GAIA

GAIA

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Ι Κ Ε Σ Σ Ε Λ Ι Δ Ε Σ



Η Ποίηση του Γιάννη Ρίτσου χρωματίζει πάντοτε  με έντονες  εικόνες  τη δύσκολη πορεία της ζωής
                                                                                Γράφει  ο Παν. Δρέλλιας

                     «Α ν τ α π ό δ ο σ η»
                                               του Γιάννη  Ρίτσου

Πάλεψε  με τις λέξεις, με το χρόνο, με τα πράγματα.
Έδωσε θέση στην πεταλούδα, στο χαλίκι, στ΄ αλογάκι
της Παναγίας, στους ολονύκτιους στεναγμούς των άστρων,
στη δροσοστάλα που πέφτει απ΄ το ροδόφυλλο,
στ΄ άρρωστο αηδόνι, στις μεγάλες σημαίες, στο γαλάζιο,
στο κόκκινο, στο κίτρινο.
Πλούτισε τον κόσμο με μόχθο κι εγκαρτέρηση.
Σκαλί-σκαλί ανέβηκε την πέτρινη τεράστια σκάλα.
Τώρα, εκεί πάνω, άλλα παράσημα δεν έχει πια,
παρά τα βέλη στα  γυμνά πλευρά του.

(από την  Ανθολογία  ΓΙΑΝΝΗ  ΡΙΤΣΟΥ, επιλογή: Χρύσα  Προκοπάκη,  εκδ. ΚΕΔΡΟΣ,   Αθήνα 2001)

                                 Σύντομες  σκέψεις

        Από τους  σημαντικότερους εκπροσώπους της νεοελληνικής ποίησης  ο Γιάννης  Ρίτσος,  δεν χρειάζεται αναλυτικές  συστάσεις. Το ελληνικό, αλλά και το ευρωπαϊκό-παγκόσμιο  αναγνωστικό κοινό, όσο παρέρχονται τα χρόνια ,τόσο περισσότερο ενθυμείται, μελετά και αποτιμά -στην πραγματική του διάσταση- ένα πολυκύμαντο  έργο που εκτείνεται σε 100 ποιητικές συλλογές, απίστευτα  μεγάλο αριθμό μεμονωμένων ποιημάτων(ανέκδοτων ακόμη), μεταφράσεις, πεζά, ταξιδιωτικά, και μερικά θεατρικά κείμενα.
          Ποιητής που για περίπου 60 χρόνια ταυτίστηκε με τη φωνή της αριστεράς,  εμπνευστής του «Επιτάφιου»(πόνος  της μάνας για το σκοτωμένο παιδί της), επικός δημιουργός  της «Ρωμιοσύνης», υπήρξε λογοτέχνης  που  πολλοί στίχοι του βρέθηκαν(μέσω του Μίκη Θεοδωράκη και άλλων αξιόλογων μουσικών) στα χείλη ολόκληρου του ελληνικού λαού, αφού  τα λόγια του άγγιξαν τα πάθη και τα βάσανα του απλού κόσμου.
          Στο ωραίο ποίημα που παραθέσαμε στην αρχή του μικρού αυτού αφιερώματος, ο Γιάννης Ρίτσος  αναφέρεται στην  ευθύνη του ποιητή να συνδέσει τη γη με τον ουρανό, ως θεματοφύλακας της πνευματικής κληρονομιάς και της ηθικής  παράδοσης. Παρά  τις  μεγάλες δυσκολίες της αγωνιστικής πορείας  και τη θυσιαστήρια συχνά αντίσταση  στους ισχυρούς, η ανάβαση και η παραμονή στη κορυφή συνιστούν  καθαρτήρια δικαίωση της γενναίας πάλης, της   εγκαρτέρησης  και της αισιόδοξηςτελικά- ενατένισης των ανθρώπινων πραγμάτων.
          Σε δύσκολους- αντιποιητικούς- καιρούς   ο Γιάννης  Ρίτσος  με τον   αστείρευτο  ποιητικό του λόγο  διαφυλάσσει υψηλές αξίες και αιώνια ιδανικά, για να εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον  σε όλους τους ανθρώπους της γης.