Πως η απίθανη κεντρική εξουσία δεν μπορεί να βάλει για δουλειά ούτε τις καθαρίστριες στα σχολεία.
Πριν μερικές μέρες στο δημοτικό συμβούλιο Αγρινίου ήρθε προς συζήτηση ένα θέμα που έδειξε πόσο ανίκανο είναι το κεντρικό κράτος να λειτουργήσει στοιχειωδώς σε αυτονόητα πράγματα. Η αρμόδια του τομέα Παιδείας του δήμου Αγρινίου έφερε προς συζήτηση την εισαγωγή στον προγραμματισμό του δήμου των μισθοδοσιών των καθαριστριών για τα σχολεία. Ο λόγος; Πέρασε κι αυτή η αρμοδιότητα στους δήμους, θεωρητικά. Και λέμε θεωρητικά γιατί η αρμοδιότητα που έχουν οι δήμοι δεν είναι να προσλαμβάνουν ή να ορίζουν τέλος πάντων το έργο που θα κάνει κάθε καθαρίστρια, αλλά είναι να αποστέλλουν τα στοιχεία για το πόσες καθαρίστριες χρειάζονται. Μετά να εγκρίνει το κονδύλι το υπουργείο Οικονομικών και τη δαπάνη οι αρμόδιοι που θα δουν αν είναι σύμφωνοι με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, άλλως Μνημόνιο.
«Πέρυσι» μας λέει η κ. Κατσαρή, αρμόδια αντιδήμαρχος, «για την πρόσληψη των καθαριστριών υπεγράφη μια νομοθετική πράξη τελευταία στιγμή δηλαδή στις 22 Αυγούστου,
ενώ τα σχολεία άνοιγαν την πρώτη Σεπτεμβρίου. Εμείς είπαμε να γίνει ότι και παλιότερα δηλαδή αφού έχουν την αρμοδιότητα οι δήμοι να πάρουν τη διαδικασία τοποθέτησης των καθαριστριών τα δημοτικά νομικά πρόσωπα και να τελειώσει το ζήτημα. Τώρα αυτό που θα γίνει είναι ότι θα συγκεντρωθούν 10.000 καθαρίστριες για πρόσληψη και απλά θα τις κόψει το χρηματοδοτικό πρόγραμμα».
Το θέατρο του παραλόγου
Γιατί όμως τόσο μεγάλος αριθμός καθαριστριών. Εδώ αρχίζουν τα ωραία. Μόνο για τα σχολεία του Αγρινίου απαιτούνται κάπου 110 καθαρίστριες. Η συντριπτική πλειοψηφία αναλαμβάνει μια σύμβαση έργου που προβλέπει ότι θα καθαρίζουν ένα χ αριθμό αιθουσών. Σε κάποια χωριά μια καθαρίστρια καθαρίζει ένα μονοθέσιο σχολείο 3 φορές την εβδομάδα παίρνει ΙΚΑ και 50 ευρώ και αυτό είναι το έργο που υπογράφει. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι συμβάσεις έργου είναι από τις ελάχιστες στη χώρα που δεν πληρώνονται με μπλοκάκι ή σαν δαπάνες, αλλά με ΙΚΑ. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι άλλη ποσόστωση τάξεων για κάθε καθαρίστρια έχουν τα νηπιαγωγεία, άλλη τα δημοτικά(ανάλογα με τις θέσεις των σχολείων)άλλη τα γυμνάσια, λύκεια κ.ο.κ.
Στην παραπάνω εξίσωση βάλτε και ότι υπάρχει ένας αριθμός καθαριστριών που είναι μόνιμες και πληρώνονται κανονικά 8ωρο και ΙΚΑ, κυρίως οι πιο παλιές. Υπάρχουν όμως(κρατηθείτε) και μόνιμες καθαρίστριες που πληρώνονται part time ακόμα και για ένα μισάωρο τη μέρα! Και έτσι παίρνουν ένα χ ποσό το μήνα(λίγο πάνω από τα 50 ευρώ) συν το ΙΚΑ που αντιστοιχεί σε δουλειά μισής ώρας τη μέρα! Άλλες βέβαια είναι «μόνιμες» με περισσότερες ώρες όχι όμως με πλήρες ωράριο. Εννοείται ότι αυτό το τερατούργημα προέρχεται από τον περίφημο «νόμο Παυλόπουλου» με μόνο σκοπό το να έχουν ένα μόνιμο εισόδημα -και όσο να ‘ναι- κάποιες συγκεκριμένες εργαζόμενες.
Κάπως έτσι λοιπόν φτάνουμε στον αριθμό των 110 καθαριστριών, τη στιγμή που είναι φανερό ότι θα έπρεπε ή να κατανέμεται η δουλειά με το κομμάτι και το χρόνο μέχρι να καλυφθούν οι προβλεπόμενες ώρες μια βάρδιας-σε όσα σχολεία θα χρειαζόταν να καλυφθούν- ή θα έπρεπε να είναι όλες οι καθαρίστριες κρατικοί υπάλληλοι(η παράταξη Νικάκη δεν ψήφισε τον ορισμό των θέσεων καθαριστριών που χρειάζονται γιατί υποστηρίζει αυτό ακριβώς)όπου όμως θα έπρεπε να αποφασιστεί πόσες δημόσιοι υπάλληλοι/καθαρίστριες αντιστοιχούν στο σχολικό δυναμικό κάθε πόλης. Και στη σημερινή συγκυρία σίγουρα θα ήταν όσο πιο λίγες γίνεται…
Με όλα αυτά, βέβαια, ο παραλογισμός του κράτους παραμένει και είναι βέβαιο ότι για να ανατεθεί τα έργο αυτό, αν υπήρχε χρόνος, θα πήγαινε κάθε χρόνο σε διορισμούς μέσω ΑΣΕΠ γιατί κανένας δεν έχει βρει ένα αποδεκτό τρόπο να απλουστεύσει αυτές τις διαδικασίες. Αλλά δεν υπάρχει χρόνος.
απο το agrinionews.gr
