Πριν από πέντε περίπου
χρόνια η Χώρα μας άρχισε, να ζει με το άγχος της επόμενης ημέρας. Η οικογένεια,
ο νέος και η νέα άρχισαν να ανησυχούν για
το μέλλον τους και πως θα εξασφαλίσουν μια θέση εργασίας. Στη συνέχεια άρχισαν να
βγαίνουν στους δρόμους,
στις πλατείες και να
διαμαρτύρονται προς την Κυβέρνηση η οποία νομοθετεί
μαζί με την τρόικα για
ακόμα πιο σκληρά μέτρα.
Ο μισθωτός, ο μικρομεσαίος, ο αγρότης,
άρχισε σιγά-σιγά να καταλαβαίνει τι του γίνεται όταν έβγαλε από το σεντούκι τις
οικονομίες του για να πληρώσει τα χαράτσια της Εφορίας, της Δ.Ε.Η., την αύξηση
στα καύσιμα, τα έξοδα του νοικοκυριού του, τις αυξημένες δαπάνες για τις
σπουδές των παιδιών του και οι 300 της Βουλής να συνεχίζουν να νομοθετούν για ποιο μεγάλη μείωση των
μισθών και συντάξεων, για απολύσεις εργαζομένων…