δήμου Θεστιέων 10. Μαρία Λέρη, Πρόεδρος Τ.Δ. Νέας Αβόρανης Δήμου Θεστιέων 11. Παναγιώτης Λούπας, δημοτικός σύμβουλος, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Αρακύνθου 12. Μαρία Παπαδοπούλου, δημοτική σύμβουλος, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Αρακύνθου 13. Κων/νος Λάκκας, π. Δήμαρχος Αρακύνθου 14. Χρήστος Μαρίνος, δημοτικός σύμβουλος, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Αρακύνθου 15. Ιωάννης Βασιλείου, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αρακύνθου 16. Κων/νος Τσιρώνης, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Αρακύνθου 17. Ιωάννης Παπαγεωργίου, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Παραβόλας, επικεφαλής Δημοτικής παράταξης 18. Βασίλειος Κορδολαίμης, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Παραβόλας 19. Σωτήριος Κολοβός, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Παραβόλας 20. Κων/νος Ξηροκώστας, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Παραβόλας 21. Δήμος Μακρυνείας Ο Δήμαρχος Μακρυνείας κ. Βασίλειος Καρακώστας, σε πρόσφατη δήλωσή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, δήλωσε ότι υποστηρίζει την ένταξη του Δήμου Μακρυνείας με το Δήμο Αρακύνθου σε ενιαίο σχήμα. 22. Δήμος Θέρμου Ο Δήμαρχος Θέρμου κ. Θεόδωρος Πορφύρης, προτείνει κατ’ αρχήν τη διεύρυνση του Δήμου Θέρμου με τις δυο εκδοχές που αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο και σε κάθε περίπτωση εάν αυτό δεν είναι εφικτό προτείνει τον ενιαίο Δήμο Τριχωνίδας. ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΝΙΑΙΟ ΔΗΜΟ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ

ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΑΜΜΟΛΗΨΙΕΣ «ΞΕΚΟΙΛΙΑΖΟΥΝ» ΤΟΝ ΕΥΗΝΟ

Οι αρχές κάνουν ότι δεν βλέπουν ενώ υπάρχει εναλλακτική λύση Τεράστιες αμμοληψίες με βαρύτατες επιπτώσεις οικολογικές και αισθητικές γίνονται τους τελευταίους μήνες σε εκτεταμένα τμήματα της κοίτης του Εύηνου, δεύτερου σε μέγεθος ποταμού της Δυτικής Ελλάδας, και ιδιαίτερα σημαντικού για την οικολογική ισορροπία των προστατευόμενων υγροτοπικών περιοχών της νότιας Αιτωλοακαρνανίας. Εκσκαφές βάθους πολλών μέτρων, γιγαντιαίοι σωροί υλικών, σπαστηροτριβεία εγκατεστημένα στην κοίτη, φορτηγά και εκσκαφείς σε συνεχή λειτουργία, οχλούν, αλλοιώνουν την κοίτη, καταργούν το μαιανδρικό της σχήμα ευθυγραμμίζοντάς την, δημιουργούν λιμνάζοντα νερά, προκαλούν υποβάθμιση στη ποιότητα του νερού με τα σωματίδια που δημιουργούν στο νερό, εξαφανίζουν τα ψάρια και περιορίζουν δραστικά τη στερεοπαροχή του ποταμού. Το μέγεθος των επεμβάσεων στην κοίτη του ποταμού ιδιαίτερα στις θέσεις «Παραδείσι» και «Κάλφα» προκάλεσε τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των κατοίκων του Δήμου Χάλκειας και οι οποίοι πέτυχαν στις 22-10-09 την έκδοση προσωρινής απόφασης του Πρωτοδικείου Μεσολογγίου (829/09) που απαγόρευε προσωρινά την αμμοληψία στην περιοχή του Δήμου τους. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 9-11-09, η Ε.