Το μεγάλο «στραγγάλισμα» του Νομού και τα ανύπαρκτα αντισταθμιστικά οφέλη!!!
Γράφει ο Καθηγητής, Χρήστος Γερ. Σιάσος
Η Αιτωλοακαρνανία στις ημέρες μας έχει αδικηθεί από την Πολιτεία και αν τη συγκρίνουμε με άλλα εδαφικά διαμερίσματα της Επικράτειας έχει παντελώς ξεχαστεί αν και έχει δώσει πάρα πολλά. Πολλές φορές ακούμε να εξαγγέλλονται έργα ανάπτυξης και έργα να μην γίνονται και αν κάποιο έργο «ξημερώνει» αυτό έρχεται στον τόπο μας μετά από εικοσαετία και πάνω, για παράδειγμα, όταν ο ανατολικός οδικός άξονας, Αθήνα – Θεσσαλονίκη γινόταν πριν δεκαετίες εμείς εδώ «περπατούσαμε» στους δρόμους που είχε φτιάξει ο Χαρίλαος Τρικούπης. Πρόσφατα ξεκίνησε η Ιόνια Οδός, από την μία άκρη έως την άλλη άκρη του Νομού μας έχουν παρατηρηθεί πάρα πολλές παραλήψεις κυρίως σε πόλεις όπως είναι το Αγρίνιο, το Μεσολόγγι που δεν έχει σχεδιαστεί σωστά, είσοδος και έξοδος προς τις πόλεις αυτές και εκ των υστέρων σχεδιάζονται απλά, «μπαλώματα».
Ο τόπος μας είχε την ευλογία να έχει πέντε φυσικές και τρεις τεχνικές λίμνες, να διασχίζεται από μεγάλους ποταμούς τον Αχελώο, τον Μόρνο, τον Εύηνο, δηλαδή είναι ο Νομός με το ποιο πλούσιο υδάτινο δυναμικό. Από τη δεκαετία του 1960 χρησιμοποιήθηκε ο Αχελώος και οι παραπόταμοι του για το φράγμα των Κρεμαστών το ποιο μεγάλο χωμάτινο στην Ευρώπη και ο Μόρνος τη δεκαετία του 1970 για να υδροδοτήσει το λεκανοπέδιο της Αττικής και να συμπληρωθεί από τον Εύηνο τη δεκαετία του 1990. Έργα μεγάλα και αναπτυξιακά καθ΄ ότι τα φράγματα παρέχουν ηλεκτρική ενέργεια και το άλλο να ξεδιψά πέντε εκατομμύρια ψυχές. Στην Αιτωλοακαρνανία ουδέποτε δόθηκε κάποιο αντισταθμιστικό «τέλος» απεναντίας τα τελευταία χρόνια την «απογύμνωσαν»…
Όμως οι περιοχές αυτές από παραγωγικές που ήταν με πολλές καλλιέργειες, υψηλό βιοτικό επίπεδο κατοίκων, αναγκάστηκαν να φύγουν σε άλλες αστικές πόλεις έναντι αποζημίωσης, λέγεται ότι πολλοί δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους και όμως τους το επέβαλαν. Δεκαπέντε χωριά και οικισμοί βρίσκονται στο βυθό της λίμνης! Το φράγμα αλλοίωσε τη δημογραφική περιοχή. Ο όγκος του νερού πολύ μεγάλος. Σιγά σιγά άρχισαν να παρουσιάζονται τα πρώτα προβλήματα που ξεκίνησαν με σεισμούς και μετά με κατολισθήσεις, δημιουργώντας σε διάφορες περιοχές επικίνδυνα σημεία.
Μετά από αυτά η Πολιτεία άρχισε να εμφανίζει σημάδια βελτίωσης και προσπέλασης σε οδικούς άξονες αυτών των περιοχών ακόμα την χάραξη και κατασκευή νέων οδικών αξόνων, τα έργα αυτά ή απλώς βελτίωναν το υπάρχον σαθρό δίκτυο ή σταματούσε λόγω έλλειψης πόρων και ο τοπικός τύπος επισήμαινε εκ νέου το σοβαρό κίνδυνο κατολισθήσεων στην περιοχή των Παρακαμπυλίων και αλλού. Τον Οκτώβρη του 2008 η περιοχή αυτή επλήγη με έντονα καιρικά φαινόμενα, το θέμα έφθασε μέχρι τη Βουλή για οριοθέτηση θεομηνιόπληκτων περιοχών του Δήμου αυτού. Οι αγώνες των κατοίκων συνεχίστηκαν προς κάθε κατεύθυνση.
Δυστυχώς στις μέρες μας ζήσαμε τις πιο τραγικές καταστάσεις σε αυτές τις περιοχές, το χωριό Κλεπά και άλλα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας, τμήματά τους «χάθηκαν» από το χάρτη της περιοχής. Στην περιοχή του Αγίου Βλασίου το ίδιο, ευτυχώς δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο όταν συνεχίζουμε να «παραβιάζουμε» τη φύση η οποία τώρα μας εκδικείται.
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι Αιτωλοακαρνάνες Υπουργοί και Βουλευτές, κύριοι Δημοτικοί Άρχοντες αυτού του τόπου, η Αιτωλοακαρνανία άρχισε να ζει με την αγωνία αν θα υπάρχει αύριο! Ως Αιτωλοακαρνάνες ας ελπίσουμε ότι θα δείτε με σοβαρότητα το φαινόμενο των κατολισθήσεων στις περιοχές μας. Είναι αρκετά σοβαρό!!!
