ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ *
Είμαι ο πρώτος που σε ανύποπτο χρόνο
έγραφα σκληρά λόγια εναντίον των συναδέλφων δημοσιογράφων της Αθήνας,
καυτηριάζοντας την συμπεριφορά τους, την διαπλοκή τους και τον τρόπο άσκησης
του λειτουργήματος μας. Σαν πρόεδρος, μάλιστα, των Περιφερειακών εκδοτών, έχω
γράψει «πύρινα» άρθρα, εναντίον τους, που είναι ακόμα αναρτημένα στο διαδίκτυο.
Όμως, η αντιμετώπιση τους από την πρόεδρο της Βουλής, που (εξαιρώντας την
«γιάφκα» της ΕΡΤ) τους ζήτησε να «λογοδοτήσουν» αναδρομικά γιατί έγραψαν την
γνώμη τους, ή γιατί δεν έγραψαν όσα η ίδια κρίνει, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο…
και δικαίως έχει ξεσηκώσει θύελλα στα Αθηναϊκά ΜΜΕ και όχι μόνο....
Ο σχολιογράφος της «Κ» την χαρακτήρισε την περασμένη εβδομάδα «θηλυκό Σαρτζετάκη», με τον οποίο σε άλλες εποχές αθωότερες διασκέδαζε όλη η χώρα. Θα έλεγα ότι είναι όντως θηλυκός Σαρτζετάκης, αλλά στο τετράγωνο, γιατί η Ζωή είναι επικίνδυνη, έχει πρόγραμμα και σκοπό!...
Και είναι επικίνδυνη γιατί έχει μετατρέψει την βουλή σε προσωπικό της «κράτος και βασίλειο». Απειλεί να καλέσει για «απολογία» κρατικούς αξιωματούχους ή και διεθνείς παράγοντες, αποφαίνεται για το τι είναι ορθό, φιλολαϊκό, μνημονιακό, επιτρεπτό και νόμιμο. Κατασκευάζει ΙΧ επιτροπές, αποφαίνεται για θέματα κυβερνητικής πολιτικής όπως είναι η διαχείριση του χρέους και θεωρεί ιεροσυλία την κριτική στο πρόσωπό της.
Θα ήταν αστείο αν δεν επρόκειτο για πολιτειακό παράγοντα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ποτέ άλλοτε δημόσιο πρόσωπο δεν θεωρούσε ότι έχει δικαίωμα ελέγχου του φρονήματος των άλλων. Και ποτέ επικεφαλής της νομοθετικής εξουσίας δεν μιλούσε ως εκπρόσωπος μιας άλλης εξουσίας, όπως είναι η Εκτελεστική και η κυβέρνηση.
Το συνηθισμένο σαρδόνιο μείδιασμα, συνδυασμένο με έναν ιδιότυπο κυνισμό κάθε φορά που παρεμβαίνει – και παρεμβαίνει κάθε φορά – είναι το σήμα κατατεθέν μιας προσωπικής λειτουργίας, τα συμφραζόμενα της οποίας λίγη σχέση έχουν με τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατική τάξη. Αλλά και η αισθητική του ύψους της δημόσιας παρουσίας της θυμίζει μια ατάκα του Μιτεράν για την Θάτσερ: «Η Μάγκυ δεν μου αρέσει –ούτε σαν γυναίκα, ούτε σαν άνδρας»…
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί η Ν.Δ. δεν κάνει κάτι για αυτή την αλαζονική συμπεριφορά της προέδρου της Βουλής και της παρέχει μια συγκεκριμένη ανοχή. Φυσικά στην Ν.Δ. καταδικάζουν την αλαζονική και ανισόρροπη συμπεριφορά της, βεβαίως προβάλλουν τον αντίλογο στις ακραίες θέσεις της, όμως δεν προχωρούν σε πρόταση μομφής εναντίον της. Δικαιολογούν τη στάση τους με τον ισχυρισμό ότι η Κυρία Πρόεδρος ακολουθεί δική της πορεία, αποβλέποντας προφανώς στη δημιουργία δικού της κόμματος.
Αυτό είναι πολύ πιθανό να ισχύει, αλλά δεν παύει να είναι φθηνό σαν δικαιολογία. Η κυρία Πρόεδρος θα επιζούσε μιας ψηφοφορίας με κάτι περισσότερο (μπορεί και λιγότερο, όμως…) από τις 160 ψήφους. Όμως η Ν.Δ θα απαλλασσόταν από το όνειδος της υποστήριξης που της προσέφερε όταν εξελέγη. Οι διακόσιες εξήντα τόσες ψήφοι με τις οποίες έγινε πρόεδρος είναι αυτό που τις επιτρέπει σήμερα να περιφέρεται ισχυριζόμενη αναιδώς ότι δήθεν εκφράζει τη Βουλή στο σύνολο της. Φαίνεται όμως ότι η ηγεσία της Ν.Δ. συγκεντρώνεται αποκλειστικά στην αναμέτρηση της με τον ΣΥΡΙΖΑ να αδιαφορεί με την ευρύτερη εικόνα…
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και
εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr
zourop@otenet.gr