Υ.Δ.Ε. του Υπ. Μεταφορών έδωσε «τεκμαρτή» άδεια για αμμοληψίες στη θέση «Παραδείσι» του Δήμου Χάλκειας και στις 1-12- 09 η Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδος έδωσε στην Κοινοπραξία ΕΥΡΟ ΙΟΝΙΑ κανονική άδεια για την ίδια θέση. Σύμφωνα με αυτήν (68151/7104 της 7-12-09), επιτρέπεται να αποληφθούν από έκταση 406,6 στρεμ. της κοίτης του ποταμού, στη «Παραδείσι» στα όρια του Δήμου Χάλκειας, 1.250.000 κυβ. μ. αμμοχάλικου, με ρυθμό 250.000 το έτος, επί 5 έτη, και η εκσκαφή να φτάνει μέχρι βάθους 62 εκατοστών. Η πραγματικά διαμορφωμένη κατάσταση έχει καταστήσει την άδεια πρόσχημα για μια ληστρική εκμετάλλευση του ποταμού. Η έκταση που έχουν λάβει σήμερα οι αμμοληψίες, συμπεριλαμβανομένων των καταπατημένων περιοχών από τα φορτηγά και τους εκσκαφείς ξεπερνά τα 6 χιλιόμετρα του ποταμού με μέσο πλάτος 1,5 χιλιομέτρου. Η παραπάνω έκταση βρίσκεται εντός της πλημμυρικής ζώνης του Εύηνου και δεν υπολογίζονται σε αυτή οι παρακείμενες του ποταμού εκτάσεις. Συνεπώς, τι νόημα έχει η άδεια των 406,6 στρεμμάτων, όταν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις αφορούν τουλάχιστον 20-πλάσια έκταση; Όμως, κι αν ακόμη η άδεια αναφέρεται σε ένα μόνον εργοτάξιο, ποιος θα κλείσει τα υπόλοιπα; Θυμίζουμε ότι πριν 6 μόλις χρόνια 500.000 κυβ. μ. από την ίδια κοίτη έχτισαν την γέφυρα Ρίου Αντιρρίου καθώς και την κατασκευή του φράγματος του Αγίου Δημητρίου το 2001, γεγονότα με σοβαρή επίπτωση στην ποσότητα της παροχής φερτών υλικών του ποταμού, πολύτιμων για την προστασία της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου Αιτωλικού (περιοχή RAMSAR – διεθνούς σημασίας) από την εισβολή θαλάσσιου ύδατος. Η εικόνα της βαριάς οικολογικής υποβάθμισης που υφίσταται ο Εύηνος συμπληρώνεται με τις τεράστιες και ανεξέλεγκτες αμμοληψίες που είναι ορατές και στο μεγάλο πλάτωμα της κοίτης του ποταμού από το ύψος των χωριών Πόρος και Παλιούρια και ανάντη, ιδιαίτερα στη θέση «Πίνη». Γεννώνται συνεπώς επιτακτικά ερωτηματικά για τις αρμόδιες αρχές: 1. Η Κτηματική Υπηρεσία Αιτωλοακαρνανίας ελέγχει τους όρους απόληψης, το βάθος εκσκαφής και την ποσότητα των υλικών, ιδίως στις θέσεις ΚΑΛΦΑ και ΠΑΡΑΔΕΙΣΙ; 2. Υφίσταται το προβλεπόμενο ως «μέτρο απολύτου προτεραιότητας» στην Ειδική διαχειριστική Ποταμού Ευήνου (τμήμα περιοχών Κάλφα - Παραδείσι του δήμου Χάλκειας) του ορισμού δηλαδή (με έξοδα της εταιρίας της ΙΟΝΙΑΣ οδού) ειδικού επιστήμονα που θα ελέγχει τακτικά την διαδικασία απόληψης αδρανών από το ποτάμι; Ποιος είναι αυτός και ποια είναι τα έργα του; Ή αντιθέτως αληθεύουν οι πληροφορίες για ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση της κοίτης από υπεργολάβους; 3. Εναλλακτικές –έστω μεγαλύτερου κόστους- λύσεις ανεύρεσης αδρανών (πχ από στείρα μεταλλείων) αναζητήθηκαν; 4. Οι αμμοληψίες στην θέση «Πίνη» και ανάντη ελέγχονται; ποιοι τις κάνουν, και με ποια άδεια; 5. Τα αποτελέσματα της διερεύνησης καταγγελιών σχετικά με τις αμμοληψίες