Τα τρένα που φύγαν.....

Της εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν παραπέτασμα... γίνεται τις τελευταίες ημέρες. Πάω κι εγώ όπου μπορώ σαν πτωχή και ευσυνείδητη δημοσιογράφος. Τι να κάνω; διάλεξα δύσκολη απασχόληση. Πολλές φορές αναγκάζομαι να παίρνω και την κόρη μου μαζί (μόλις 16 μηνών) μην έχοντας που να την αφήσω.Ακούει κι αυτή απο τώρα τα κοσμητικά επίθετα που αρμόζουν σε αυτές τις σοβαρές και ευπρεπείς συναθροίσεις, απο εξίσου σοβαρούς και ευπρεπείς αλλά προδωμένους συντρόφους. Παλιά όποιος δεν ήξερε να βάλει την υπογραφή του, έβαζε σταυρό. Σήμερα όποιος δεν θέλει να βάλει “σταυρό” βάζει υπογραφή όταν φεύγει ή φεύγει έτσι όποτε του σκάει; θα μου πείτε: “...γιατί τόση πρεμούρα; Στενοχωρήθηκες επειδή έφυγε κάποιος;” Όχι έτσι ρωτάω ακαδημαϊκά εμένα μου αρέσουν πολύ οι αποχαιρετισμοί, πάρα πολύ άλλωστε ο σοφός λαός λέει όσο αραιώνουν τα σκόρδα τόσο χοντραίνουν... ΦΤΟΥ!!! σκόρδα να μην σας ματιάσω.