στον ποταμό Εύηνο από την Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος (ΕΥΕΠ), πότε θα γνωστοποιηθούν; Οι Οικολόγοι Πράσινοι Αιτωλοακαρνανίας και Αχαΐας και η Θεματική Ομάδα Περιβάλλοντος των ΟΠ: - Θεωρούμε ότι η απουσία συστηματικών και τακτικών ελέγχων επαπειλεί σοβαρά πλήγματα τόσο στο ίδιο το οικοσύστημα του ποταμού όσο και στην εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των εκβολών του και της προστατευόμενης υγροτοπικής περιοχής της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Αιτωλικού. - Ζητούμε την άμεση παύση των ανεξέλεγκτων αμμοληψιών σε όλο το μήκος της κοίτης του Εύηνου, που δεν υπακούουν σε κανένα κανόνα και σίγουρα δεν παραπέμπουν σε έδαφος χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ενεργοποίηση προγράμματος τακτικών ελέγχων. - Ζητούμε να ακουστεί η κραυγή αγωνίας των κατοίκων του Δήμου Χάλκειας και να παύσουν επιτέλους οι αρμόδιες αρχές και ιδίως η Κτηματική υπηρεσία Αιτωλοακαρνανίας να κάνουν ότι δεν βλέπουν τι συμβαίνει. Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Αλλά κάποιοι αδρανούν Ιδιαίτερα σημαντική είναι η απόφαση του η αριθμ. 829/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), σχετικά με την απόληψη άμμου από τον Εύηνο, που έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι " παρότι το ανωτέρω έργο οδοποιίας (κατασκευή Ιονίας Οδού), είναι εθνικής σημασίας, τα όργανα του Κράτους υποχρεούνται να διαφυλάττουν κάθε περιβαλλοντικά προστατευόμενο αγαθό και να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις προμήθειας υλικών για την κατασκευή των τεχνικών έργων." Εναλλακτική λύση υπάρχει, αλλά δεν προχωράει! Αντί το Υπουργείο Μεταφορών και η Περιφέρεια Δ.Ελλάδας, με την ανοχή (;) του ΥΠΕΚΑ, να νομιμοποιούν με «διαδικαστικές τρίπλες» την καταστροφική για το περιβάλλον πρακτική, έπρεπε να απαιτήσουν την προώθηση εναλλακτικών λύσεων που υπάρχουν και εφαρμόζονται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. H προώθηση της ανακύκλωσης αποβλήτων εκσκαφών, κατεδαφίσεων και οικοδομών μπορεί να προσφέρει μια βιώσιμη λύση για την εξεύρεση πρώτων υλών για έργα μεγάλης ή μικρότερη κλίμακας. Με δεδομένο ότι τόσο η Ιονία Οδός όσο και ο Ε65, χρειάζονται τεράστιες ποσότητες υλικών (πάνω από 1.250.000 κυβικά) που σήμερα τις προμηθεύονται από το περιβάλλον (Εύηνο και κυρίως Πηνειό αντιστοίχως) είναι ευκαιρία να δρομολογηθούν μονάδες ανακύκλωσης αδρανών υλικών (μπάζων) που θα είναι οι κύριες πηγές αυτών των υλικών για τα έργα. Με αυτό τον τρόπο θα αντιμετωπιστούν με βιώσιμο τρόπο δυο σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα: ανεξέλεγκτες αμμο- και χαλικοληψίες από τα ποτάμια και ανεξέλεγκτη απόρριψη τεράστιων ποσοτήτων μπάζων στο περιβάλλον. Η ανακύκλωση των αποβλήτων αυτών θα μπορούσε να είχε γίνει πραγματικότητα ήδη από το 2003 – όταν ολοκληρώθηκε το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «για την αξιοποίηση των αποβλήτων κατεδαφίσεων, εκσκαφών και οικοδομών». Πάνω από 17 φορείς έχουν υποβάλλει σχέδια από τότε για δημιουργία μονάδων ανακύκλωσης μπάζων. Έχουν περάσει, όμως, 7 χρόνια και παρά τις ανακοινώσεις και της προηγούμενης ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ και της σημερινής του ΥΠΕΚΑ δεν έχει γίνει νόμος του κράτους. Η ζημιά, όμως, που γίνεται έτσι στο περιβάλλον είναι τεράστια, χάνονται επενδύσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και δεν προσφέρονται ευκαιρίες για νέες θέσεις εργασίας σε μια εποχή οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Το ΥΠΕΚΑ, το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών και η Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδας έχουν υποχρέωση τηρώντας τη νομιμότητα να προωθήσουν μια εφικτή εναλλακτική λύση που είναι σύμφωνη με μια υπεύθυνη οικονομία. Η καταλήστευση της κοίτης του Εύηνου πρέπει να σταματήσει άμεσα! Η αδράνεια στην ανακύκλωση των αδρανών υλικών πρέπει να σταματήσει Πληροφορίες: Γ. Κανέλλης 6972902750 Δείτε το υλικό από την ημερίδα των ΟΠ στη Λάρισα 30/1/2010 σχετικά με τις χαλικο και αμμο-ληψίες στον Πηνειό: http://ecolarissa.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html?showComment=1265101420280

2010: Ένα Μέλλον για την Ισχυρή Αιτωλοακαρνανία

Γράφει ο Ιωάννης Σελιμάς Περιβαλλοντολόγος-Μ.sc Οικονομική & Περιφερειακή Ανάπτυξη Σύμβουλος Διαχείρισης Περιβάλλοντος Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου Εργαστηριακός Συνεργάτης ΤΕΙ Μεσολογγίου Υπάρχει άλλος δρόμος για την Αιτωλοακαρνανία. Είναι ο δρόμος της ενδονομαρχιακής ενότητας που καλλιεργεί συνείδηση και ταυτότητα Αιτωλοακαρνάνα πέρα από τεχνητές πολώσεις μεταξύ πόλεων που ανταγωνίζονται ποιος θα πάρει από το «λίγο» αντί να συνεργάζονται για να δημιουργήσουν από κοινού το «πολύ». Σε μια εποχή όπου οι συγχωνεύσεις εταιρειών και ο συνασπισμός κρατών επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν τον παγκόσμιο ανταγωνισμό και τις διεθνείς πιέσεις είναι τουλάχιστον παράλογο σε τοπικό επίπεδο οι δυνάμεις του κατακερματισμού και της πολυδιάσπασης να υπερισχύουν των δυνάμεων της συνεργασίας και της εμπιστοσύνης. Η οικοδόμηση ενδονομαρχιακής ενότητας και η αποφυγή εσωτερικών συγκρούσεων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση τόσο για αποτελεσματικές διεκδικήσεις όσο και για αναπτυξιακές επιλογές με προοπτική. Οι τεχνητοί διαχωρισμοί περισσότερο εξυπηρετούν προσωπικούς εγωισμούς και διεκδικήσεις αξιωμάτων παρά το κοινό καλό και την ευημερία του τόπου. Η πολιτική όμως πρέπει να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και όχι συντεχνιακές και κλειστές λογικές. Στο επίπεδο των διεκδικήσεων του Νομού από την κεντρική εξουσία χρειάζεται αλλαγή στρατηγικής και τακτικής. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των διεκδικήσεων μας μάλλον παρουσιάζονται πενιχρά. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επανεξετάσουμε την πορεία των διεκδικήσεων μας και να ξανασκεφτούμε την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής και της τακτικής μας. Αν η πολιτική αποτελεί μια εξισορρόπηση συμφερόντων των αντιτιθέμενων μερών σε ένα σημείο όπου μεγιστοποιείται η συνολική ευημερία τότε οι ακραίες θέσεις διαφύλαξης που υπερασπιζόμαστε ως νομός μάλλον χαρακτηρίζονται από έναν ιδιόμορφο τοπικισμό παρά από μια ρεαλιστική προσέγγιση με μακροπρόθεσμη στόχευση. Οι διεκδικήσεις μας πρέπει να συνδυάζουν τα ζωτικά μας συμφέροντα με τις κοινές αξίες και όχι να «γραφικοποιούνται» μέσα από μια στείρα αντίδραση ως απότοκο τοπικιστικών φαινομένων. Ο εγκλωβισμός σε κλειστές λογικές και η εκτροπή μας στον πολιτικό ανορθολογισμό αποξενώνει την πλειοψηφία των πολιτών από την ουσία των διεκδικήσεων αδρανοποιώντας ολόκληρο το κοινωνικό κεφάλαιο. Η Δημιουργική Αιτωλοακαρνανία όμως είναι το έργο των ενεργών πολιτών και στο δίλημμα Ανάπτυξη ή Λαϊκισμός πρέπει να απαντούμε Ανάπτυξη αν θέλουμε να γίνουμε ο Νομός που τόλμησε το καινούργιο. Ο δρόμος για μια Ισχυρή Αιτωλοακαρνανία δεν περνά όμως μόνο μέσα από την άρση των εξωτερικών περιορισμών και την επίτευξη των χρόνιων διεκδικήσεων μας αλλά κυρίως μέσα από την διαμόρφωση μιας Αναπτυξιακής Στρατηγικής που θα απαντά στα σύγχρονα ζητήματα και θα συντονίζεται με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις. Χρειάζεται να σκεφτούμε σφαιρικά και να σχεδιάσουμε τοπικά μια αναπτυξιακή στρατηγική η οποία θα στοχεύει στην δημιουργία μιας υγιούς παραγωγικής βάσης με εξαγωγικό χαρακτήρα(αγροτοβιομηχανία, αγροτουρισμός, δυναμικές καλλιέργειες, ιχθυοκαλλιέργειες, βιολογική κτηνοτροφία και γεωργία) και ικανότητα αλλαγής στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Η ολοκλήρωση και διασύνδεση των μεταφορικών υποδομών καθώς και η σύζευξη των ακαδημαϊκών και τεχνολογικών ιδρυμάτων της περιοχής με τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων μπορεί να διαμορφώσει πραγματικούς όρους για μια Ανάπτυξη με Ταυτότητα. Στην εποχή της ευέλικτης παραγωγής, της ποικιλίας και της διατροφικής ασφάλειας αυτό που έχει ανάγκη ο νομός δεν είναι γενικές κατευθύνσεις και συνολικές αναφορές αλλά εξειδικευμένες προσεγγίσεις που θα διαφοροποιούν την παραγωγή από περιοχή σε περιοχή ανάλογα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η κάθε μια. Έτσι το Ξηρόμερο μπορεί να καθετοποιήσει την γαλακτοπαραγωγή του με ομάδες παραγωγών και να αναπτύξει την βιολογική κτηνοτροφία που έχει υψηλή προστιθέμενη αξία. Η Τριχωνίδα μπορεί να επενδύσει στην ελιά και την τυποποίηση ελαιολάδου ως προϊόν ονομασίας προέλευσης, στα βιολογικά προϊόντα καθώς και στην αλιεία με παράλληλη ανάπτυξη του ναυταθλητισμού και του οικολογικού και θρησκευτικού τουρισμού. Ο Βάλτος έχει όλες τις δυνατότητες να αναπτύξει τον αγροτουρισμό με πρότυπα επισκέψιμα αγροκτήματα, τον ιαματικό τουρισμό , την βιολογική κτηνοτροφία καθώς και την αλιεία στις τεχνητές λίμνες που διαθέτει ενώ ανοιχτή είναι η προοπτική για επενδύσεις σε αιολικά πάρκα και μικρά υδροηλεκτρικά εργοστάσια που δημιουργούν μια μικροοικονομία της ισχύος. Στην Ναυπακτία η ανάπτυξη του ορεινού και χειμερινού τουρισμού, ο θρησκευτικός και πολιτιστικός τουρισμός , η δημιουργία γυναικείων συνεταιρισμών με τοπικά παραδοσιακά προϊόντα αλλά και η δημιουργία παραθεριστικής κατοικίας υψηλών προδιαγραφών είναι προκλήσεις για το μέλλον. Τέλος στην περιοχή του Μεσολογγίου η προώθηση της καλλιέργειας ενεργειακών φυτών στην πεδιάδα του Αχελώου, η τυποποίηση της παραγωγής αυγοτάραχου και ο εκσυγχρονισμός της αλιείας, η ανάπτυξη πολιτιστικού τουρισμού και οικοτουρισμού είναι κάποιες κατευθύνσεις για το αύριο. Το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης του νομού που στηρίχθηκε στην μονοκαλλιέργεια του καπνού και τις χαμηλές υπηρεσίες των αστικών κέντρων έχει συναντήσει τα όρια του. Από εδώ και στο εξής χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στους ενδογενείς παράγοντες της ανάπτυξης και στις αυξημένες αποδόσεις που προκύπτουν από τα σωρευτικά οικονομικά πλεονεκτήματα περιοχών που ακόμα δεν έχουν κεφαλαιοποιήσει τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα. Η Αιτωλοακαρνανία θέλει Αλλαγή για να μπει σε μια ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ όπου θα σταματήσει η πλήρης εξάρτηση της ανάπτυξης από την κεντρική εξουσία δημιουργώντας μια Νέα Τοπική Αυτοπεποίθηση στη βάση μιας αυτοτροφοδοτούμενης και βιώσιμης αναπτυξιακής δυναμικής. Για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω αυτό που απαιτείται κυρίως είναι η αναβάθμιση και ενεργοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου όσο και η απόκτηση διοικητικών ικανοτήτων υψηλού επιπέδου σε κάθε φορέα διακυβέρνησης. Η δικτύωση των κοινωνικών εταίρων και η συνεργασία των θεσμικών φορέων με το πατριδοπολιτιστικό κίνημα του τόπου μας είναι αναγκαία αφού έτσι συγκροτούνται ικανές ομάδες πίεσης σε διάφορα επίπεδα εξουσίας προωθώντας τα τοπικά συμφέροντα. Η κινητοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου στην αυτοκατανόηση αρχικά των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως νομός και σε δεύτερη φάση στο σχεδιασμό και την ανάπτυξη δράσεων και πρωτοβουλιών αποτελεί ουσιαστική συμβολή στην προώθηση μιας συμμετοχικής τοπικής δημοκρατίας όσο και στη δημιουργία ενός συλλογικού φαντασιακού, ενός Νέου Εμείς. Χρειάζεται να περάσουμε από την παραπολιτική των πελατειακών σχέσεων και την υποπολιτική της ελλειμματικής κοινωνικής αντιπροσώπευσης στην αποκατάσταση των βασικών λειτουργιών της πολιτικής, «επιστρέφοντας στο μέλλον».Το 2010 να έχουμε κάνει την Αιτωλοακαρνανία έναν «´Εξυπνο Τόπο». Με ενδονομαρχιακή ενότητα και ρεαλιστικές διεκδικήσεις, με μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική και αναβαθμισμένο κοινωνικό κεφάλαιο, με υψηλές διοικητικές ικανότητες και συμμετοχική αυτοδιοίκηση μπορούμε να επιδιώξουμε μια Προοδευτική Τοπική Ανάπτυξη με στόχο την «Έξυπνη» Αιτωλοακαρνανία.

Ο Δαβίδ και ο Γολιάθ;;;

Κάθε φορά που γίνεται μια μεταρρύθμιση, φοβάμαι. Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος θα πει κάποιος, ναι αλλά "ο φόβος φυλάει τα έρμα" που λέει κι ο λαός. Ζω στο Αγρίνιο τα τελευταία 15 χρόνια. Εδώ δουλεύω , εδώ είναι τα συμφέροντά μου , εδώ αγοράζω, εδώ επενδύω ο,τι έχω και δεν έχω, εδώ θα μεγαλώσω το παιδί μου και θέλω μια πόλη όσο το δυνατόν καλύτερη. Το Αγρίνιο το αγαπώ, δεν μπορώ να ζήσω σε άλλη πόλη, δεν θέλω να ζήσω σε άλλη πόλη, ούτε στην πιο κοσμοπολίτικη. Όμως διαφώνω με το να φτιάξουν αυτή την πόλη κάποιοι στα μέτρα τους και να υποβαθμίσουν άλλους Δήμους. Και γίνομαι συγκεκριμένη. Επειδή κατάγομαι από το Δήμο Αρακύνθου με ποιά λογική ο πολίτης του Αρακύνθου να πάει στο Μεσολόγγι ή στο Θέρμο; Με ποια λογική να διανύσει τόσα χιλιόμετρα ενώ μπορεί να ζήσει στον Δήμο του και γύρω από την Τριχωνίδα με όσους άλλους το επιθυμούν, τόσο καλά και χωρίς καμία ταλαιπωρία. Που ενώνεται ο Αράκυνθος με το Μεσολόγγι μπορεί κανείς να το διανοηθεί; Ποιος Αρακύνθιος πάει στο Μεσολόγγι ή στο Θέρμο για δραστηριότητες , αγορές , καθημερινές ανάγκες;;; Ενώ αντίθετα όλοι δραστηριοποιούνται στο Αγρίνιο και λόγω απόστασης αλλά και λόγω παροχών. Επιθυμώ η Μακρυνεία και οι παραλίμνιοι δήμοι να γίνουν ένας Δήμος, ενας μεγάλος πόλος ανάπτυξης και ευημερίας. Γιατί είναι εφικτό, μπορεί να γίνει. Ειδικά αν η πίτα κοπεί δίκαια και όχι όπως στον Καποδίστρια. Εκτός και γίνει ενας τεράστιος Δήμος Αγρινίου που να περιλαμβάνει τον Αράκυνθο και όλη την περιοχή της Τριχωνίδας αλλά με πραγματικά ισσόροπη ανάπτυξη. Πράγμα μάλλον ακατόρθωτο! Ναι στην ενδυνάμωση του Αγρινίου όχι όμως στην διάλυση όλων των άλλων Δήμων. Αυτή είναι η αποψή μου και η ιστορία θα κρίνει και τη δική μου άποψη όπως και όλων των άλλων. Όσοι σκέφτονται μικροπολιτικά και εγωϊστικά το να χάσουν απλά το παιχνίδι - αυτό δεν είναι τίποτα και αφορά μόνο τους ίδιους. Το να καταστρέψουν όμως τις ζωές των πολιτών δεν θα τους το συγχωρήσει κανείς. Υπάρχει και το άλλο: να γίνει δημοψήφισμα - κανονικό, οχι της πλάκας- ανα δήμο και να ψηφίσουν υποχρεωτικά όλοι οι πολίτες άνω των 18 και να επιλέξουν ανάμεσα στις δυο -τρεις επικρατούσες απόψεις για τον Δήμο, που τους αφορά. Συμφέρει κανέναν αυτό;;;